Het nieuws verspreidt zich snel:
Tom Meeus neemt ontslag als directeur van De Lijn Antwerpen. Een man, zeer
ambitieus en op handen gedragen door zijn personeel en collega’s, laat zijn
bussen achter en stapt op?… Hij doet dit op een moment waarop al zijn medewerkers
hun chauffeur aan het stuur harder dan ooit nodig hebben?

Ik hoor deze informatie maar
versta ze niet. Gelukkig vind ik een antwoord in de Gazet Van Antwerpen en word
ik gerustgesteld dankzij de reactie van de voorzitter van De Lijn, Descheemaecker.
Hij benadrukt hierin zeer expliciet dat er geen sprake is van een politieke
afrekening. Alle partijen staan volledig achter Tom zijn beslissing. Gelukkig!  Stel je maar eens voor dat de ontslagname van
een ambitieuze directeur van De Lijn, een man met een duidelijke visie en zijn
gebruikers en medewerkers steeds centraal stelt, in de hand gewerkt werd door
politieke heersers? Mensen zouden hun vertrouwen in de politiek helemaal
verliezen als ze tot deze constatering komen.  Ik ben opgelucht dat ik deze piste volledig
achter mij kan laten en dat de hele equipe van De Lijn hem steunt in deze
moeilijke beslissing.

Toch ontbreekt er een puzzelstukje.
 

Vorige maand had ik een overleg
met dezelfde Tom Meeus. Hij is bezorgd over de gebruikers die in de kou zullen
staan als de weinig rendabele Belbuslijnen afgeschaft worden. Samen bekeken we
of er creatieve oplossingen mogelijk zijn in de provincie Antwerpen om deze
mensen toch te kunnen vervoeren. Het gaat hier dikwijls over minder mobiele
mensen waarvoor de Belbus de enige oplossing is om deel te nemen aan onze
samenleving. Het gaat ook over groepen met rolstoelgebruikers die dankzij de
Belbus in staat zijn om een uitstap te maken, om weg te geraken uit de vier
muren van de instelling. Ik hoorde niet enkel zijn bezorgdheid voor deze
mensen, maar vooral de passie voor ‘zijn bussen’, de passie voor zijn vak. Hij
legde duidelijk uit dat De Lijn met zijn rug tegen de muur staat door de
drastische besparingen die al jaren bezig zijn en dat De Lijn al de middelen
nodig heeft om de kernlijnen in de provincie te bedienen. Samen bekeken we de
verschillende mogelijkheden en maakten we een plan van aanpak om zoveel
mogelijk mensen die slachtoffer zijn van de afschaffing van de belbussen, een
alternatief aan te bieden. Dit is een zeer moeilijke oefening, maar toch namen
we beiden het engagement om toekomstgericht te denken en hierbij onze burger,
die recht heeft op vervoer, centraal te stellen.

Het is dan ook niet vreemd dat ik
mij na de berichtgeving van zijn ontslag, amper een maand na ons constructief
gesprek en ambitieus plan, afvraag of Tom vergeten is uit zijn Belbus te stappen of… de deuren
voor hem vergrendeld werden zodat hij niet kon uitstappen.