Tranen, rillingen over mijn hele lijf, gevoelens van onmacht en afschuw. Ze overvielen me toen ik het onschuldige zieltje in het zand zag liggen, verzopen door een vloedgolf van egocentrisme. Of het nu Canada of Turkije was die dit driejarige kereltje en wat overbleef van zijn gezin weigerde te helpen, of eender welk ander door xenofobie verziekte land, we moeten stoppen met vingerwijzen en beseffen dat onze westerse samenleving hoogdringend toe is aan een grondige mentaliteitswijziging. 

Virtueel medelijden geven we met onze ogen dicht. De foto van het kinderlijkje op de Turkse kust gaat viraal. Wat zou de wereld zoveel mooier zijn moest elke like, share of tweet ook effectief leiden tot minder vooroordelen, meer slaapplaatsen en eerlijke kansen voor families die hun leven riskeren om aan onmenselijke omstandigheden te ontsnappen. Ik weet dat velen oprecht empathie willen tonen door via sociale media in te gaan tegen de wrede commentaren en lompe politieke uitspraken die volgen op mediaberichten over de vluchtelingencrisis. Zolang ze hogerop niet het goede voorbeeld geven en egocentrisme de norm blijft, is het helaas dweilen met de kraan open.                                                                                                                             

Toen ik recent op het nieuws hoorde dat ze bij Vreemdelingenzaken overwerkt zijn omdat ze nu geen vier, maar toch wel zeker acht aanvragen per ambtenaar per dag moeten verwerken, wou ik met mijn hoofd tegen de muur knallen. De aanschuifrijen blijven aanzwellen, mensen die een helse tocht achter de rug hebben, moeten buiten slapen, en België is bezorgd over het papierwerk?! Waar zijn we mee bezig? Waarom liggen de kerken, sporthallen, refters, leegstaande panden in Brussel en omstreken nog niet vol met veldbedden, matrassen, dekens, kleren en voedsel dat supermarkten, restaurants, ziekenhuizen, grootkeukens en zelfs gezinnen anders toch maar dumpen?

Ben ik naïef omdat ik niet wil aanvaarden dat het einde van de mensheid – of beter menselijkheid – nabij is? Ik besef dat ook deze blogpost de wereld niet magisch zal verbeteren, maar misschien brengt het iemand met meer macht en invloed wel op menswaardige ideeën.