Dalrymple, meer dan ooit huisideoloog van N-VA

Dalrymple, meer dan ooit huisideoloog van N-VA

vrijdag 11 december 2015 12:03
Spread the love

Het lijkt wel of het hele N-VA-partijapparaat een cursus Dalrymple heeft gekregen. Je weet wel, de Britse conservatieve arts die boeken volschrijft over de ‘responsabilisering’ van de sociaal achtergestelde of hoe de verzorgingsstaat de mensen lui en afhankelijk maakt. Bart De Wever steekt zijn bewondering voor Dalrymple niet onder stoelen en banken en hij laat zich ook duidelijk door diens denkbeelden inspireren. Dat is geen nieuws.

Wel nieuw, lijkt me, is dat Dalrymple het nu blijkbaar tot huisideoloog van het hele partij-apparaat heeft geschopt waar men zich uitput in wetsvoorstellen en beleidsdaden die Dalrymples achtergrondvisie meedragen à la ‘eigen schuld, dikke bult’. Ben je een vluchteling, werkloze of leefloner, wel dan is dat in eerste instantie jouw eigen schuld en niet van het systeem of de omstandigheden. Volgens BDW zijn de meeste vluchtelingen per definitie economische vluchtelingen, want anders zouden ze zich net over de grens installeren in een van de –je weet wel – ‘comfortabele en veilige’ opvangplaatsen. Een werkloze moet op alle mogelijk manieren gestimuleerd worden om te gaan werken, want een werkloosvergoeding werkt afhankelijkheid in de hand en wordt dus best beperkt gehouden in tijd en kwantiteit. Dat er massa’s jongeren of 50+ers hopeloos worden omdat er geen plaats is voor hen op de arbeidsmarkt (geen werk, geen ervaring, te jong of te oud,…) wordt als een futiel randprobleem gezien volgens deze visie.

Maar er is nog iets dat er bij komt. De N-VA wil een doortastende indruk geven met symbooldossiers met hoog showgehalte op basis van een discours dat de nadruk legt op een sociaal profitariaat (dat zeker bestaat, maar in een minderheid van de gevallen) dat onze welvaart dreigt te ondergraven door een al te groot beslag te leggen op de publieke middelen. Daar wordt dan met een ‘kanon’ op geschoten, terwijl de partij een van de drijvende krachten is in deze regering om hard te snoeien in de publieke middelen. De grote vermogens en bedrijven waar zich veel renteniersprofitariaat bevindt, worden daarbij ongemoeid gelaten.

In september dient N-VA-kamerlid Sarah Smeyers een wetsvoorstel in dat er moet voor zorgen dat het recht op kindergeld voor erkende vluchtelingen pas na vier jaar volledig wordt toegekend. Volgens Smeyers levert dat een besparing op van 90 miljoen euro, terwijl de meeste andere bronnen heel wat lagere opbrengsten schatten, zoals minister Peeters, die het houdt bij 6 miljoen euro op een totaal bedrag van 6 miljard. In beide gevallen gaat het om een kleine fractie van het toaal. Het voorstel werkt niet alleen stigmatiserend voor de vluchtelingen, maar verbleekt in het licht van de miljardenbesparingen die de regering (met N-VA) op de sociale zekerheid wil realiseren (o.m. op de kinderbijslag door het niet te indexeren, wat gemakkelijk kan oplopen tot 200 miljoen euro).

Vanmorgen lees ik in de krant dat N-VA-kamerlid Valerie Van Peel plots 20 procent verslaafden ontdekt bij de mensen die hun leefloon ontvangen. Geheel volgens het Dalrymple-recept moeten die nu worden ‘geresponsabiliseerd’. Dat gebeurt door de voorwaarde te stellen dat ze zich moeten laten behandelen op straffe van het verlies van hun uitkeringen. Op de vraag deze ochtend op radio 1 waar het getal van één vijfde verslaafden vandaan komt, kon ze alleen maar zeggen dat het haar eigen inschatting is. Noch krijgen we te horen waarom het aantal verslaafden zo hoog zou zijn. De indruk wordt daarbij gewekt dat verslaving een louter individuele kwestie is, geen maatschappelijke, zoals bv omdat mensen uit de boot zijn gevallen. Opnieuw een spelletje stigmatisering, alsof leefloners niet nu al geresponsabiliseerd worden en het leefloon zeker geen blanco cheque is. Ook op de vraag waar de mensen die hun leefloon op die manier kwijtspelen, dan naartoe moeten, draait Van Peel rond de pot en kan ze niet antwoorden. Ook op de opwerping dat iemand die zijn leefloon kwijtspeelt dan wel eens in de criminaliteit kan verzeild geraken komt geen duidelijk antwoord. Het voorstel is er m.a.w. woorden om wat populistische show te verkopen op de kap van leefloners van wie de indruk moet worden gewekt dat het profiteurs en werkonwilligen zijn.

De wetenschappelijke of feitelijke onderbouw van dat soort ideetjes is dikwijls erg mager of zelfs onbestaande, als ze maar voldoende hoeragehalte bevatten voor de achterban.

Het aantal voorbeelden van deze vorm van populistische schijnwerpersdemocratie is legio, maar doelgericht: de afbouw van de sociale verzorgingsstaat.

take down
the paywall
steun ons nu!