Is de timing van de aanslagen die IS in Parijs pleegde op iets meer dan 2 weken van de start van de internationale klimaatconferentie in de Franse hoofdstad zo toevallig? Bindende afspraken om niet langer gebruik te maken van fossiele energiebronnen zouden ongetwijfeld de olieprijzen op termijn sterk doen dalen en als de reguliere olieprijs daalt zal dat ook zijn effect hebben op hetgeen IS ontvangt voor zijn olie. Experts schatten de gelden die IS thans puurt uit olie op zo’n 700 miljoen dollar per jaar, wat overeenkomt met 38 procent van haar totale inkomsten. Het weekblad Trends schrijft deze week dat de terreurorganisatie momenteel in Irak 60 procent van oliebronnen controleert en in Irak 10 procent. IS zou haar olie verkopen tegen amper 20 tot 25 dollar per vat, terwijl de prijs op de internationale oliemarkten schommelt rond de 44 dollar.
Sinds de aanslagen in Parijs wordt de mediaberichtgeving wereldwijd helemaal gedomineerd door het item terrorisme en is het klimaatthema in kranten en TV helemaal naar de achtergrond gedrongen. Bovendien werden grote manifestaties in Parijs verboden. Ook in ons land heeft Climate Express na de weigering van Oostende momenteel nog steeds geen locatie gevonden waar een nationale betoging kan doorgaan. De druk van de publieke opinie op de onderhandelaars om in Parijs tot een ambitieus, bindend akkoord te komen dat de uitstoot van broeikasgassen serieus vermindert is hiermee zeer sterk afgenomen. Is het zo dwaas te veronderstellen dat IS met de timing van haar aanslagen zo kort voor de klimaattop ook dit effect beoogde?
In ons land wordt hopelijk ooit duidelijk op welke inlichtingen het optrekken naar dreigingsniveau en het uitvaardigen van allerlei draconische veiligheidsmaatregelen gebaseerd was en betreft het niet louter een compensatie voor het falen van onze veiligheidsdiensten om de aanslagen in Parijs te voorkomen. Vragen te over natuurlijk met betrekking tot de bescherming die de inlichtingendiensten ons bieden tegen dit terrorisme. Is het feit dat de regering na Parijs meer dan 400 miljoen euro vrijmaakt voor allerlei bijkomende maatregelen geen schuldbekentenis? Is het aangewezen dat de Staatsveiligheid onder Justitie blijft ressorteren waar men er zich nauwelijks mee bezig houdt en dient het niet overgeheveld naar Binnenlandse Zaken? Hoe zit het met de werking van Controle I, een controleorgaan op de inlichtingendiensten waarover zelden iets gehoord wordt? De regering wil ook personen enkel en alleen omdat ze radicale ideeën hebben maatregelen opleggen zoals een enkelband. Deze aanslag op de democratie dient absoluut voorkomen te worden.
Het overheidsoptreden mag echter niet beperkt blijven tot opsporing en repressie en dient veel meer dan voorheen in te spelen op de oorzaken waarom in ons land zoveel moslimjongeren de afgelopen jaren radicaliseerden en naar Syrië trokken om er mee te helpen een nieuw ‘kalifaat’ te vestigen. Deze jongeren bleken heel vatbaar voor radicale mooipraters in hun omgeving en vooral voor de propaganda die IS via het internet verspreidt. Dat heeft vele redenen. Het gaat er niet alleen om dat hun kansen op een goede opleiding, werk en maatschappelijke waardering wegens hun vreemde roots in ons land sowieso laag zijn, maar ook dat de moslimvertegenwoordiging hier niet veel voorstelt en de aanwezige buitenlandse imans weinig contact hebben met deze jongeren, een gevolg van het gebrek aan imanopleiding in ons land.
Willen wij verhinderen dat nog meer jongeren in de ban geraken van een extreme interpretatie van de islam moeten wij hen niet alleen meer maatschappelijke kansen bieden, maar ook de moslimgemeenschap in ons land ondersteunen om zich beter te organiseren. Zoals Vilvoorde al een tweetal jaren doet moeten wij bovendien veel meer investeren in een dialoog op vele niveaus met deze jongeren. Sommigen pogen de aanslagen van Parijs bovendien te misbruiken om een wig te drijven tussen westerlingen en de ‘moslims’ en meer algemeen om vluchtelingen verdacht te maken. Juist die verschrikkelijke ervaring met de aanslagen in Parijs moet ons begrip sterk doen toenemen voor de motieven waarom mensen vluchten uit oorlogssituaties.
