Het is nu inderdaad vijftig jaar geleden dat het deel van Palestina dat in 1967 door de zionistische staat Israël werd veroverd nog steeds wordt bezet en gekoloniseerd. De bezetting en de kolonisatie daar is echter onderdeel van een project dat honderd jaar geleden officieel werd in gang gezet door de Britse koloniale macht en met name door Lord Balfour.

Wat na 1967 gebeurde is het logische gevolg van wat sinds 1917 in heel Palestina, en vanaf 1948 in dat deel van Palestina dat nu Israël heet gebeurde: kolonisatie op een racistische basis. Je kan de bezetting van de ‘Palestijnse gebieden’ maar aanklagen en bestrijden als je heel dit koloniale project bestrijdt en opkomt voor alle Palestijnen, ook zij die zijn moeten vluchten naar andere landen en zij die onder een apartheidsregime leven in Israël zelf.

Een actie tegen vijftig jaar bezetting mag niet resulteren in het onder de mat vegen van de rechten van de Palestijnen in Israël en van de vluchtelingen buiten de bezette gebieden. We moeten dit koloniale project in zijn geheel aanklagen en mogen niet vergeten dat Israël een staat is geboren uit kolonisatie, die nog altijd verder koloniseert ten nadele van alle Palestijnen, ook die binnen zijn eigen grenzen.

Het gaat hem dus niet alleen om die vijftig jaar, maar om die honderd jaar.

Van Lucas Catherine verschijnt eind zomer 2017 Palestina, een koloniale geschiedenis, een geactualiseerde en bijgewerkte uitgave van het boek Palestina, de laatste kolonie (2002)