‘Partnergeweld
geen prioriteit meer voor politie’, kopte De Standaard deze ochtend.
Verontrustende woorden vinden wij, als welzijnswerkers die dagelijks met dit
probleem geconfronteerd worden. Het argument dat gegeven wordt is dat de
maatregelen die nu bestaan, ertoe leiden dat er permanent aandacht voor is. Sinds 2008 stond familiaal geweld
in het Veiligheidsplan van de politie, en sinds toen werden er veel
inspanningen gedaan. Het zou zonde zijn dit nu los te laten.

Verkeerd signaal

Jean-Marie Brabant, korpschef van de
Brusselse zone Montgomery en voorzitter van de Vaste Commissie voor de Lokale
Politie, wordt als volgt in De Standaard geciteerd: “Er zijn veel inspanningen
geweest, maar we stellen vast dat we soms machteloos staan tegenover het
fenomeen. Preventief werken heeft zijn grenzen, dikwijls kunnen we niet anders
dan reactief om te gaan met partnergeweld, bijvoorbeeld na een aangifte. Ik
denk wel dat de maatregelen die nu bestaan, ertoe leiden dat er permanent
aandacht voor is.’

Dat is volgens ons echter een verkeerd
signaal. Het geeft de indruk dat het werk hierrond gedaan is en niet langer
(even veel) aandacht aan moet krijgen. Niets is minder waar. Familiaal geweld
blijft een enorm probleem in onze samenleving. Preventief en proactief werken
zou geen grenzen mogen hebben. De CAW’s zetten hier erg op in. We vangen niet
alleen slachtoffers op, maar werken ook voortdurend aan preventie.

Elk jaar 40.000 aangiften vraagt om
prioriteit

Het aangiftecijfer alleen illustreert hoe
groot dit probleem in onze samenleving is. Bovendien mogen we daarbij niet
vergeten dat heel wat slachtoffers geen aangifte doen en dat die 40.000 daarom
nog maar een deel van het probleem weergeeft.

Dit vraagt om blijvende aandacht van de
politie. Niet alleen is dit belangrijk voor haar medewerkers, door bijvoorbeeld
aandacht te vestigen op dit probleem tijdens opleidingen. Maar ook is het
vooral van belang als signaal naar de buitenwereld dat er aandacht wordt
besteed aan dit probleem, en dat het niet mag en kan getolereerd worden.

Blijvend de handen in elkaar

De politie is een belangrijke speler in
deze problematiek. Zij is vaak de eerste instantie die in contact komt met het
probleem. Samen met de hulpverlening en de medische wereld moet ze dit probleem
structureel blijven aanpakken. Daarvoor moeten we allen dit maatschappelijk
probleem als een prioriteit (blijven) aanpakken.