De droom is voorbij

De droom is voorbij

zondag 3 juli 2016 12:56
Spread the love

De titel – die over onze Rode Duivels gaat, en de zogenaamde ‘Ramp van Rijsel’ – was uiteraard maar om te lachen. Ik hou van een pot voetbal maar de commercialisering van het spelletje is al lang de waanzin voorbij – als je op vrijdagavond aan het station van Antwerpen blitze meiden ‘Napoleon Games’ hoeden in de driekleur ziet uitdelen aan pendelaars, weet je het wel.  

Ik begrijp wel waarom tal van mensen nu brutaal ontwaken uit een soort droom, of beter gezegd een illusie. Niet zozeer dat de Rode Duivels Europees kampioen konden worden: dat kon wel, mits wat meer geluk, een tactisch net iets meer beslagen coach, een sterkere verdediging en een dodelijke spits (toch wel wat randvoorwaarden die moesten vervuld zijn, blijkbaar). De échte illusie ligt echter in het feit dat topvoetbal anno ‘2016 mensen kan verenigen. Voetbal van de nationale ploeg is daar misschien toe in staat, toch tijdelijk, maar de (neoliberale) leugen is helaas nooit veraf. Dit blijven voetballers die obscene bedragen verdienen. Je hoeft dus écht geen traantjes te plengen als Lukaku weer eens een dot van een kans mist.  Daarmee vel ik geen oordeel over die jongens, het zijn doorgaans gewone mensen zoals jij en ik. Maar dat ze een ‘voorbeeldfunctie’ uitoefenen, geldt dan toch zeker niet voor de exorbitante salarissen die ze opstrijken. Het is bijzonder spijtig dat velen onder hen als rolmodellen gelden voor jongens in kansarme buurten, net omwille van het feit dat ze het ‘gemaakt’ hebben, met alles wat daarbij hoort.

Wat de Belgische “Tous ensemble” supporters betreft: net als jongeren die naar festivals hossen, gaat er wat quasi-religieus uit van zo’n “moment van samenzijn”  (ik schakel nu even over naar het kleffe katholieke jargon van indertijd) in de straten van Lille. Toegegeven, ik wil nog wel accepteren dat het voor de ‘klein mannen’ allemaal moeilijk te verteren is, zo’n nederlaag van hun helden. Maar dat volwassen mannen bittere tranen beginnen te huilen (toch zij die niet op het terrein staan) om een nederlaag van de Rode Duivels, in dit tijdsgewricht, kan er bij mij niet in.

Het omgekeerde geldt ook: de genadeloze kritiek van supporters en analisten op het Belgische team (dat “grinta” en wat weet ik nog al niet mist) en de coach, na de partij in Rijsel, is ook de waanzin voorbij. Kunnen we misschien eens beginnen accepteren dat, door de gigantische commercialisering van topvoetbal, de lol er al lang een beetje af is, en het spelletje terug tot meer menselijke proporties terugbrengen? En zou het voor de spelers niet beter zijn mochten ze eindelijk terug min of meer acceptabele bedragen verdienen – ik wacht op de eerste topspeler die zelf een ‘cap’ invoert, nl. dat hij niet meer wil verdienen dan de premier van een land (ook al doorgaans een job met een eerder “korte carrière”), en het hele makelaarswereldje en transfer-wereldje vaarwel zegt (wegens te obsceen voor woorden). Misschien zou zo’n team dan niet als een dief in de ochtend moeten aankomen in Zaventem?

We hebben goeie voetballers, zij het niet op elke positie. En ze hebben wat mij betreft hun best gedaan, en misschien geraken we in Rusland (of all places) wel een ronde verder. Maar al die bullshit over een ‘gouden generatie’ (daar geef ik Kompany overigens groot gelijk in) die ‘de hoop van een natie’ moet torsen, sorry, ik vind het bedenkelijk dat  volwassen mensen anno ‘2016 blijkbaar nood hebben aan dat soort bijna-religieus verhaal. Bij gebrek aan iets anders, zo valt te vrezen. Maar het zijn blijkbaar identitaire tijden.

Wat Wilmots betreft: bedankt voor de job van de afgelopen jaren – je hebt het er stukken beter vanaf gebracht dan Georges “Mister 90 %” Leekens. Laat ons nu misschien een coach trachten te vinden die nog net iets meer uit deze groep kan halen.

Maar obscene bedragen hoef je voor zo iemand niet te betalen. Dat is het echt niet waard. Laat Louis dus maar gaar sudderen in zijn zetel.

take down
the paywall
steun ons nu!