Ik zal het concept allicht niet helemaal begrepen hebben, maar het VRT avondjournaal van gisteravond (22 november) onder de noemer ‘constructieve journalistiek’ thuisbrengen, gaat me toch een beetje te ver.
De héle tijd (zeker 45 minuten lang) ging het over terreur(dreiging), in alle maten en vormen, geuren en kleuren, en baardgroei niet te vergeten. Met, uiteraard, een focus op Brussel en Parijs (en in heel beperkte mate, Mali). Ettelijke malen kregen we het bezorgde gezicht van onze premier te zien – enkel de slow motion (en een Klara deuntje) ontbraken nog. De Hart Boven Hard-wakes in verschillende steden bleken een ultrakort item, en voor min of meer ‘normaal’ nieuws uit binnen-en buitenland bleek er al helemaal geen ruimte meer te zijn. Na het nieuws ging het ineens door naar de Sport (ook al overgoten met een terreursausje, wat nog te enigszins begrijpen valt). Maar toch: terreurnieuws en sport, dat was het wereldbeeld dat je gisteren meekreeg tussen 7 en 8.15 pm op de VRT.
Kijk, ik begrijp best dat de terreurdreiging (erg) reëel is, maar moet je als publieke zender toch niet een kleine beetje het evenwicht bewaken? Pakweg 20 minuten inzoemen op de terreurdreiging (vanuit alle mogelijke invalshoeken), kan en moet zeker in dergelijke omstandigheden, maar waarom toch geen kwartiertje ander nieuws brengen? Al was het maar om de verontruste burgers in dit land duidelijk te maken dat, zeker elders in de wereld, ‘life goes on’?
Toegegeven, alle items waren met zorg gemaakt, de informatie was zonder meer correct, en het was zeker niet schreeuwerig. Maar toch, constructieve journalistiek lijkt me ook te maken te hebben met een bepaalde mate van evenwicht in een nieuwsjournaal vrijwaren, ook in dit soort (toegegeven, erg speciale) omstandigheden. Wie gisteren naar het VRT-journaal keek, kreeg de indruk dat de wereld (en zeker België) een Bagdad is dat op het punt staat te ontploffen.
Er gaan ongetwijfeld aanslagen gebeuren, ook in ons land, helaas, maar zelfs àls die gebeuren, dan nog moeten we verder met ons leven. We kunnen ons me dunkt beter voorbereiden op het ergste scenario als media ons inprenten dat zelfs in geval van een zware aanslag zoals in Parijs, de wereld verder draait. Gisteren kreeg je integendeel de indruk dat de wereld stil staat. Dat is misschien in Brussel voorlopig het geval, maar elders niet.
Voor alle duidelijkheid, ik zit ook niet (helemaal) op de positie van Hart Boven Hard. Wel wat betreft het feit dat alle terreur-en oorlogsslachtoffers, overal ter wereld, even belangrijk zijn, niet inzake het pacifisme van Van Reybrouck & Blommaert. Ik bevind me zo’n beetje tussen hun positie en die van Yves Petry vanmorgen in DS in. Een beweging als IS moet tot stand gebracht worden, liefst met slimme, consequente en multilaterale actie. Te beginnen met het droogleggen van financiering van IS, het meetrekken van Arabische landen in het bad, en een diplomatieke oplossing die ook Assad uiteindelijk voor de rechter brengt . Met een vergelijking die allicht niet iedereen kan overtuigen: ja, Versailles was een belangrijke oorzaak voor de opkomst van Hitler, maar eenmaal de nazi’s aan de macht waren, konden we niet gewoon wegkijken.
Ik hoop dat de VRT in de komende dagen het hoofd koel kan houden. Of de apothekers in dit land gaan nog betere dagen hebben dan ze nu al meemaken.
