De tifo van Standard Luik “supporters” is er blijkbaar ver
over. Vinden althans een resem mensen die Charlie Hebdo-cartoons dan weer ongetwijfeld
het summum vonden van vrije meningsuiting twee weken geleden. Wat
moeten al die kinderen wel niet denken die naar de topper tussen Standard en
Anderlecht kwamen kijken? Ocharme.

Zucht. Om het met een N-VA-kaskraker te zeggen: dit is de
schaamte voorbij.

Over deze tifo – die inderdaad van nogal slechte smaak
getuigde – moeten we blijkbaar met zijn allen verontwaardigd zijn (“hier is een gréns overschreden”), maar
als Charlie-cartoons erover zijn, die naar mijn bescheiden mening en die van
vele anderen ook af en toe van nogal slechte smaak getuig(d)en, met een understatement,
dan moeten we in Parijs de mensenzee gaan vervoegen. Die talloze moslimkindjes
die zich geschoffeerd voelen, ach ja. Mia Doornaert zou ongetwijfeld zeggen: ze
moeten niet zoveel complimenten maken.

Kijk, het is het een of het ander. Ofwel proberen we overal
een beetje meer fijngevoeligheid aan de dag te leggen – en dan lijkt me dat
zowel te gelden voor Standard-tifosi als voor Charlie Hebdo-cartoonisten –
ofwel moet alles maar kunnen. Ik ben voorstander
van het eerste, maar wil gerust aannemen dat dit geen meerderheidsstandpunt is.
Maar als we dan toch voor het tweede gaan, hoeven we wat mij betreft ook niet “met zijn allen” geshockeerd te zijn
als tifosi het blijkbaar “niet zo goed
begrepen” hebben, die zopas heropgeduikelde Europese waarde van vrije
meningsuiting. Allicht zal wel weer de een of andere
slimmerik nu opmerken dat het wansmakelijke spandoek opriep tot haat, maar ik
vraag me toch een beetje af waar het verschil zit met ‘Voetbal is oorlog’, een alom
gewaardeerde quote in voetballand. In oorlog is alles toegestaan, toch?

Overigens was, zoals Owen Jones vandaag in The Guardian
opmerkte, de goegemeente de afgelopen jaren een stuk minder verontwaardigd over
de Griekse tragedie die vele gewone mensen trof. ‘Grenzen die overschreden
worden’, ’t is allemaal bijzonder relatief, me dunkt. Een “kruising tussen Friday the 13th & IS” op een tifo is duidelijke
vele malen erger dan de rampspoed die vele gewone mensen trof
in Griekenland de afgelopen jaren. Over die laatste praatten we liever in
omfloerste macro-economische termen. Kwestie
van te kunnen wegkijken. Net zoals we ook blijven wegkijken van profvoetballers die degoutante bedragen opstrijken, maar da’s een ander debat. De grens van het welvoeglijke wordt daar blijkbaar nooit overschreden. 

Dat Steven Defour vindt dat een grens overschreden is, gisteren,
daar kan ik inkomen. Maar de rest van ons? En nee, ik ben allerminst een fan
van horror. Ook niet op (ipv naast) een voetbalveld, by the way.