Ik staak, als student, om het recht op onderwijs en het recht op werk te verdedigen

Ik staak, als student, om het recht op onderwijs en het recht op werk te verdedigen

zondag 14 december 2014 12:47
Spread the love

Ik
ben 24 en maandag zal ik staken, als student. Volgend academiejaar
dreigt het inschrijvingsgeld te verhogen met 40%, tot € 890. Een
stijging die voor mijn ouders des te pijnlijker is doordat ik niet
het enige studerende kind ben thuis. De ministers beslissen daar
bovenop nog te besparen op studentenvoorzieningen, waardoor mijn
vervoer, mijn kot, en de maaltijden in het studentenrestaurant
duurder zullen worden.

België
heeft een van de meest ongelijke onderwijssystemen volgens de OESO. En de
regering beslist daar nog een schepje bovenop te doen door het
inschrijvingsgeld te verhogen en te bezuinigen op sociale uitgaven
die de kansen tot slagen vergroten. Ik heb het geluk gehad om studies
in het hoger onderwijs te kunnen aanvatten dankzij mijn beurs en mijn
studenten job; al is het niet elke dag even gemakkelijk. Ik slaagde
dan ook niet in mijn eerste jaar, maar heb me nadien herpakt. Met de
maatregelen van de regering zal er minder ruimte zijn voor het vallen
en opstaan, en zal alles duurder zijn.

De
overheden zorgen niet voor alle jongeren. Ze laten jongeren met
problemen en de jongeren die onvoldoende middelen hebben om het zelf
te rooien achter. Zullen de toekomstige studenten, met de
aangekondigde bezuinigingen in de sociale uitgaven in zicht, nog
steeds, zoals ik, kunnen genieten van een beurs, van financiële
steun om hun cursussen te kopen, of van betaalbare maaltijden?

Het
eindigt niet als ik ben afgestudeerd. Zo verlies ik bijvoorbeeld het
recht op een inschakelingsuitkering, doordat ik mijn eerste jaar heb
overgedaan. De kans dat ik niet meteen een job vind is nochtans
reëel, aangezien de overgrote meerderheid van de jongeren worstelt
met het vinden van een geschikte job.

Dus
ja, ik kom in opstand. Ja, ik zal staken. Ik zal staken omdat ik
ijver voor een solidaire samenleving, een samenleving die investeert
in onderwijs, in jeugd, in onze toekomst. Ik zal staken om te laten
zien dat ik me verzet tegen een maatschappij die 800 miljoen euro
bespaart op onderwijs en daardoor meer ongelijkheid creëert. Ik
staak om te laten zien dat ik kwaliteitsvolle openbare diensten
steun, te beginnen bij het openbaar vervoer dat wordt vernietigd door
besparingen van meer dan 3 miljard euro. Kun je je een sociale en
ecologische samenleving bedenken zonder een sterk openbaar vervoer?
Ik ijver ook voor een maatschappij die niet bespaart, maar investeert
in de culturele sector en het middenveld, die de basis vormen voor
het creëren van sociale banden, voor solidariteit.

Samen
met verplegers, docenten, werknemers, kunstenaars, wetenschappers,
ambtenaren, chauffeurs, werknemers en zelfstandigen, zal ik als
student staken volgende maandag om te protesteren tegen een regering
die onze toekomst bedreigt. Wie wil er een samenleving die in
toenemende mate gemilitariseerd wordt, waarin er 6 miljard euro wordt
geïnvesteerd in gevechtsvliegtuigen, terwijl er zoveel sociale noden
zijn, een samenleving waarin wordt overwogen om het leger te doen
ingrijpen op straat. Een samenleving waar jongeren niet langer jong
kunnen zijn, zonder daarvoor bestraft te worden met boetes. Waar
degenen die zich verzetten gecriminaliseerd worden. Ik weiger het
enige, afgezaagde, argument ‘dat er geen alternatieven zijn’ te
aanvaarden. Er zijn alternatieven genoeg. Het geld dat één
gevechtsvliegtuig kost volstaat om de verhoging van het
inschrijvingsgeld te voorkomen, en met vijf gevechtsvliegtuigen
minder kunnen alle bezuinigingen in jeugd, sport en cultuur worden
vermeden.

Bernard
Arnault, eigenaar van Louis Vuitton, boekte vorig jaar bijvoorbeeld
een winst van 340 miljoen euro, waarop hij slechts 1,5% belasting
betaalde. Als hij net als KMO’s het normaal tarief zou betalen, zou
er jaarlijks 113 miljoen euro in kas zijn in plaats van 5 miljoen.
Als Marc Coucke belastingen zou hebben getaald op de 1,5 miljard
meerwaarde die hij creëerde, was het helemaal niet nodig om zo
drastisch te besparen. Dan zouden we op lange termijn de geplande
besparingen op ziekenhuizen, op kinderdagverblijven en op openbaar
vervoer gewoon kunnen annuleren. Dus ja, als jongere, als student,
zal ik ook staken op 15 december, want er zijn wel degelijk
alternatieven.

Hoe
kunnen we de huidige regeringen vertrouwen wanneer ze zeggen dat ze
voor sociaal overleg zijn, en dat de stakingen nutteloos zijn,
wanneer er tegelijkertijd in een intern document aan de Europese
commissie zwart op wit wordt bevestigd dat alle besparingen, de
verhoging van de pensioenleeftijd en de indexsprong wel degelijk
zullen worden doorgevoerd? Hoe legitiem is een regering die ons zegt
dat het invoeren van een vermogensbelasting niet aan de orde is,
wanneer de laatste peilingen aantonen dat 85% van de bevolking voor
zo’n belasting is? Het is duidelijk: neen, deze regering heeft niet
de intentie om naar de mensen in de straat te luisteren! Het is tijd
om ons te laten horen. Daarom staak ik.

Bepaalde
mensen hebben het nu meer dan ooit over het recht op werk of het
recht om te studeren. Wie echt het recht op werk hoog in het vaandel
draagt, zou mee moeten staken. En neen dat is niet contradictorisch.
Het recht op waardig werk – dat nochtans in de grondwet staat – wordt
in België op geen enkele manier gegarandeerd, integendeel. Anders
zouden de 650.000 werklozen een job kunnen opeisen die ze verdienen.
Dit recht wordt door de huidige regering nog meer onder druk gezet.
Jobs worden geschrapt in de openbare sector, mensen worden verplicht
tot extra overuren waardoor ze de plaats van anderen innemen,
interimwerk dat onzeker en onstabiel is wordt aangemoedigd en komt in
de plaats van vaste jobs. De regering schreeuwt het recht op werk uit
net op het moment dat zijzelf dit recht steen voor steen aan het
vernietigen is. En daarom moeten we protesteren.

En
om dat alles af te dwingen is een staking de meest effectieve manier.
Als de stakingen in het verleden niet hadden plaatsgevonden, dan
zouden we nog altijd 14uur per dag werken, dan hadden we geen recht
op betaalde vakantie, geen algemeen stemrecht en dan was van sociale
zekerheid geen sprake. Het is dankzij het feit dat onze ouders en
grootouders op straat kwamen, dat we vandaag kunnen genieten van onze
sociale en democratische rechten. En vandaag nog steeds, is het enkel
dankzij deze sociale beweging dat we onze verworven rechten kunnen
beschermen en een alternatief voorstellen.

Daarom
hoop ik, als student, dat deze mobilisatie zal blijven doorgaan en
zich zal uitbreiden. Onze volgende afspraak is maandag. Het gaat over
onze toekomst.

take down
the paywall
steun ons nu!