Een nieuwe insteek voor Kind & Gezin?

donderdag 6 november 2014 21:01
Spread the love

Naar Kind & Gezin
gaan, ik vind het een bevreemdende ervaring. Baby’s huilen. Moeders kijken schichtig
en beschaamd om zich heen. Een tut wordt als redmiddel tevoorschijn gehaald. Vaak
dempt het enkel het huilen een beetje, de baby de mond snoeren doet het niet. De
verpleegsters gaan intussen snel over naar de volgende baby. Het toezicht
negeert het hele gebeuren. De aanname lijkt te zijn: “Baby’s huilen nu eenmaal.
‘t Is toch maar een onderzoek en een prikje?”

Deze aanname impliceert
een gemiste de kans om ons open te stellen voor hetgeen een huilende baby ons
als volwassenen kan leren. Ik vind het niet
“normaal” dat mijn dochter huilt bij zo’n banale acties als meten en wegen. De
wijze waarop ze dit “ondergaat” kan volgens mij heel wat zachter. Bovendien,
moet ze het wel gewoon ondergaan, als
een quasi-object?

Mijn huisdokter kijkt
mijn dochter altijd even in de ogen en vraagt hoe het met haar gaat voor hij
aan een onderzoek begint. Deze eenvoudige handeling heeft een grote impact: hij benadert haar als een persoon. Het
kost hem een minuut of twee, maar de hele situatie krijgt een ander karakter. Hoewel
mijn dochter nog niet kan zeggen wat er aan de hand is, let hij op haar
signalen (op hetgeen ze met haar lichaam wél vertelt). Met verbijsterende
resultaten. Mijn dochter wordt niet
langer behandeld, zij neemt deel aan het gebeuren.

Nadat er gemeten en
gewogen is krijgen baby’s hun spuitjes. Ze zaten bij mama op schoot toen het
gebeurde en ze zijn geschrokken. De integriteit van hun lichaam of hun
vertrouwen in de bescherming door de ouder werd even geschonden. Of ze voelden
pijn. Ondanks het huilen haasten ouders zich om hun kind aan te kleden. Verpleegsters
eisen de aandacht van mama of papa op. Er wordt over de baby’s heen gepraat.

Hoewel ze alle reden hebben
om te huilen, wordt hen het zwijgen opgelegd of wordt hun huilen genegeerd. Wat
als Kind & Gezin alle mama’s en papa’s een koffietje zou aanbieden? Hen
even de tijd zou geven om hun band met hun baby te herstellen? Wat als men even
stil zou staan bij de voor een baby ongetwijfeld enge procedure een spuitje te
krijgen? Het is mogelijk om meer in te zetten op een daad-werkelijke aandacht voor het welzijn van kind en moeder.

Natuurlijk kan ik er als
ouder voor kiezen niet naar Kind & Gezin te gaan. Dit gaat echter voorbij aan
het feit dat Kind & Gezin in grote mate de maatschappelijke norm bepaalt in de omgang met kinderen. De
pedagogische voorbeeldfunctie van Kind & Gezin start bij de
ontvankelijkheid van verzorgers voor de emotionele integriteit van elk kind. Ik
maak me zorgen, want het pijnlijk ontbreken hiervan sijpelt onvermijdelijk door
naar het terrein van de dagcentra en scholen die zij begeleiden.

Hoe anders zou het niet
zijn als Kind & Gezin ouders warm zou maken voor de ouder-kind relatie waarin
voorbij gegaan wordt aan het oude idee dat opvoeding een machtsstrijd inhoudt.
Waarbij de ouder de duidelijke “kapitein” is van het schip maar het kind zich ook gehoord en gezien weet.

Na een proces van
vernieuwing in de thuiszorg in Nederland ontstond de organisatie “Buurtzorg.”
Het traject dat deze organisatie heeft doorlopen leert ons dat een werking op maat van mensen niet alleen een integere
dienstverlening verzekert; het draagt ook bij tot een meer efficiënt dagelijks
beleid én het werkt kostenverlagend. Voor organisaties die de belangen van
kinderen en gezinnen behartigen zou een gelijkaardig traject een wereld van
verschil betekenen. Dit kan starten bij het geven van extra aandacht aan de
subjectiviteit van kinderen en aan de integriteit van de relaties tussen
volwassenen en kinderen.

take down
the paywall
steun ons nu!