De wereld van de werkloosheid

Het is al de vijfde
keer dat op de Internationale Arbeidsconferentie de zogeheten commissie voor het recurrente
item vergadert.  Ditmaal over de
werkgelegenheid, net als vier jaar geleden. De concrete inzet kreeg u reeds uitgebreid opgelepeld via een vorig
blogbericht. Met als centrale uitdaging voor de wereld om
610 miljoen jobs te creëren:   een derde voor de 206 miljoen werklozen anno 2014; twee derde
voor de 404 miljoen nieuwkomers die de komende tien jaren bijkomend gaan
intreden op de arbeidsmarkt.  En met,
vier jaar na de eerste recurrente discussie, toch een reeks nieuwe accenten in
het debat: de rol van ongelijkheid, de groeiende jobonzekerheid, de
crisiswerkloosheid die structurele werkloosheid werd, de werkgelegenheidskost
van de brute saneringsprogramma’s… 

Het
belangrijkst is wellicht nog dat het voor de IAO de grote opwarming is voor het
debat dat in het najaar op kruissnelheid komt, over de opname van waardig werk
als een stand alone-doelstelling in
de post-2015-doelstellingen van de Verenigde Naties. En dat tegen de achtergrond van een
verslappende beleidsaandacht voor het werkloosheidsprobleem. Dat eerste crisisbesef,
die sense of urgency, verdampte
gaandeweg. Werkloosheid werd the new normal.  Onverschilligheid maakte van de crisiswerklozen
inmiddels langdurig werklozen.  De strijd
tegen de werkloosheid ontaardde in een strijd tegen de werklozen.

Borstgeroffel

De commissiebesprekingen
startten hier moeilijk op. Dat kon u al
in dat eerdere blogbericht lezen. Met
werkgevers die kennelijk alleen geïnteresseerd leken een bonus te behalen
voor het zoveel mogelijk  insluizen van de
termen “substainable entreprises” in het eindrapport. En die
voor de rest vooral leken te vinden dat de IAO niet te veel complimenten moest maken. Omdat de situatie van de
diverse landen te verschillend is. Omdat ze niet het mandaat hebben om mee te
praten over macro-economische kwesties. Omdat
ze niet hebben begrepen hoe belangrijk supply-side-beleid is, gericht op het
activeren van werklozen. Enzovoorts.

Dit
bleek voor een deel theater. Borstgeroffel
richting de regeringsbanken en de eigen achterban. Eens het beperkte redactiecomité aan de slag
ging om conclusies voor te bereiden, verliep het veel constructiever. Zodat uiteindelijk conclusies voorliggen,
sterk in lijn met de initiële insteek van het Internationaal Arbeidsbureau en met
de ambities van de werknemersgroep. 

Medicament tegen onverschilligheid

Niet dat je in die
conclusies wereldschokkende zaken gaat in vinden, maar tochl:

• de
  erkenning van de noodzaak circa 600 miljoen jobs te creëren;
• de
  gezamenlijke oproep dat het macro-economische beleid de werkgelegenheid centraal
  moet stellen;
• de
  aandacht voor de band tussen ongelijkheid en werkgelegenheid;
• de vraag
  tot meer evenwicht te komen tussen demand- en supply-side-beleid;
• de
  erkenning van het probleem van groeiende werkonzekerheid;
• de
  opdracht aan het Internationaal Arbeidsbureau sterker te werken op de kwestie
  van de jobonzekerheid;
• de nieuwe
  aandacht voor de langdurige werkloosheid;
• de
  onderlijning van de noodzaak van een alomvattende strategie tegenover een plik-
  en plokbeleid waarbij de ene hand niet weet wat de andere doet;
• de vraag
  naar betrokkenheid van sociale partners bij het werkgelegenheidsbeleid;
• de
  omhelzing van het Europese concept van “jobgarantie”;
• de invoering van de techniek van “peer reviews”, zoals we dat al Europees kennen, waarin landen van elkaar trachten te leren;
• en – nog het
  belangrijkst – een klaar signaal dat waardig werk een expliciete doelstelling
  moet worden van de post-2015-strategie van de Verenigde Naties.

Kortom, geen slecht
medicament tegen de onverschilligheid van the
new normal.  Nu nog nationale
politici en werkgeversorganisaties vinden die daar pap van lusten.

Chris Serroyen

PS. Vandaag werden op de Conferentie ook het
protocol en de aanbeveling over dwangarbeid definitief goedgekeurd, met
verpletterende meerderheid: 437 voor, 27 onthoudingen en 8 tegen. Een sneak preview kreeg u al via een eerder
blogbericht. Benieuwd
wel naar die onthoudingen en tegenstemmen.