De ultieme keuze van N-VA en CD&V: een Vlaamse staat voor de rijke klasse

De ultieme keuze van N-VA en CD&V: een Vlaamse staat voor de rijke klasse

maandag 30 juni 2014 22:38
Spread the love

Meer en meer wordt het spel van de kopstukken van N-VA (tandem De Wever – Bourgeois) en van CD&V (tandem Peeters – Beke) duidelijk: Vlaanderen afsplitsen (separatisme) én toe-eigenen aan de (super)gefortuneerden (elitarisme).

Vooraf:

Ik banbliksem hierbij uitdrukkelijk niet alle partijleden en verkozenen…maar merk wel dat velen zich al te gemakkelijk laten leiden door de te pas en te onpas gehanteerde partijdiscipline. Mijn bijdrage wil vooral de ogen openen en de geesten wakker maken van goedmenende medeburgers en politici én hen oproepen om te bouwen aan een positief, toekomstgericht samenlevingsmodel. Ik weiger nog verder te geloven in het huidige conflictueuze conservatieve model dat mens en milieu vernietigt ten voordele van een supergevulde portefeuille en puur eigenbelang. Mijn keuze is die van wie opteert voor samenhorigheid, leefbaarheid, oprechtheid en consensus.

Om het bovenvermelde ultieme doel van N-VA en CD&V te bereiken hanteren beide partijen een vijftal klassieke technieken:

1° Ze laten doorschemeren dat zij de enige staatsvriendelijke en volkminnende partijen zijn die de burger de zekerheid op een welvarende toekomst kunnen bieden, of althans de garantie geven dat een redelijke welvaart gevrijwaard wordt.

2° Ze sturen de concurerende partijen en kiezers van het kastje naar de muur; nu eens blazen ze warm (toegeeflijk) dan weer koud (giftig). Daardoor weet niemand nog waarvoor ze staan of niet staan. Ze ontlopen zo elke kritische reactie en krijgen het imago van de goedmenende en tevens slimme actor.

3° Ze focussen voortdurend op een externe vijand (de PS,…) waardoor alle aandacht afgeleid wordt van hun werkelijke bedoelingen en van de eigen “dictatoriale” en volksmennende partijstandpunten.

4° Ze laten van zich horen via alle populaire (en digitale) kanalen en maken een feestgebeuren van hun politieke campagne en hun verkiezingspropaganda. Hierdoor vindt de kiezer (die weinig tijd en energie heeft om verder te kijken dan het feestgedruis) hen uitermate sympathiek. Vele burgers willen dan ook behoren tot deze club van jolige durvers.

5° Strategisch zetten ze mogelijke coalitiepartners in de wind door hen hoe dan ook in de val te laten lopen; reageren ze positief of negatief..ze zijn de klos. Meer nog, door het toepassen van de verrottingsstrategie (alles om zeep helpen om dan op te dagen als de redder met staatszin) slagen ze duidelijk in hun opzet. Daarbij schrikken ze er niet voor terug om hun eigen kiesbeloften onderuit te halen en om een deel van hun kiezers te bedotten.

Welke weg volg(d)en deze twee partijen precies?

1° Ze spraken beiden over hun o zo groot sociaal gevoel: ieder burger krijgt kansen! Tot dit sociaal zijn even ontleed wordt: eerst dien je je plicht (Lees: de plichten die zij vastleggen!) te vervullen…en als zou blijken dat je dat ook deed, maar dat je toch kansarm werd, dan mag je je hand uitsteken om de aalmoes in ontvangst te nemen. Ze beseffen ten zeerste dat er hoe dan ook te weinig arbeidsplaatsen zijn en dat die jobs iedere dag met tientallen verdwijnen.

2° Ze spraken beiden over confederalisme en vulden dit begrip in volgens de reacties van kritische burgers…nu eens ruikend naar separatisme en dan eens gelijkend op federalisme. Zo kon niemand hen ook maar iets ten kwade duiden.

3° Ze kozen beiden voor een samenleving die gedomineerd werd door het groot kapitaal en door de machtige middelgrote en grote bedrijven. Dat er reusachtige sommen verdwenen in de zakken van ceo’s, van nimmer betalende internationale concerns, van gefortuneerde particulieren, was voor hen niet belangrijk. Integendeel, ze waren tijdens de vorige legislatuur zelfs bereid om de begroting te laten ontsporen (in die van de Vlaamse deelregering als kapitein en in de federale regering als medebestuurder of oppositie).

4° Tijdens de verkiezingscampagne voerden ze schijntornooien op zodat hun achterban toch maar niet de indruk zou krijgen dat zij door hun meesters werden misleid. Merkwaardig hoe vele burgers spontaan geloofden in die beloften (ACW bleef trouw achter CD&V staan en vele kiezers stapten over naar N-VA omdat ze overtuigd waren dat die partij voor hun brood zou zorgen door een toekomstgerichte verandering). De reacties van de bedrijven laten nu duidelijk zien welke kaart getrokken wordt: arbeiders veranderen we door machines, mensen moeten slaven worden…zo niet dan worden ze afgedankt, wie niet past in het plaatje (hardwerkend, autochtoon, voorstander van totale privatisering, bereid tot het meestappen in ecovernietigende en sociale zekerheidondermijnende projecten) wordt als mens gedegradeerd.

5° Tijdens de coalitiegesprekken maken ze een uiterst vriendelijke, nietszeggende nota op en dagen de tegenstanders uit om al of niet mee te stappen. Wie ja zegt, wordt de peaneut, wie nee zegt ook. En hoe meer het geheel een zootje wordt, hoe dichter ze komen bij hun doel: we scheiden (nieuwe spelregels worden opgelegd, vooral voor wie niet tot de elite behoort) en we laten de factuur betalen door de brave onmondige burger (de kleine zelfstandige die geen volk meer over de vloer krijgt omdat de kapitaalkracht zienderogen verminderd is, de arbeider omdat er nog minder werkaanbod is, de kansarme omdat die nu helemaal stemloos is). En zie zo: de verandering is er: die ander is uitgeteld…en het is nog zijn schuld ook want zij of hij had het spel maar moeten doorzien.Ook als de andere partijen meestappen in hun circus is de eerste stap richting doel gezet: eerst economisch alles herschikken en dan verdergaan in de strategie van het eigenbelang: na de portefeuille nu ook nog de staat…en klaar is kees. En of de werkgevers die zelfs dreigen om niemand meer aan te werven en om ons land te verlaten mocht er een tripartite komen, het geweten zullen hebben. Ze zijn al van meet af aan de raadgevers en kompanen van N-VA en CD&V.

Is dit dan de enige weg naar de toekomst?

Nee hoor!

1° Laten wij als goedmenende burgers de koppen bij elkaar steken en coöperatief en democratisch een alternatief opstellen.

2°Laten wij een halt toeroepen aan al die grootse geldverslindende projecten die toch maar de zakken vullen van enkelen die er dan mee vandoor gaan of er luxueus mee leven.

3° Laten wij ijveren voor een taxatiesysteem dat de weggestroomde middelen terugbrengt bij hen die er recht op hebben: een omkering van het matteuseffect “Aan wie heeft, zal nog meer gegeven worden” . Die kleine zelfstandige die nog bewogen is door jan modaal uit zijjn buurt, dat hardwerkend jong gezin dat nog weinig tijd heeft voor de eigen kinderen, die zieke bejaarde die zich afvraagt wat het morgen wordt, zij of hij die een beroep uitoefent dat niet zomaar gelinkt is aan grote verdiensten,…heeft recht op zijn deel!!

4° Laten wij vele aftrekposten schrappen. Waarom niet bepalen dat de woonbonus toegekend wordt om een eenvoudige woning te verwerven op basis van nood en begrensd. Luxevilla’s komen niet in aanmerking! Waarom de energiebonus voor zonnepanelen niet begrenzen (voor noodzakelijke energiebehoeften van het bewonende gezin) en afhankelijk maken van effectieve energiebeparing (geen verspilling die betaald wordt door de gemeenschap). Hierbij zou de burger die wel beschikt over meer panelen dan nodig, verplicht kunnen worden om de energie grotendeels terug te schenken aan de gemeenschap die ze via certificaten en belastingvoordelen heeft gefinancierd.

5° Laten wij de gemeenten de opdracht geven om regelmatig hun bewoners te informeren over stappen die overheden willen zetten én om daadwerkelijk rekening te houden met oprispingen van middenveldgroepen en particulieren. Ze kunnen zelfs duidelijk maken dat ze zelf met een ontspoorde begroting zitten omdat de hogere overheden geldmiddelen verspillen tot eigen eer en glorie. Stop met projecten die degelijk uitgebouwd worden, weer op de zijlijn te zetten …omdat je er als partij zelf niet direct electoraal voordeel of partijmacht uit haalt!!

In het jaar van de viering 175 jaar Daens mogen we niet langer toestaan dat partijkopstukken zich kunnen permitteren om zoals Woeste (de toenmalige voorzitter van de Katholieke Partij) de gemeenschap op te delen in een groep superrijken en machtigen en een grote groep kansarmen die uit hun handen moeten eten, desnoods verleid met worst en bier.

take down
the paywall
steun ons nu!