Vrede op Aarde: Songs Against the Bomb  

 “Songs Against the Bomb” is een langspeelplaat (!) die in 1960 verscheen op het Engelse “Topic” label en dertien nummers bevat die tussen 1955 en 1959 weren opgenomen. Het is een echte folkplaat, ook al neemt een koor zowat de hele B-kant in beslag. Kort nadien, zou folkmuziek immens populair worden en, zoals rock’n’roll in de jaren vijftig, het protest van de jongere generatie tegen het systeem en de oudere generaties symboliseren.

Welkom op de blog van Radio 68.

 Beat en Folk

Natuurlijk kan men zich de jaren zestig niet inbeelden zonder beatmuziek, maar beatmuziek diende in de eerste om op te dansen en op zaterdagavond groepsgewijs uit de bol te gaan. De meeste geëngageerde muziek uit de jaren zestig, de meeste boodschappen over Peace and Love, werden niet verspreid via beat, maar middels folk. In 1962, braken niet enkel The Beatles door, maar ook Bob Dylan en met hem een pak andere artiesten van Greenwich Village, zoals Joan Baez en Phil Ochs. De vonk sloeg over en in Europa braken figuren als Donovan, Antoine, Armand en Fabien Collin door. Het protestlied is een folklied.

Folk werd in de jaren vijftig dan ook de drager van het protest tegen “de bom”, lees: de atoombom. De kernwedloop moest nog echt beginnen, nu staan overal ter wereld kernkoppen. Nu wordt het atoomarsenaal gezien als  een soort je-weet-maar-nooit-bescherming tegen de vijand, toen echter als een zeer waarschijnlijke kans op uitroeiing van heel de mensheid. Het verschil? In de jaren vijftig herinnerde iedereen zich  zeer goed het daadwerkelijke gebruik van de atoombom op Nagasaki en Hiroshima. Niemand kan bevroeden dat het tot op vandaag daarbij zou blijven. En daar zit het verzet voor heel veel tussen. “Against the Bomb”-bewegingen staken in de jaren vijftig overal de kop op en groeiden soms uit tot massabewegingen die honderdduizenden op de been brachten, toen ongeziene aantallen.    

Albert Camus  

De latere Nobelprijswinnaar Albert Camus steunde de antibombeweging, want voor hem had de “mechanische beschaving” een nieuw toppunt van  barbarij bereikt. Dat de bom elke dag kon vallen en de mensheid uitroeien, leefde effectief bij grote delen van de bevolking. Met zijn “documentaire” over de naweeën van een atoomontploffing in Engeland, The War Game, ontlokte filmmaker Peter Watkins ongelooflijke controverses. Gegoede burgers lieten schuilkelders bouwen, op scholen leerden kinderen hoe ze zich moesten gedragen bij een atoomaanval, de overheid verspreidde brochures… Volgens Jef Nuttall, auteur van “Bom Culture”, speelde de bom een hoofdrol bij het ontstaan van de generatiekloof, maar leidde de dreiging ook tot een gevoel van angst en onbehagen bij de jeugd dat werd gecompenseerd door drugs, vrijere seksuele omgang en andere vormen van ogenschijnlijk onbezorgd leven. Het No Future-gevoel ontstond toen.

Maar ook in 1960, werd het ongenoegen en het protest artistiek vormgegeven. Op “Songs Against The Bomb” kan je luisteren naar composities en adaptaties van, bijvoorbeeld, Ewan McColl, Peggy Seeger en Fred & Betty Dallas. Jack Elliot and Leon Rosselson spelen op heel wat nummers gitaar. “Song Of Hiroshima” werd geschreven door de Japanner Koki Kinoshita.

Eddy Bonte

 De uitzending   “Songs Against The Bomb”, maandag 28 en dinsdag 29 december, om 1400 en 1800 uur in het programma “Free Speech / De Gedachten zijn Vrij” op  www.radio68.be  “Free Speech * De Gedachten zijn Vrij” is een wekelijks programma van 1200 tot 2000 uur op maandag en dinsdag.

Radio 68 Radio 68 www.radio68.be is een niet-commerciële en onafhankelijke internetradio die opkomt voor bepaalde types muziek en woord die je zelden of nooit hoort in een samenleving waar enkel geld en glitter telt. Radio 68 wil ook de herinnering levend houden en focust daarom op zeldzame, vergeten, over het hoofd geziene, onterecht opzijgeschoven, niet-commerciële en door de media verbannen artiesten, genres en muziekjes.