Volgens Blanpain is de staking gericht tegen de reiziger en niet tegen de directie. Daarbij gaat hij gemakkelijkheidshalve voorbij aan het feit dat de spoorwegdirectie eenzijdig en zonder enig overleg met de vakbonden allerlei uiterst nadelige maatregelen oplegt aan het spoorwegpersoneel. Het uithollen van het sociaal overleg gebeurt wel meer in overheidsbedrijven nu de NVA aan de macht is. Blanpain heeft trouwens geen enkele wettelijke basis voor zijn uitlatingen. Nogal merkwaardig voor een ex-professor arbeidsrecht. Misschien begint zijn leeftijd hem parten te spelen. Meer nog, hij zegt ook dat er straffen moeten worden uitgedeeld aan degenen die tegen zijn mening ingaan en toch zouden durven te staken om op te komen voor hun rechten.
Ook heeft hij het over de goede betaling van het spoorwegpersoneel. Het is tegenwoordig bon ton van miljonairs zoals politici en nu ook Blanpain (ook al een ex-politicus) om te stellen dat anderen die tot 5x minder verdienen dan hemzelf “goed betaald” worden. Blanpain is zijn hele leven door de overheid een zeer vet loon betaald om een paar uurtjes per week les te geven. Terwijl een spoorwegarbeider die een gemiddeld loon verdient doodmoe is als hij thuis komt verdiende Blanpain € 10.000 per maand om 12 uur/week les te geven. Professoren zijn immers uitstekende politieke lobbyisten wanneer het om hun eigenbelang gaat. Maar dat is een ander verhaal.
Maar aangezien in dit land de job van ‘gewoon hoogleraar’ een lullig maar vet betaald bijberoepje is had hij daar nog tal van jobs bij zoals voorzitter van de VRG-alumni, de Alumnivereniging van het Vlaams Rechtsgenootschap, en van VEWA, de Vereniging van Educatieve en Wetenschappelijke Auteurs. Hij was ook general editor van de International Encyclopaedia of Laws en editor van het Bulletin IEL Labour Law and Industrial Relations. Tevens was hij voorzitter van de International Society of Labour Law and Social Security en van de Industrial Relations Association (later International Labour and Employment Relations Association genaamd).
Wij gewone werkmensen zijn moe als we thuiskomen maar supermannen zoals Blanpain kunnen 5 jobs zonder moeite aan. Dat zegt veel over de zwaarte van de jobs of over de energie die erin gestoken wordt.
