Katten in zakken met Bourgeois I

Katten in zakken met Bourgeois I

vrijdag 25 juli 2014 13:27
Spread the love

Hoera, een centrumrechtse regering! Vlaanderen krijgt eindelijk wat het kiest, en Vlaanderen zal inderdaad de regering krijgen die het verdient. Het is afwachten wat de federale onderhandelingen nog in petto zullen hebben, maar enkele dingen zijn duidelijk. Wat u netto van uw loon zal bijhouden, zal er dubbel en dik op een andere manier terug afgaan. Dan kunnen we met z’n allen wel zeggen dat onze belastingdruk naar beneden gaat, en het overheidsbeslag naar een aanvaardbaar niveau zakt, maar de facto gaan we er op achteruit.

Deze verarming van de middenklasse zal verpakt worden als een gevolg van moedige en noodzakelijke beslissingen. Maar uiteindelijk zullen u en ik minder van de overheid mogen verwachten tegen een hogere kostprijs. Efficiëntie is een nobel streefdoel, maar efficiëntie die wordt doorgevoerd vanuit een financiële i.p.v. een bestuurlijke optiek leidt vooral tot gatenkaas en een gedemotiveerd ambtenarenkorps. Alle blitse logo’s ten spijt zal de Vlaamse overheid een minder aantrekkelijke werkgever worden, in alles behalve verloning misschien, en het zijn nu eenmaal centjes die tellen in dit Vlaanderen.

Als er twee domeinen zijn waar deze regering in moet investeren is het wel onderwijs en welzijn. Niets is minder waar.  Neem nu bijvoorbeeld de naar alle waarschijnlijkheid onvermijdelijke verhoging van het inschrijvingsgeld. Dit is nefast en ondermijnt de sociale mobiliteit, en brengt, door het impliciete belang van onderwijs voor de democratie uiteindelijk zelfs die democratie in gevaar. Hoger onderwijs kan het kader scheppen voor kritische, geïnformeerde burgers. In de plaats krijgen we een elite van zelfingenomen fils à papa’s. Deze regering zet alvast het tweestromenbeleid van onder meer de klasse-justitie en binnenkort ook de klasse-gezondheidszorg verder. En laat duidelijk zijn dat klasse hier niet bedoeld is als uitmuntend.

Ondertussen kan Jo Vandeurzen de vernieuwde verzuiling in het welzijn- en zorglandschap verderzetten, niet langer gehinderd door de hinderlijke OCMW’s. Dra zullen de openbare thuiszorgdiensten verdwijnen, terwijl de voornamelijk christelijke zuilorganisaties hen als enthousiaste pacmannen zullen opslorpen. De zuil van zelfbediening verloopt niet altijd via schimmige financiële constructies, maar soms gewoon via decretale acrobatie.

Het is ook met een bang hart afwachten wat Liesbeth Homans als minister van armoede en gelijke kansen zal doen. Wat dat laatste betreft, vermoed ik niet veel, aangezien iedereen eigen kansen in het leven moet creëren en discriminatie relatief is. Wat dat eerste betreft zal de deus ex machina wel liggen in de activering. Efficiëntie is cruciaal voor Bourgeois en de zijne, alleen vergeten ze dat onderzoek aantoont dat dure activeringsprogramma’s amper return on investment hebben. Eerder bestuurlijke bezigheidstherapie dan visie en daadkracht.

En stel u maar eens voor dat u 50 euro per maand netto extra overhoudt. Aan wat gaat u dit dan besteden? Aan de stijgende energiefactuur, uw duurdere hypothecaire lening of aan de stijgende prijzen in het openbaar vervoer? Of misschien compenseert het wel uw verlies aan kinderbijslag. Maar goed, Bourgeos I krijgt ondanks alles, en ondanks Joke Schauvliege, de kans om te bewijzen dat het niet de miserabele middenklasse-crusher is die ik er van lijk te maken. Het feit dat VOKA 17/20 geeft is echter weinig hoopgevend.

Er wordt ons gevraagd vertrouwen te hebben, en met mooie woorden als samenwerking en gemeenschap gegooid. Maar die gemeenschap is zeer relatief, en meer en meer lijkt het er op dat men vooral samenhorigheid wilt om zelfredzaamheid aan de burger op te dringen, ook bij diegene waar dit om diverse redenen niet evident is. De zwakkeren zullen het ongetwijfeld moeilijker krijgen, maar ook u en ik, diegene die niet op vakantie kunnen met onze rente, zullen onder Bourgeois I merken dat een topregio niet per se betekent dat er collectief welzijn is, ongeacht collectieve welvaart. Het is geen kwestie van links tegen rechts, maar een kwestie van de gemeenschap tegen het individu. En vreemd genoeg kiezen de Vlaams-nationalisten, ondanks hun wollige liefdesverklaring voor de Vlaams gemeenschap, steeds meer voor de zelfredzame, welgestelde Vlaming, en deze zijn beperkter in omvang dan de 30% van hun kiespubliek.

take down
the paywall
steun ons nu!