Zo is er onlangs een meisje in het nieuws gekomen dat zomaar onbeschaamd rondliep tussen de andere mensen in dit land, meer dan een decennium lang, zonder rechtsgeldige papieren. Hoe durft ze? Een hardnekkige breekster van de heilige wetten in dit land en dat sinds ze slechts 4 maanden oud was. Het gaat om een Mechels meisje van 16-jaar oud die hier in België woont, illegaal, en hier ook naar school gaat, illegaal, en de Nederlandse taal perfect beheerst. (Dat op zich is niet illegaal.)

Ondanks haar permanent illegale toestand, heeft het meisje hier haar leven opgebouwd. Ze leerde lezen en schrijven op school in Mechelen. Ze bouwde hier haar vriendenkring uit. Ze spreekt beter ­Nederlands dan haar Brusselse advocaat. En ze studeerde voor verpleegster. Het kenmerkende profiel van een hardvochtige jeugddelinquent. Ook haar schooldirecteur reageert zwaar verontwaardigd op het bedrog van deze criminele en omschrijft haar als: “Een plichtbewust, respectvol meisje dat zeer goed geïntegreerd is.” Hij voegde daar nog polariserend aan toe: “Een uitwijzing zou mensonwaardig zijn.”

Maar goed, iemand die geen enkele gewetenswroeging voelt bij het besef dat hij onderwijs verleend heeft aan een illegale, heeft natuurlijk een verstoord moreel kompas. Op 8 augustus werd het meisje dan ook door de politie opgepakt en meegenomen naar een instelling in Zulte. In een dagboek beschrijft ze hoe bang ze is voor haar repatriëring. “Ik ben nog nooit in Kosovo geweest en ken de taal niet. Wat heb ik misdaan?”

Het bijhouden van een dagboek is natuurlijk een uitgekiende mediastrategie waar illegale vluchtelingen veelvuldig misbruik van maken, zoals dat ook gebeurde in een niet nader genoemd verleden. Disclaimer: elke vorm van gelijkenis met dit niet nader genoemde verleden berust puur op toeval.

Natuurlijk heeft staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) meteen gereageerd op deze schending van onze heilige wetten. Hij deed dat in zijn kenmerkende menselijke stijl: “Haar ouders zijn verantwoordelijk. Ze zijn hier toegekomen in 2000, sindsdien hebben ze acht bevelen gekregen om het land te verlaten. Ze hebben dat genegeerd. Dat er dan vroeg of laat wordt ingegrepen, is normaal. We leven in een rechtsstaat.”

Precies. Eindelijk zegt er eens iemand waar het op staat. We leven in een rechtstaat en daarin respecteert met de wet. Of zoals de Romeinen al zeiden: “Dura lex, sed lex.”, of nog moderner uitgedrukt: “Befehl ist Befehl.”

Natuurlijk kun je je afvragen of een overheid die er na 16 jaar nog altijd niet in slaagt de wet toe te passen, zelf wel zo goed bezig is. Brengen ze bv. de rechtszekerheid niet in gedrang door hun tergend trage toepassing van ingewikkelde wetten? Dat is het principe van de verjaring: na een bepaalde periode is het onredelijk om mensen nog te berechten voor iets dat ze zo lang geleden gedaan hebben. Maar ja, dat geldt uiteraard alleen voor mensen die kleine inbreuken op de wet gedaan, zoals CEO’s die financiële fraude begaan of blanke mannen die iemand eens verkrachten.

En dus weten we weer wat van ons uniek maakt als Europeaan: niet onze waarden, niet onze cultuur, maar onze administratieve conditie.