“Statistieken, misdaadcijfers, harde discours; de migrant wordt geproblematiseerd. Maar wie is die migrant?”

Rachid Atia, organisator van de tenstoonstelling Hier ben ik in het Antwerpse Atlasgebouw vertelt over de mens achter ‘de migrant’, iemand met hoop, verwachtingen, trauma’s, goede bedoelingen.

De focus van de tentoonstelling, die nog loopt tot 16 februari, ligt op de impact die migratie heeft op familiebanden.

Jean-Claude Callens van de KU Leuven en Katho die onderzoek deed naar digital storytelling als aanpak om te refelecteren, stelt dat je geschiedenis niet kan leren.

“Achter de geschiedenis zitten altijd verhalen. Beelden, muziek en korte woorden vormen een ideaal instrument om het perspectief van mensen op een gebeurtenis weer te geven.”

In dit rondetafelgesprek tijdens het mediacafé van Radio Centraal in het kader van de Internationale Dag van de Migrant zijn beiden het eens dat de werkelijke kracht van verhalen net zit in de uitwisseling.

“Digital storytelling stelt je in staat individueel aan de slag te gaan, maar door uitwisseling van verhalen kan je ook een brug slaan naar het universele. Het persoonlijke in het verhaal wordt vormgegeven met het multimediale.”

Volgens Jean-Claude Callens bevordert digital storytelling slechts beperkt het kritisch reflecteren, maar het blijft een goede methodiek voor de emotionele dimentie van het reflecteren.

Rachid Atia: “Het verhaal zelf moet worden gecapteerd, het moet iets triggeren waardoor mensen worden aangezet om zelf hun ervaringen uit te wisselen en dat kan dan weer een verrijking zijn voor degene die het initiële verhaal vertelt.”