Wegwerpmens in een wegwerpmaatschappij
Opinie, Nieuws, Politiek, Boeken, Verkiezingen 25 mei, Tuur Viaene - Yves Peeters

Wegwerpmens in een wegwerpmaatschappij

Met de verkiezingen van 25 mei in het vooruitzicht hebben heel wat politici zich aan het schrijven van een boek gezet, in een poging om de kiezer te verleiden. Of moeten we hier eerder spreken van misleiden?

woensdag 19 februari 2014 11:29
Spread the love

CD&V-voorzitter Wouter Beke formuleerde in Het moedige midden een christendemocratische visie op de uitdagingen van morgen.

Open VLD-voorzitster Gwendolyn Rutten pleitte in haar boek De geëngageerde burger voor minder staat en meer burger. Partijgenoten Guy Verhofstadt en Bart Somers leverden elk een bijdrage aan Een beter België, een federale toekomst voor ons land.

Recent verscheen De verschilligen van Caroline Gennez (SP.A). Een pleidooi voor een democratie op mensenmaat en een grotere betrokkenheid van de individuele burger bij de politieke besluitvorming.

Laat ons hopen dat al deze politici naast hun drukke bezigheid van het schrijven ook nog de tijd hebben gehad om Wegwerpmens van Tuur Viaene te lezen. Wij vermoeden alvast dat een iemand dit niet gedaan heeft. Monica De Coninck, SP.A-minister van Werk in de federale regering lanceerde onlangs het idee om de jeugdwerkloosheid aan te pakken door middel van werkcheques.

In Wegwerpmens beschrijft Viaene, pas afgestudeerd als historicus aan de Universiteit Gent, zijn ervaringen als uitzendkracht. Nochtans lijkt Viaene over de nodige troeven te beschikken om succesvol te zijn op de arbeidsmarkt. Paul Verhaeghe, hoogleraar aan de Universiteit Gent en auteur van Identiteit, somt ze op in zijn voorwoord: hoogopgeleid, jong, honderd procent autochtoon en woonachtig in de as Roeselare-Kortrijk, een van de meest actieve werkzones in Vlaanderen. Na een eerste werkervaring bij een bank verliest Viaene al snel zijn job. De bankencrisis, weet u wel. In afwachting van een nieuwe en passende vaste job klopt hij aan bij meerdere interimkantoren, bereid eender welke job te aanvaarden. Het begin van een calvarietocht: van nepvacatures over het niet hebben van ‘de kmo-mentaliteit’ tot bepaalde overheidsinstanties die falen in hun kerntaken. In het geval van de VDAB: mensen begeleiden en helpen in hun zoektocht naar een geschikte job.

Helaas is het voorbeeld van Tuur Viaene geen alleenstaand geval. Elke dag worden duizenden werkzoekenden op de arbeidsmarkt geconfronteerd met dezelfde wantoestanden. Ik kan erover meespreken. Ik was een tijd lang een van hen. Van 1999 tot 2004 was ik werkzaam bij een VZW in de caritatieve sector. Tijdens deze periode ondertekende ik maar liefst twintig arbeidsovereenkomsten. In de tussentijd bleef ik uitkijken naar een job in het verlengde van mijn opleiding en interessesfeer.

Toen die kans zich aanbood in de vorm van een voltijds arbeidscontract van onbepaalde duur bij een andere werkgever, moest ik dreigen met juridische stappen om te kunnen vertrekken. Bij mijn nieuwe werkgever werd ik tijdens de laatste week van mijn proefperiode van zes maanden ontslagen. Op mijn prestaties viel niets aan te merken. In een gesprek achteraf gaf een van de twee zaakvoerders ruiterlijk toe dat het een persoonlijke kwestie betrof en zijn compagnon mij niet kon velen. Ooit verplichtte de VDAB mij tot het volgen van een vierdaagse oriëntatiecursus rond werk. Een van de opdrachten bestond erin om in groepsverband een zo hoog mogelijke toren te bouwen met losse vellen A4-papier.

Momenteel werk ik bij Passaporta, een boekhandel in Brussel. Een droomjob: ik heb van mijn passie, met name boeken, mijn beroep kunnen maken. Mocht ik morgen opnieuw werkloos worden, dreigt hetzelfde doemscenario.

Ik kan Tuur Viaene alleen maar bewonderen om de moed waarmee hij zijn ervaringen te boek heeft gesteld. Wegwerpmens leest als een J’accuse voor de eenentwintigste eeuw. Het gros van ambtenaren van bepaalde overheidsinstanties, beleidsmakers, bedrijfsleiders en politici rest na het lezen van dit boek slechts een ding: het schaamrood op de kaken. Of niet? In een samenleving waar gadgets en gebruiksvoorwerpen van de lopende band rollen, is het misschien onvermijdelijk dat ook mensen na verloop van tijd onderling inwisselbaar worden. Niet alleen in relaties maar ook op de arbeidsmarkt.

Yves Peeters werkt bij boekhandel Passaporta in Brussel en voelde zich sterk aangesproken door het boek Wegwerpmens van Tuur Viaene.

take down
the paywall
steun ons nu!