“Vijfentwintig jaar lang heeft Geert Allaert gebouwd aan zijn Vlaamse musical-imperium, maar daarbij zijn aanwijzingen voor bedenkelijke praktijken nooit verdwenen. Deze vijfdelige onderzoeksreeks van Nico Kennes brengt het, na een hele reeks interviews met getuigen, allemaal in beeld: zijn confrontaties met stadsbesturen, een bos van structuren, de flirt met het failliet, de banden met de Vlaamse politiek, schimmig gebruik van subsidies, weinig riante arbeidsvoorwaarden… Van Music Hall tot Musical van Vlaanderen: het kleine rijk van een musical-enterpreneur.”
Een paar frappante vaststellingen:
– In verschillende delen (vooral in deel 1 en deel 2) ,laten Hans Bourlon van Studio 100 en Wouter Boits van het voormalige musicalorganisatie STiHMul zich bijzonder kritisch uit over hun concurrent-collega Geert Allaert. Ze duiden zijn ‘trucs’ en halen een paar voorbeelden aan. Beide delen geven ook een lijst van de nieuw opgerichte structuren rond Geert Allaert sinds 1987. Het pas opgerichte Theater Publiek moet zowat nummer 23 zijn. In deel 2 blikt voormalig kabinetsmedewerker Jan Denolf zelfkritisch terug op het eigen Vlaamse musicalbeleid onder Bert Anciaux.
– Sinds 1998 hebben die structuren samen in totaal 26,39 miljoen euro aan lokale en Vlaamse subsidies verkregen, leert een overzicht in deel 3.
– Musical van Vlaanderen kreeg in het voorjaar van 2013 – samen met de subsidies voor Assepoester – 95.000 € projectsubsidies voor zijn jaarlijkse project MusicalLabo met jong talent. In deel 3 van de reeks getuigt een productiemedewerker dat het uiteindelijke werkbudget niet veel meer bedroeg dan 10.000 €. “We moesten coaches zoeken die uit goodwill wilden komen helpen en ze sussen met de belofte dat ze in andere producties zouden mogen meespelen. MusicalLabo kon eigenlijk niemand wat schelen. Geert Allaert was zelfs niet op de première.” Componist Benjamien Lycke bevestigt dat verhaal ook voor de vorige edities van MusicalLabo. “Waar die subsidies naartoe gingen, weet ik niet.”
– Deel 3 citeert ook uit verschillende interne inspectieverslagen van de Vlaamse Gemeenschap. Deze gaan over de aanwending van de structurele subsidie van Musical van Vlaanderen voor 2010-2012. De verslagen stellen verschillende anomalieën vast. Conclusie van de inspectie: Musical van Vlaanderen leefde wel alle formele voorwaarden na, maar wegens gebrek aan interne controlemechanismen kon niet worden uitgemaakt of de verkregen middelen voldoende transparant en doelmatig werden besteed.
– In deel 4 vermeldt het inspectieverslag van het Agentschap Kunsten en Erfgoed van 2010 dat Musical van Vlaanderen 79.200 euro betaalde aan nv Alpa, het familiebedrijf van Geert Allaert, voor ‘bedrijfsruimte inclusief diensten’. Een productiemedewerker verklaart: ‘Wij moesten elke keer vanuit Antwerpen naar Menen om decorstukken op te halen, zodat Allaert subsidies zou kunnen doorsluizen naar zijn ouderlijk huis, alias ‘opslagplaats‘.’
– Intussen, zo getuigen meerdere (ex-)medewerkers aan rekto:verso, werden voor het eigen personeel allerlei bedenkelijke praktijken toegepast inzake arbeidscontracten, onkostenvergoedingen en rechtenkwesties. Ook Laurette Muylaert van ACOD en Servaas Le Compte van ACV Cultuur bevestigen verschillende inbreuken door Musical van Vlaanderen tegen de geldende CAO’s.
– In deel 5, een terugblikkend interview met Geert Allaert op de reeks, ontkent hij de aantijgingen ivm intransparant subsidiegebruik. Hij legt uit waarom hij momenteel een aantal structuren afstoot. ‘Ik ben het beu, het hoeft voor mij niet meer.’
*Dossier: http://www.rektoverso.be/dossier/achter-de-coulissen-van-musical-van-vlaanderen
‘Achter de coulissen van Musical van Vlaanderen’ kwam tot stand met een onderzoeksbeurs van Fonds Pascal Decroos.
