Het protest tegen het TPP-verdrag tussen de VS en de landen van de Stille Oceaan heeft de ondertekening verhinderd, hier protest in Nieuw-Zeeland. Het protest tegen het gelijkaardige TTIP-verdrag tussen de EU en de VS staat nog in zijn kinderschoenen (foto TPPwatch.org)
Nieuws, Europa, Economie, Politiek, EU, Europese Commissie, Karel De Gucht, Vrijhandelsakkoorden, Bart Staes, TTIP -

Begrijpt Eurocommissaris Karel De Gucht het TTIP wel?

Begrijpt Eurocommissaris De Gucht de alarmkreet wel van Bart Staes (Groen!), betreffende het nakend handelsverdrag tussen de EU en de VS? Zijn antwoord in De Morgen van 20 december toont aan dat hij daar heel anders over denkt dan de critici van dit verdrag.

zaterdag 21 december 2013 21:45
Spread the love

De Gucht zegt over het Transatlantic Trade and Investment Partnership (TTIP) : “Over ons Europees maatschappijmodel en de Europese wetten wordt niet onderhandeld” (…) “we zorgen ervoor dat de nationale autoriteiten hun vrijheid om wetten te maken volledig behouden”. 

De Tijd brengt in zijn weekendeditie van 21-21 december een paginabreed interview met De Gucht, waar hij herhaalt: “…onze bestaande wetgeving, en daarover onderhandelen we dus niet”. “…gewoon de handel en investeringen gemakkelijker maken binnen hun (EU en VS) wetgeving”. “…ggo producten…sommige zijn in de EU verboden. Die wetgeving blijft van kracht”.

Een internationaal verdrag moet echter door de ondertekenende landen toegepast worden. Dat betekent een groot aantal concrete wijzigingen in de wetten en regelgeving. Waarvoor zou anders zo’n verdrag dienen, indien er niets moet veranderen? (in een tekst van de TTIP men spreekt van “regulatory coherence” en “regulatory cooperation”).

Het cruciale punt is, dat het verdrag voorrang zal krijgen op onze wetgeving, collectieve arbeidsovereenkomsten en sociale verworvenheden, zoals dat al het geval is met de verdragen van de EU. Toen lang geleden het stichtingsverdrag werd ondertekend, was er alleen sprake van vrij verkeer van kapitaal, goederen, diensten en personen.

Op grond daarvan, hebben, generaties later, meerdere vonnissen van het Hof van Justitie nationale sociale wetgeving en cao’s in concrete gevallen ondergeschikt verklaard. Zie ondermeer de uitspraken in vier processen: Laval-Vaxhom; Viking; Rüffert; Luxembourg[1]. Hadden de vroegere ondertekenaars uit 1957 dergelijke ontwikkeling voorzien? Vele politici ongetwijfeld niet.  

Trouwens, De Gucht schrijft zelf dat de zogenoemde ‘bescherming van investeringen’ van buitenlandse bedrijven een gangbare praktijk is in honderden internationale verdragen (die dan ‘vrijhandelsakkoorden’ worden genoemd – newspeak die de gevolgen verdoezelt). Die bescherming laat achteraf toe, nationale of zelfs Europese loonnormen, belastingen, ontslagrecht, milieubescherming, gezondheid, en vele andere wetten, te betwisten en ondergeschikt te maken – telkens een investering geschaad wordt, omdat de nettowinst eronder lijdt.

Het is zelfs niet nodig dat daarover onderhandeld is. Het volgt logisch uit het principe dat een internationaal verdrag voorrang heeft op een nationale wet. ‘Bescherming van investering’ is een heel breed begrip, en het wordt niet zonder reden ingeschreven in een verdrag.

Een laatste vraag is of EU-commissaris voor handel Karel De Gucht dit nu al dan niet weet/begrijpt. Waarschijnlijk wèl maar dat maakt geen deel uit van zijn opdracht. Hij verwijst nadrukkelijk naar de rol van de 28 nationale ministers van handel. Dit betekent in andere woorden dat die maar moeten uitmaken welke gevolgen het verdrag heeft voor hun land. Ministers van Handel zijn echter niet bezig met de vrijwaring van de arbeidsvoorwaarden en andere sociale aangelegenheden. Zo wast iedereen zijn handen in onschuld.

Hopelijk gaan de Euro-parlementsleden van Groen en de sociaal-democraten de kat de bel aanbinden. Al blijkt niet uit de persberichten van de sociaal-democratische fractie, dat ze het daar begrepen hebben. Het is niet omdat arbeidswetgeving niet onderhandeld wordt, dat ze veilig is[2].

De Europese vakbonden zijn zich daarentegen wèl bewust van de gevaren van het verdrag. De Confederatie van Europese vakbonden eist dat de rechten van werkenden deel uitmaken van het verdrag, zodat ze overal dwingend kunnen opgelegd worden – een ijdele hoop uiteraard.

De secretaris van de Confederatie, Judith Kirton-Darling, geeft nog een ander voorbeeld: kankerverwekkend asbest. Dat is nu verboden in de EU, maar is vrij vrij in de US. Hoe gaat het TTIP dat behandelen? Men heeft al getracht dit Europees verbod te betwisten in de Wereldhandelsorganisatie (WTO)[3].  

Voetnoten

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!