De waarheid achter het oplaaiend geweld in Irak

Een AFP bericht van vrijdag 30 november licht een tipje van de sluier op: “52 mensen werden vrijdag gedood in een golf van geweld die Irak overspoelt. De meesten werden ontvoerd en doodgeschoten en hun lichamen gedumpt, scènes die doen terugdenken aan de sektarische oorlog van 2005-2007.”

De moorden komen te midden van een stijging van het geweld dat al aan meer dan 600 mensen het leven heeft gekost in november 2013 (nvdr: meer dan 800 volgens Iraq Bodycount), onder wie mensen die werden meegenomen uit hun huizen. Hun lichamen werden later dood teruggevonden.

Het geweld trof vrijdag vooral Bagdad en vooral de overwegend soennitische Arabische delen van het noorden en het westen van Irak, met schietpartijen en bomaanslagen tegen burgers, lokale ambtenaren, veiligheidsdiensten en zelfs een bordeel.

Maar het meest verontrustende bloedvergieten was er vrijdagochtend, toen de autoriteiten de lichamen van 18 mannen ontdekten, gedumpt in de buurt van de soennitische Arabische stad Tarmiyah, net ten noorden van Bagdad. Elk van hen was in het hoofd en de borst geschoten.

De ontvoerders droegen militaire uniformen en verplaatsten zich in wat leek op legervoertuigen. Ze namen de mannen vrijdagochtend in hechtenis en vertelden hun families dat ze verdachten waren in een officieel onderzoek en werden meegenomen voor verhoor. Enkele uren later werden hun lichamen dood en gemarteld teruggevonden.

Er was nog een dergelijk incident in de provincie Salaheddin, ten noorden van Bagdad. Zeven mannen – allen onderhoudsarbeiders van een lokaal voetbalveld – werden dood aangetroffen met doorgesneden keel. (De hoofden werden later teruggevonden elders in de stad, gevuld met explosieven.)

Nog drie vrouwenlichamen werden vrijdag gevonden in het oosten van Bagdad; zij droegen de sporen van marteling. Ze waren allen in het hoofd geschoten.

Enkele dagen voor deze brutale moorden ontdekten de autoriteiten de lichamen van 19 mensen, doodgeschoten in verschillende delen van Bagdad. Acht onder hen waren geblinddoekt en zes werden achtergelaten in een gracht. Op het hoogtepunt van de sektarische gevechten in het kielzog van de door de VS geleide invasie in 2003, werden er veel lichamen geblinddoekt aangetroffen met tekenen van marteling.

Elders in Irak werden vrijdag bij aanslagen in de steden Mosul, Baquba en Kirkuk 24 mensen gedood. Bij een bomaanslag op een voetbalveld in het westen van Bagdad werden vijf mensen gedood; bij een gewapende inval in een bordeel in het oosten van de hoofdstad vielen nog eens zes doden.

De hoofdstad en de soennitische Arabische delen van het noorden en het westen van Irak hebben het meest te lijden onder deze opleving van geweld.

Tot zover dit uittreksel uit het verhelderende AFP-bericht. 

U hebt goed gelezen: soennieten zijn de grootste slachtoffers van het huidige geweld en worden geterroriseerd door doodseskaders die deel uitmaken van de Iraakse veiligheidsdiensten, die lukraak mensen arresteren, martelen en daarna gruwelijk vermoorden. Net zoals in 2005-2007. (Lees hierover meer in Irak: de geheime ‘vuile’ oorlog van de VS).

En toch slaagt de verzamelde pers erin om de schuld uitsluitend te leggen bij het soennitische Al Qaeda, net zoals in 2006. De pers lukt er ook in om aan iedereen wijs te maken dat Irak uitsluitend wordt geteisterd door ‘sektarische conflicten’. Daar scoor je namelijk altijd mee.

Het is duidelijk dat de huidige terreur de hele Iraakse bevolking treft, sjiieten én soennieten, en meer inhoudt dan ‘sektarisch bloedvergieten’. Men creëert opzettelijk chaos en verdeeldheid om de mensen af te leiden van de echte problemen waar de Iraakse mensen mee kampen: huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg, werkgelegenheid, elektriciteit, schoon water, enzovoort.

Terwijl het geld van de oliewinning verdwijnt in de zakken van buitenlandse zakenmensen, corrupte regeringsleiders en het veiligheids- en ambtenarenapparaat.

Dat is de Iraakse democratie ten voeten uit: volledige vrijheid voor plundering door multinationale ondernemingen en een regeringsapparaat dat volledig de dictaten volgt van de Amerikaanse bezetter en daar schandalig rijk van wordt.

“Dat is de Iraakse democratie ten voeten uit: volledige vrijheid voor plundering door multinationale ondernemingen en een regeringsapparaat dat volledig de dictaten volgt van de Amerikaanse bezetter en daar schandalig rijk van wordt”

De huidige protesten zijn tegen deze parasitaire politiek gericht. Dus moet premier Al-Maliki de orde proberen te handhaven met ongemeen harde hand en een nooit voorheen gezien repressieapparaat, getraind door de VS.

Vreedzame protesten duren voort

Iedere vrijdag sedert 25 december 2012 worden protesten georganiseerd. Die vreedzame protesten worden door de pers nog steeds doodgezwegen en werden regelmatig bloedig onderdrukt door de veiligheidsdiensten van Maliki.

Na bijna een jaar van protesten even in herinnering brengen wat de eisen zijn.

De demonstranten eisen: de onmiddellijke vrijlating van opgepakte betogers en politieke gevangenen; de afschaffing van de doodstraf; de goedkeuring van een amnestiewet voor onschuldige gevangenen; de afschaffing van de antiterrorismewetten (in het bijzonder artikel 4); de intrekking van de draconische maatregelen tegen opposanten; eerlijke kansen voor werk op basis van professionaliteit; de stopzetting van het militaire commando gebaseerd op geografische indeling; het verstrekken van essentiële basisdiensten in alle Iraakse provincies, ook die tot hiertoe werden verwaarloosd door de staat; het straffen van alle leden in overheidsdiensten, leger of veiligheidsdiensten, die zich hebben misdragen tegenover opposanten, zeker degenen die de eer van vrouwen in gevangenissen hebben geschonden; een door de VN georganiseerde volkstelling; de stopzetting van de marginalisering en het verdeeldheid zaaien tussen etnische en religieuze groepen; stopzetting van de arbitraire huiszoekingen zonder gerechtelijk bevel, gebaseerd op aanwijzingen van geheime informanten; stopzetting van de financiële, administratieve en juridische corruptie; de bestrijding van het sektarisme in al zijn vormen.

Het is niet toevallig dat de gruwelijke moorden net op vrijdag werden uitgevoerd door veiligheidstroepen in volledige militaire uitrusting, bij klaarlichte dag. Dit is een bekende tactiek van intimidatie bij counter insurgency-operaties.

Premier al-Maliki voelt zich gesteund door de VS na zijn bezoek aan president Obama op 29 oktober. Hij gebruikte zijn reis naar Washington om te pleiten voor een grotere uitwisseling van inlichtingen en de tijdige levering van nieuwe wapensystemen in een poging om ‘militanten te bestrijden’.

Obama beloofde nog meer ‘adviseurs’ te sturen om de Iraakse troepen te ‘trainen’. Maliki wil zelfs graag drones aanschaffen om in te zetten tegen de vreedzame protesten in Irak, die hij brandmerkt als ‘Al Qaeda-militanten’.

Maliki voelt zich nog meer gesteund nadat Obama een akkoord bereikte met Maliki’s broodheren in Iran over de nucleaire installaties. Sinds dit akkoord gaan de doodseskaders, die worden gesteund door Iran, bijzonder driest en hardhandig te werk. Het lijkt er op dat er over nog meer zaken werd onderhandeld tussen Washington en Teheran dan alleen over het nucleaire programma.

“Maliki voelt zich nog meer gesteund nadat Obama een akkoord bereikte met Maliki’s broodheren in Iran over de nucleaire installaties. Sinds dit akkoord gaan de doodseskaders, die worden gesteund door Iran, bijzonder driest en hardhandig te werk”

Het is al langer geweten dat Washington op de steun van Teheran kan rekenen om zowel Kaboel als Bagdad te ‘pacificeren’ en het verzet in die landen te onderdrukken. Sterker nog: zonder de steun van Teheran zou de VS het nooit zo lang hebben kunnen volhouden, noch in Irak, noch in Afghanistan.

Ingevolge de toenadering tussen de VS en Iran heeft ook Maliki een bezoek gebracht aan Teheran het weekend van 30 november. Op de agenda stonden o.a. de samenwerking tussen de twee landen op het gebied van economie en veiligheid. 

Op 6 december 2012 was er al een ‘Intentieverklaring voor samenwerking op defensiegebied tussen het ministerie van Defensie van de republiek Irak en het ministerie van Defensie van de Verenigde Staten van Amerika’.

Daarover werd in de media ook zo goed als niets geschreven. Enkel Tim Arango schreef op 25 september 2012 in de New York Times: “Irak en de VS onderhandelen over een overeenkomst die zou kunnen leiden tot de terugkeer van kleine eenheden van Amerikaanse soldaten naar Irak voor trainingsmissies”.

Volgens VS-generaal Robert Caslen werd daarna, op verzoek van de Iraakse regering, een eenheid Amerikaanse strijdkrachten voor ‘speciale operaties’ overgebracht naar Irak om het land “te adviseren over terrorismebestrijding en te helpen met inlichtingendiensten”.

Het zijn echter niet de vreedzame demonstranten die verantwoordelijk zijn voor het oplaaiend sektarisch geweld. Toen ik in februari in Amman een gesprek had met het hoofd van de Iraqi Association of Muslim Scholars (AMSI): sheikh Harith Al-Dhari en de woordvoerder sheikh Bashar Al Faidhi, de geestelijke leiders van de protestbeweging, verzekerden die mij dat de protesten vreedzaam zouden blijven.

En die belofte werd ook gehouden, zelfs na diverse moorden op leidende figuren van de protestbeweging en gewelddadige raids van de veiligheidstroepen.

Patrick Cockburn sprak in The Independent op 29 november met geestelijke leider Muqtada Al-Sadr, die zijn mening uitte over Maliki en de protesten: “Sadr is bijzonder kritisch over de behandeling van de soennitische minderheid, die de macht in 2003 verloor, en hoe ze werd gemarginaliseerd en haar eisen door de overheid werden genegeerd. Hij denkt dat de Iraakse regering haar kans op verzoening met de soennitische demonstraties in Irak, die begonnen in december vorig jaar met een eis voor meer burgerrechten en een einde aan de vervolgingen, verloren heeft.”

“Mijn persoonlijke mening is dat het nu te laat is om deze [soennitische] eisen nog verder aan te kaarten bij de regering, die wordt gezien als een sjiitische regering door de demonstranten”, zei hij. Op de vraag hoe gewone sjiieten, die een groot deel uitmaken van de mensen die worden gedood door al-Qaeda-bommen, zouden moeten reageren, antwoordde Sadr: “Ze moeten begrijpen dat ze niet worden aangevallen door soennieten. Ze worden aangevallen door extremisten, ze worden aangevallen door externe machten.”

Dat zou best wel eens waar kunnen zijn: als ik aan Irakezen vraag wie al-Qaeda in Irak is, antwoorden ze mij: “welke al-Qaeda? De Iraanse, de Saoedische, de Israëlische, de Amerikaanse of Maliki’s Qaeda? Wij zijn het slachtoffer van honderden al-Qaeda’s, die allemaal hier hun moordend werk kunnen doen dankzij de Amerikaanse invasie en de door hen geïnstalleerde regering. Maliki zelf ensceneert ook terroristische aanslagen om de bevolking kalm te houden.”

“Wij zijn het slachtoffer van honderden al-Qaeda’s, die allemaal hier hun moordend werk kunnen doen dankzij de Amerikaanse invasie en de door hen geïnstalleerde regering”

De falende Amerikaanse bezetting heeft een machtsvacuüm gecreëerd en het grondgebied van Irak is een schaakbord voor regionale machten die allemaal een deel van de Iraakse koek willen: Iran, Israël, Saoedi-Arabië en Turkije. En hun milities maken zich allemaal schuldig aan buitengerechtelijke moorden op Iraaks grondgebied.

Wie is dan Al-Qaeda?

Verzetsstijders zijn Al-Qaeda. De door de VS opgerichte doodseskaders zijn Al-Qaeda. De Swat-teams van Maliki zijn Al-Qaeda. Iraanse milities zijn Al-Qaeda. Vreedzame betogers tegen het Maliki-regime zijn Al-Qaeda …  en zelfs gewone criminelen die mensen ontvoeren voor losgeld zijn Al-Qaeda.

Reeds 25 jaar wordt iedere dag door de media, regeringen en het Amerikaanse Congres enkel naar Al-Qaeda verwezen als uitvoerder van terroristische aanslagen. En het is opvallend hoeveel aandacht deze aanslagen krijgen.

Al-Qaeda is een door de media gecreëerde mythe geworden, een legende, een subtiel stuk oorlogspropaganda en politieke indoctrinatie.

“Al-Qaeda is een door de media gecreëerde mythe geworden, een legende, een subtiel stuk oorlogspropaganda en politieke indoctrinatie”

Hoewel de banden met de Amerikaanse geheime diensten wel bekend zijn, willen de media die waarheid niet prijsgeven aan het grote publiek. Bovendien wordt iedere referentie aan Al-Qaeda gebruikt om verwarring te zaaien en mensen bang te maken. Zeg dat Al Qaeda de schuldige is en je moet verder geen analyse meer maken van een gecompliceerde politieke situatie.

Heb je je bijvoorbeeld ooit al eens afgevraagd hoe het komt dat ‘grote vijand’ Israël nog nooit het doelwit is geworden van terroristische aanslagen door Al-Qaeda?

Corruptie en moord

Het moet leuk zijn om een dief of een moordenaar te zijn in Irak: de pers is altijd bereid om je wandaden toe te dekken, altijd bereid om te liegen. Want Maliki heeft gezegd dat Al-Qaeda verantwoordelijk is voor de terreur en dat is wat er in de pers wordt gemeld. Er is volledige straffeloosheid voor het staatsterrorisme van Maliki die de zegen heeft en hulp krijgt van de VS. Want samen bestrijden ze het terrorisme.

De media blijven dapper dezelfde leugens als waarheid verkondigen. Ze logen in 2006 ook. Herhaaldelijk zelfs.

Dat is de reden waarom de etnische zuivering toen zo lang duurde: de media vonden dat het hun taak was om de doodseskaders van de VS en de milities van Maliki te beschermen, zelfs toen duidelijk werd dat die verantwoordelijk waren voor de golf van buitengerechtelijke moorden die het land overspoelde.

Een van de weinigen die, naast het BRussells Tribunal, de waarheid sprak, was de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch. Op 29 oktober 2006 verspreidde zij een verklaring die als volgt begon: “De Iraakse regering moet snel werk maken om de personeelsleden te vervolgen van het ministerie van Binnenlandse Zaken die verantwoordelijk zijn voor de moorden door ‘doodseskaders’ in Bagdad en elders”, aldus Human Rights Watch.

“Een van de weinigen die, naast het BRussells Tribunal, de waarheid sprak, was de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch”

“Er zijn duidelijke aanwijzingen dat de Iraakse veiligheidstroepen betrokken zijn bij deze gruwelijke misdaden en tot nu toe heeft de regering hen niet verantwoordelijk gehouden”, aldus Sarah Leah Whitson, directeur Midden-Oosten bij HRW. “De Iraakse overheid moet stoppen met bescherming te verlenen aan veiligheidstroepen die verantwoordelijk zijn voor de ontvoering, marteling en moord.”

“Elke maand worden honderden mensen ontvoerd, gemarteld en vermoord door wat velen geloven doodseskaders te zijn in het veiligheidsapparaat. Om de bevolking te terroriseren, dumpen de moordenaars vaak de verminkte lijken op openbare plaatsen.”

De gevangenen, de verdwijningen

Geheime gevangenissen in Irak, valse arrestaties. ‘Valse arrestatie’ is de juiste term. Je bent getrouwd met Ali en op een dag dat Ali naar de stad is om boodschappen te doen, wordt er op je deur geklopt. Je opent de deur en daar is de Iraakse politie. Ze willen Ali om één of andere reden arresteren. Jij bent niet verdacht van een misdaad, maar je wordt wel afgevoerd en in de gevangenis gegooid, omdat de Iraakse politie Ali niet kan vinden. Dat is de situatie in Irak.

Deze maatregel is van Amerikaanse makelij. De VS startte deze illegale praktijken. Amerikaanse militairen bestormden huizen en gedroegen zich erger dan gangsters. De Amerikaanse regering gaf het bevel om vrouwen van verdachten te arresteren en achter de tralies te houden als gijzelaars tot dat de verdachten zich meldden.

Deze praktijk van het arresteren van familieleden blijft bestaan. Maar het onschuldige familielid wordt niet vrijgelaten indien de verdachte zich aanmeldt of elders gevangen wordt gehouden.

En het kan nog erger. Op 20 september had ik een ontmoeting met Tahar Boumedra in de VN-Mensenrechtencommissie in Genève. Boumedra was van 2009 tot 2012 hoofd van de mensenrechtenafdeling van UNAMI (United Nations Assistance Mission for Iraq). Hij nam ontslag uit onvrede met het gevoerde beleid door de VS en de regering-Maliki.

Boumedra sprak over de algemene sfeer bij mensen in UNAMI: “Die mensen werken om hun positie te behouden of om promotie te maken. Ze schrijven rapporten die hun opdrachtgevers plezieren.” Boumedra weigerde zich echter neer te leggen bij de onrechtvaardigheden die zich voordeden. “Ik zeg u: dit is verkeerd. Wat UNAMI en de VN aan het doen zijn, is absoluut immoreel, illegaal en het ondermijnt de kernwaarden van het VN-Handvest.”

Boumedra zei dat UNAMI onderdeel is van een cover-up. “Alle UNAMI-rapporten worden gefilterd door de regering-Maliki en door de Amerikanen. Kijk, iedere vrouw in een Iraakse gevangenis wordt verkracht. Ik heb zelfs vrouwen gezien wier ogen waren uitgestoken met een mes. Dat is de gruwelijke waarheid, maar die waarheid komt niet in een UNAMI-rapport. Gecensureerd.”

“Stilte was geen optie meer voor mij, dus nam ik ontslag. We hebben in Irak te maken met een situatie die levens kost, een regime dat mensen martelt en ontzettend veel pijn en lijden creëert. Doden, verkrachten en martelen zijn absoluut verboden door de Conventies van Genève, maar is endemisch in de Iraakse gevangenissen. En het wordt niet gerapporteerd. Daar kon ik mij niet langer bij neerleggen.”

Executies

Executies in Irak, meestal door opknoping, zijn dit jaar exponentieel toegenomen. Tenminste 162 mensen tot nu toe, ondanks aanhoudende internationale oproepen tot een moratorium. De grote meerderheid was veroordeeld onder de antiterrorismewetten, dikwijls op basis van onder foltering verkregen bekentenissen.

De VN, de EU en mensenrechtenorganisaties hebben de executies veroordeeld. De VN-mensenrechtenchef Navi Pillay zei eerder dit jaar al dat het Iraakse strafrechtsysteem ‘niet adequaat functioneert’. Verschillende vrouwen werden opgeknoopt, ook diegenen die zonder aanhoudingsbevel waren gearresteerd in plaats van hun familieleden.

Heropvoeding voor politie nodig

Nickolay Mladenov, de speciale vertegenwoordiger van Ban Ki-moon voor Irak, verklaarde op 15 november dat Iraakse veiligheidstroepen massale ‘heropvoedingstraining in mensenrechten’ nodig hebben. “Er is een cultuur bij de veiligheidsdiensten die moet veranderen”, vertelde Mladenov aan een groep buitenlandse journalisten in Bagdad.

Toen men hem vroeg wat hij bedoelde met een ‘verandering’ in de cultuur, antwoordde hij: “Een die meer respect toont voor de mensenrechten”. Hij uitte eveneens de hoop dat de autoriteiten vooruitgang zouden boeken in belangrijke kwesties, zoals de levering van essentiële basisdiensten.

Iraakse veiligheidstroepen worden terecht bekritiseerd, met name door de soennitisch Arabische gemeenschap. De beschuldigingen variëren van lukrake massa-arrestaties, lange perioden van wederrechtelijke vrijheidsberoving, tot fysieke mishandeling in gevangenissen, vaak in een poging om bekentenissen af ??te dwingen.

Human Rights Watch bijvoorbeeld, zei in een recente verklaring dat de Iraakse veiligheidstroepen de omgeving van de overwegend soennitische wijken afsluiten, de huizen plunderen, en massale arrestaties uitvoeren. Volgens de verzamelde pers zijn de boosdoeners echter Al-Qaeda-militanten.

Maliki terroriseert niet enkel de soennieten. Ook zijn eigen sjiitische achterban is slachtoffer van repressie, vooral omdat de zuidelijke sjiieten sterk verpauperd zijn na de invasie in 2003 en geregeld hevig protesteren tegen een schrijnend gebrek aan essentiële basisdiensten en voor meer werkgelegenheid. En dus zet Maliki sjiitische milities in om de opstanden te onderdrukken.

Ook dat wordt door de pers grotendeels genegeerd. Alweer journalist Tim Arango van The New York Times bracht eind september het verhaal dat Maliki de militie Asaib Al-Haq (Liga van de Rechtvaardigen) voorziet van wapens en veiligheidsbadges.

Asaib Al-Haq is een sjiitische special group, een doodseskader dus. De groep wordt financieel gesteund door Iran en heeft banden met de Iraanse Quds-force. Door de steun aan Asaib Al-Haq denkt Maliki de controle over de onrustige sjiitische bevolking van het land te kunnen bewaren en na de nationale verkiezingen van volgend jaar zijn macht te kunnen behouden.

VN op het verkeerde spoor

Zelfs de VN-Veiligheidsraad wordt een rad voor de ogen gedraaid. Op 25 september bracht ze de volgende verklaring uit: “De 15 leden tellende raad benadrukt de noodzaak om de verantwoordelijken voor het geweld voor de rechter te brengen en roept regeringen op samen te werken met de Iraakse autoriteiten om de daders ter verantwoording te houden.”

“De leden van de VN-Veiligheidsraad benadrukken de noodzaak om de daders, organisatoren, financiers en sponsors van deze verwerpelijke daden van terrorisme te berechten” (…)

“De leden van de Veiligheidsraad spreken hun expliciete steun uit voor de voortdurende inspanningen van de Iraakse regering om te helpen voldoen aan de veiligheidsbehoeften van de gehele bevolking van Irak.”

Zucht … Iedereen blijkt medeplichtig aan de cover-up van de grove mensenrechtenschendingen in Irak door de extreem sektarische politiek van Maliki: UNAMI, de media, de VN-Veiligheidsraad.

“Zucht … Iedereen blijkt medeplichtig aan de cover-up van de grove mensenrechtenschendingen in Irak door de extreem sektarische politiek van Maliki: UNAMI, de media, de VN-Veiligheidsraad”

En uiteraard ook de Amerikaanse regering, want die draagt de volledige verantwoordelijkheid voor het débâcle en de huidige wantoestanden in Irak. Zij heeft alle methoden van folteringen en buitengerechtelijke moorden aangeleerd. Dat is dus de befaamde democratie à l’Américaine.

Hoe de VS de Irak-oorlog evalueert

Hillary Clinton: “Het Amerikaanse leger heeft zijn werk gedaan. Kijk wat het heeft bereikt. Het heeft Irak verlost van Saddam Hoessein. Het gaf de Irakezen een kans op vrije en eerlijke verkiezingen. Het gaf de Iraakse regering de kans om te beginnen haar verantwoordelijkheid op te nemen en harde politieke besluiten te nemen die nodig zijn om het Iraakse volk een betere toekomst te bieden. Dus is het Amerikaanse leger met verve geslaagd in zijn missie. Het is de Iraakse regering die heeft nagelaten om de moeilijke beslissingen te nemen die belangrijk zijn voor haar eigen mensen.”

Voormalig CIA-directeur, gepensioneerd generaal en architect van de ‘vuile oorlog’ in Irak, David Petraeus, is op een comeback tournee. Na zijn aftreden als CIA-directeur vorig jaar als gevolg van een amoureuze affaire, heeft hij hard gewerkt om weer op een goed blaadje te komen bij het Amerikaanse publiek.

De eerste stap van zijn filantropische tournee was een gastcollege aan de New York City universiteit, waarvoor hij slechts één dollar werd betaald. Zijn lezing? Hoe Amerika de won oorlog in Irak. Het ging echter niet zoals gepland. Studenten protesteerden fel tegen zijn aanwezigheid. Zes onder hen werden gearresteerd.

“We zijn stevig ingebed in het Iraakse politieke systeem”, aldus Ryan Crocker, de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Irak, “omdat we hebben bijgedragen aan het creëren ervan.”

Crocker denkt dat de Amerikaanse regering de Irakezen moet helpen bij het versterken van hun contrator-capaciteiten, door een betere samenwerking tussen de inlichtingendiensten en militaire adviseurs … en als de Irakezen dat vragen: drones.

“Diegenen die de levering van drones aan Irak een kwalijke zaak vinden, moeten in gedachten houden dat Al-Qaeda verantwoordelijk is voor het opblazen van scholen, moskeeën en markten in Irak en Syrië. Als Irak Al-Qaeda-doelen in Syrië zou kunnen raken, zou dat ontelbare levens kunnen redden.”

Uit de recente studie van de RAND Corporation: Ending the US War in Iraq: The Final Transition, Operational Maneuver, and Disestablishment of United States Forces-Iraq. “Met hulp van de VS heeft Irak de mogelijkheid gekregen om een ??soevereine en stabiele toekomst te creëren. Irak bezit de instrumenten die nodig zijn om de interne veiligheid te garanderen en de basis die nodig is om de externe defensie te handhaven.”

“De VS en Irak moeten blijven samenwerken om een regering uit te bouwen die verantwoording verschuldigd is aan de mensen en de gekozen vertegenwoordigers, met een groeiende economie die in staat is om verder te groeien en te ontwikkelen.”

“Dit partnerschap is het zelfde als dat de VS wil delen met alle landen.  Het wordt beheerst door de beginselen van vrijheid, die de rechten van de burgers respecteert, en die ervoor zorgt dat de voordelen van deze vrijheid aan allen worden geboden. Dit is de toekomst die de VS wil met Irak. Het is een toekomst van wederzijds respect en wederzijds voordeel.”

“Deze mogelijkheid is er gekomen tegen hoge kosten en opofferingen, zowel door het volk van Irak als door allen die daar hebben gediend. Die opofferingen mogen niet worden verkwanseld.”

De wereld wordt op zijn kop gezet! Er is geen sprake van een illegale vernietigingsoorlog, noch van een wreedaardige bezetting. Er is geen sprake van het betalen van reparaties aan het Iraakse volk voor de toegebrachte schade. Er is geen sprake van rechtszaken om de VS te laten veroordelen voor de folteringen, moorden, verkrachtingen en andere mensenrechtenschendingen.

Niemand van het establishment in de VS wil zijn verantwoordelijkheid nemen voor de grootste schande van de 21ste eeuw. Integendeel: de invasie en de bezetting van Irak worden bejubeld. En er is onvoldoende tegengewicht vanuit de vredesbeweging om die verheerlijking van de Irak-oorlog te ontkrachten.

Irak is immers geen thema meer in het mainstream discours, het is geen sexy issue meer, de alarmerende rapporten van Human Rights Watch, Amnesty International en andere mensenrechtenorganisaties ten spijt.

“Irak is immers geen thema meer in het mainstream discours, het is geen sexy issue meer, de alarmerende rapporten van Human Rights Watch, Amnesty International en andere mensenrechtenorganisaties ten spijt”

Frankrijk wordt actief in Irak

Frankrijk heeft op maandag 25 november wapens, training en samenwerking tussen de inlichtingendiensten beloofd om Irak te helpen het sektarische bloedvergieten te bestrijden.

Die belofte komt er nadat Bagdad om internationale hulp had gevraagd bij het beheersen van de stijging van de onveiligheid. Eerder wendde Irak zich ook al tot Washington om hulp, terwijl Turkije eerder al hulp had aangeboden.

“We zijn absoluut bereid om Irak te helpen in zijn strijd tegen het terrorisme, met apparatuur, opleiding, inlichtingenverzameling en de zorg voor gewonden”,  aldus de Franse ambassadeur in Bagdad, Denys Gauer, in een toespraak tijdens het bezoek van een Franse handelsdelegatie aan Irak.

“Wij staan volledig open om samen te werken met de Iraakse autoriteiten om aan haar behoeften te voldoen. Onze samenwerking impliceert ook wapenverkoop”, aldus Gauer. Maliki haalt overal zijn slag thuis en het Iraakse volk is de dupe.

Privéveiligheidsmilities

Ook privébeveiligingsfirma’s dragen bij tot de algemene onveiligheid. Op 2 december verspreidde het Iraqi Civil Society Solidarity Initiative een perscommuniqué na een incident met de beveiligingsfirma G4S. Iraakse media meldden dat de leden van dit bedrijf enkele Iraakse arbeiders hebben neergeschoten en verwond op een zuidelijk olieveld. Dit is een voortzetting van de immuniteit die schietgrage huurlingen van Blackwater genoten sinds 2003 en die aan ontelbare Irakezen het leven heeft gekost.

“Als gevolg daarvan hebben de Iraakse regering en de lokale autoriteiten gevraagd om de veiligheidsagent die dit incident veroorzaakte, te verwijderen.” Er wordt helaas geen aandacht besteed aan de wortel van het probleem: de aanwezigheid van internationale privéveiligheidsagenten op arbeidsplaatsen sinds de invasie.

Sinds de bezetter het gebruik van particuliere militaire en beveiligingsfirma’s en de privatisering van de veiligheid in Irak heeft bevorderd, is het land getuige van grote instabiliteit en afhankelijkheid ten opzichte van deze contractors. En ook al is het een feit dat deze situatie niet bijgedragen heeft tot de structurele veiligheid van Irak, geloven sommige Iraakse politici nog steeds dat deze bedrijven nodig zijn en zijn ze zelfs van plan om het aantal nog te verhogen.

De veronderstelling dat de veiligheid kan worden gegarandeerd door dergelijke bedrijven moet worden afgewezen. Gedurende lange tijd hebben Irakezen hun steden en hun arbeidsplaatsen zelf beschermd, zelfs in de donkerste omstandigheden.

“De veronderstelling dat de veiligheid kan worden gegarandeerd door dergelijke bedrijven moet worden afgewezen”

Terwijl de security companies gelinkt worden aan schendingen van de nationale wetten en de mensenrechten, zijn ze ook gelinkt aan wapensmokkel en mensenhandel. (…)

Het Britse bedrijf G4S heeft een lange geschiedenis in het beheer van checkpoints en gevangenissen van de Israëlische bezetting, waar foltering en onmenselijke en vernederende behandelingen dagelijkse kost zijn.

G4S werd genomineerd door Public Eye’s Award 2013 als het meest onverantwoordelijke bedrijf in de beveiligingswereld en er is een wereldwijde campagne om G4S te boycotten, terwijl het nog actief is in Basra onder de dekmantel van Schlumberger en eventueel nog andere buitenlandse bedrijven.

Moorden op journalisten

De moorden op journalisten in de noordelijke stad Mosul zijn in oktober en november in een stroomversnelling geraakt. Iraakse autoriteiten hebben geen informatie over de resultaten van lopende onderzoeken vrijgegeven, noch arrestaties aangekondigd.

De moorden zijn een voortzetting van jaren van gericht geweld tegen journalisten in Irak. Sinds de start van de protesten in Irak in februari 2011 tegen de wijdverbreide corruptie en gebrek aan basisvoorzieningen, zijn aanvallen en bedreigingen door leden van de veiligheidstroepen tegen journalisten geëscaleerd.

Bij de meest recente moord, op 24 november, schoten onbekende aanvallers met automatische wapens Alaa Edward Butros dood, een christelijke journalist van de al-Rashid-televisienieuwsdienst. Schutters schoten nog drie andere journalisten dood in Mosul. Schutters doodden ook twee woordvoerders van de gouverneur van Nineve, Atheel Nujaifi, één in juli en één in oktober. Beiden werkten eerder als journalist.

Nujaifi vertelde lokale media dat veiligheidstroepen de namen kennen van de leden van “een groep die gespecialiseerd is in moorden”, maar hij is er van overtuigd dat de veiligheidsdiensten bewust geen enkele actie ondernomen hebben om de moorden te onderzoeken of te voorkomen.

Een lokale journalist vertelde Human Rights Watch dat volgens de informatie van een overheidsbron de veiligheidstroepen een death list van 44 journalisten in hun bezit hebben. Er werd geen enkele maatregel genomen ter bescherming van die 44 journalisten.

Tegelijkertijd zijn de aanklachten en strafvervolging tegen journalisten voor smaad en andere intimidaties serieus toegenomen. Drie journalisten vertelden Human Rights Watch in november dat veiligheidstroepen hen hebben gearresteerd en hun apparatuur in beslag genomen, nadat ze hadden bericht over politiek gevoelige onderwerpen, zoals slechte beveiliging, corruptie en de inadequate reactie van de regering op de noden van mensen die getroffen waren door overstromingen.

Een andere journalist vertelde Human Rights Watch dat de politie hem had gearresteerd op beschuldiging van smaad voor een artikel dat ambtenaren beschuldigde van corruptie.

“Journalisten worden in Irak geconfronteerd met een dubbele dreiging: gewapende bendes schieten hen neer en aanklagers eisen strenge straffen, allemaal vanweg wat ze schrijven”, aldus Sarah Leah Whitson. “De recente golf van moorden op journalisten heeft een afschrikkend effect op journalisten, die dreigen vervolgd te worden door de autoriteiten die worden verondersteld hen te beschermen.”

Er stroomt bloed uit de pen van Iraakse journalisten. De teller van de database van het BRussells Tribunal staat momenteel op 389 vermoorde mediaprofessionelen sinds de invasie in 2003.

Vrouwen- en kinderrechten geschonden

De Iraakse minister van Justitie, Hassan al-Shammari, kondigde op 23 oktober aan dat hij een op de sharia gebaseerde wet had voorbereid en voorgelegd aan het kabinet ter goedkeuring. Als die wet wordt goedgekeurd, zouden de Iraakse gemeenten verplicht worden om straffen op te leggen die de mensenrechten schenden, zoals onder andere verminking en steniging.

Maatschappelijke bewegingen zijn een uitgebreide campagne in Irak gestart tegen dit wetsontwerp dat op grote schaal de mensenrechten zou schenden van vooral vrouwen en kinderen.

Mustafa Kazimi, een Iraakse mensenrechtenactivist: “Dit is een willekeurige en onrechtvaardige wet tegen de kansarmen. Ze geeft een licentie aan ouders die hun dochters mogen uithuwelijken vanaf negen jaar en jongens vanaf 15 jaar. Dit is een misdrijf tegen kinderen. Dit wetsontwerp stipuleert ook dat een man nafaqah [huisvesting, voedsel en kleding] biedt in ruil voor seksueel genot dat zijn vrouw hem verschaft. Dit is een duidelijke belediging voor vrouwen en een aantasting van hun waardigheid.”

Pogingen om de sharia op te leggen in Irak zullen waarschijnlijk ook leiden tot verdergaande sektarische verdeeldheid in de samenleving omdat religieuze opvattingen verschillen naargelang de sekte waartoe iemand behoort.

Daarom gaan er in sommige soennitische wijken reeds stemmen op om zich af te scheiden van de sjiieten. De oprichting van een soennitische staat zou een oplossing zijn omdat zij beweren dat ook de sjiieten op weg zijn naar de oprichting van een sjiitische staat.

UNAMI bracht op 25 november 2013 de volgende verklaring uit naar aanleiding van de Internationale dag voor de uitroeiing van geweld tegen vrouwen: “De speciale vertegenwoordiger van de VN-secretaris-generaal voor Irak, Nickolay Mladenov, heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om de Iraakse leiders op te roepen om ‘concrete stappen te ondernemen en wetten te implementeren die op gender gebaseerd geweld voorkomen en kordaat te reageren, inclusief de daders ter verantwoording te roepen, en een beter wettelijk kader te creëren voor de bescherming van vrouwen en gemeenschappen’.”

De VN-gezant betreurde dat “geweld bijna elk aspect van het leven van vrouwen beheerst, zowel thuis, op school, op de werkplek als in de samenleving”, en hij riep op tot een fundamentele verandering in de mentaliteit die dit geweld bestendigt.

“Geweld tegen vrouwen is een schending van de mensenrechten. De ware aard en omvang van het geweld blijft vaak verborgen”, aldus Frances Guy, vertegenwoordiger van de VN-Vrouwen voor Irak. Zij benadrukte de noodzaak om het geweld tegen vrouwen uit te bannen en pleitte voor het creëren van een passend kader dat vrouwen fysieke veiligheid en economische zekerheid garandeert. “Het is cruciaal dat alle Irakezen dit belangrijke doel steunen”, benadrukte ze.

Waarom wordt in die ronkende verklaringen geen melding gemaakt van het feit dat vrouwenrechten in Irak onbestaand geworden zijn sinds de Amerikaanse invasie in 2003 en dat de situatie alleen maar erger wordt met de tijd?

“Waarom wordt in die ronkende verklaringen geen melding gemaakt van het feit dat vrouwenrechten in Irak onbestaand geworden zijn sinds de Amerikaanse invasie in 2003 en dat de situatie alleen maar erger wordt met de tijd?”

Besluit

Is er een begrijpbare reden waarom de Iraakse regering op basis van makkelijk te achterhalen leugens de hand boven het hoofd wordt gehouden?

Is er een geldige reden om de Iraakse regering te steunen die massaal de mensenrechten schendt?

Ja, er zijn gunstige perspectieven in Irak voor wapen- en olieproducenten en andere zakenmensen. Alle regeringen staan aan te schuiven om bij dictator Maliki op een gunstig blaadje te komen.

Er valt geld te verdienen en dan spelen mensenrechten geen enkele rol en is men bereid om alle mooie principes overboord te gooien. Meer zelfs: de meest repressieve en fundamentalistische regimes in de regio zijn de beste vrienden en bondgenoten van de VS, zoals het wahabbistische Saoedi-Arabië, Koeweit, Qatar en de andere Golfstaten.

Alle hoop ligt bij de vreedzame demonstranten die na bijna één jaar nog iedere vrijdag massaal op straat komen om hun eisen voor een rechtvaardige en seculiere maatschappij kracht bij te zetten. En die verdienen onze volledige steun.

Dirk Adriaensens

Dirk Adriaensens is coördinator van SOS Irak en lid van het uitvoerend comité van het BRussells Tribunal.