Dexia: een immorele bank die Israëlische kolonisten helpt
Nieuws, België, Israël, Dexia, Dexia Israël, David Cronin -

Dexia: een immorele bank die Israëlische kolonisten helpt

Sinds 2009 hebben vertegenwoordigers van Dexia herhaaldelijk beloofd om geen leningen toe te kennen aan Israëlische kolonisten in de Palestijnse Westelijke Jordaanoever.

dinsdag 13 augustus 2013 13:22
Spread the love

De Belgische NGO organisatie Intal documenteerde hoe Dexia toch is doorgegaan met het financieren van de landroof in Palestijnse gebieden. Vorig jaar in november bijvoorbeeld stelde Dexia zich borg samen met het Israëlische ministerie van defensie voor een project in de nederzetting Kedumim. Dexia stemde ermee in om aan een bijkomende nederzetting, Ariel, een lening toe te kennen van 2.5 miljoen shekels of 700,000 dollars.

Jean-Luc Dehaene, voormalig Belgisch premier en Dexia’s voorzitter van 2008 tot 2012, maakte veel loze beloftes; als antwoord op een spervuur van vragen van aandeelhouders op de jaarlijkse vergaderingen, beweerde Dehaene dat Dexia’s dochteronderneming, Dexia Israël, geen onderdeel was van Dexia’s kernactiviteiten.

Het recent verschenen boek “Dexia: een Toxische Bank”, gaat na hoe Pierre Richard, een van Dexia’s directieleden, in 1997 als doel vooropstelde om binnen de vijf jaar de belangrijkste bank te worden in het financieren van lokale autoriteiten. Dexia Israël werd opgericht op basis van dat plan.

“Belachelijk”

Nicolas Cori en Catherine Le Gall beschrijven in dit boek de rol die Dexia speelde in het creëren van een financiële crisis voor de Franse openbare instanties. Aan de bestuurders van diensten die van vitaal belang zijn voor de welvaartstaat – waaronder ziekenhuizen en huisvesting – verkocht Dexia derivatieven en andere exotische “producten” zonder de inherente risico’s uit te leggen.

Sommige Dexia-topmannen worden door de auteurs zonder pardon als leugenaars bestempeld. In zijn getuigenis binnen het Frans parlementair onderzoek van 2011, waagde Pierre Richard het te pleiten dat Dexia’s roofzuchtige activiteiten een antwoord waren op de vraag van lokale autoriteiten. Die autoriteiten hoopten om voordeel te halen uit de liberalisering van de financiële markt die vorm begon te krijgen in de jaren ’80.

Deze claim was volgens de auteurs vooral belachelijk omdat het vrijwel onbekend was hoe moderne financiën werkten onder lokale autoriteiten.

“Misleidend”

Een aantal van Dexia’s producten kregen een misleidende naam. Een bepaald type leningen heette Tofix. Deze naam lijkt sterk op de Franse woorden taux fixe, wat de indruk geeft dat dit product gebaseerd was op een vaste rente. In werkelijkheid waren deze contracten gebaseerd op een variabele rentevoet.

Voormalig directeur-generaal van Dexia, Gérard Bayol, bezwoer het parlementair onderzoek dat Dexia haar meest complexe leningen reserveerde voor autoriteiten met een populatie van meer dan 10.000 mensen. Een paar weken voor deze leugen leverde een burgemeester van Trégastel, met een populatie van 2.400, documenten aan het onderzoek die het tegendeel bewezen.

Dexia’s speelschulden worden betaald door de belastingbetaler. Tot nu toe werd Dexia al drie keer gered. Door Frankrijk, België en Luxemburg. Deze reddingshulp bestond onder meer uit € 90 miljard in waarborgfondsen.

Deze drie landen hadden er ten minste op kunnen aandringen dat Dexia zou stoppen met het ondersteunen van Israëls overtredingen van het internationaal recht. Dat hebben ze tot op heden geweigerd. Dehaene, momenteel van het Europese Parlement, heeft nog geen gevolgen ondervonden van zijn loze beloftes. De façade van Dexia’s voormalige hoofdkantoren worden sinds een aantal jaren belicht door een veelkleurige display, in schril contrast met het verpauperde district naast de Rogiertoren. Een gooi naar glamour die de amorele aard van de activiteiten echter niet kan verbergen.

Electronic Intifada (ei) is een website die het Arabisch-Israëlisch conflict vanuit Palestijns perspectief belicht.

Vertaling Andrea Vos

take down
the paywall
steun ons nu!