Overwinningen van de Iraanse invloed in Afghanistan, Libanon, Irak, evenals de groeiende invloed in de Golfstaten.

Andere bronnen beweren dan weer dat Obama eigenlijk geen directe militaire hulp wil geven aan de Syrische rebellen die het regime-Assad ten val willen brengen of die de Amerikaanse militaire macht in Syrië zouden willen gebruiken om uiteenlopende sektarische redenen. Het ontbreekt momenteel zeker aan steun van de Amerikaanse publieke opinie voor nog eens een andere Amerikaanse oorlog in het Midden-Oosten.

Bovendien is er geen aanvaardbaar alternatief voorhanden voor de regering-Assad. Een direct ingrijpen zou het weinige krediet dat de VS nog geniet in de regio verder doen afbrokkelen, zo vrezen de Amerikaanse inlichtingendiensten, het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Pentagon.

Kortom als de VS direct betrokken zou geraken in het Syrische wespennest zouden de gevolgen ervan nog veel erger kunnen blijken dan in Irak. Het intensiveren van regionale sektarische oorlogen biedt weinig positieve resultaten in het vooruitzicht.

“Als de VS direct betrokken zou geraken in het Syrische wespennest zouden de gevolgen ervan nog veel erger kunnen blijken dan in Irak. Het intensiveren van regionale sektarische oorlogen biedt weinig positieve resultaten”

Nadenken over onderhandelde diplomatieke oplossing

Obama was voor de herovering van al-Qusayr blijkbaar serieus aan het nadenken over een onderhandelde diplomatieke oplossing. Er waren zelfs enkele positieve signalen te bespeuren vanuit Damascus, Moskou, en zelfs uit Teheran, zo beweerde althans minister van Buitenlandse Zaken John Kerry.

Maar dat is deels veranderd omdat zowel Rusland als de VS hun eisen hebben verhard. Bijgevolg heeft de regering-Obama nu de handdoek in de ring gegooid van het diplomatieke circuit. Ikzelf werd er door meer dan één Congreslid over aangesproken dat Obama’s team tot de conclusie is gekomen dat Assad de boodschap niet heeft begrepen.

Na de recente militaire overwinningen van het regime-Assad op de rebellen is het voor de VS duidelijk dat van een Genève II-vredesinitiatief (nvdr: Rusland en de VS zouden in Genève binnenkort nog een poging ondernemen om tot een diplomatiek overleg te komen) met niet veel meer moet worden verwacht.

Machtige oorlogslobby roffelt trom

Daarnaast kreeg Obama onlangs een paar serieuze klappen te verwerken in de binnenlandse politiek: de verwarring en het schandaal over de massale schendingen van de privacy door de inlichtingendienst NSA hebben Obama’s positie beslist geen goed gedaan.

Bovendien is er de machtige oorlogslobby, geleid door de senatoren McClain en Lindsay Graham, die hun trommels roffelen en beweren dat Obama zijn presidentiële eed schendt en de veiligheidsbelangen van de VS in gevaar brengt als hij zou toestaan ??dat Iran in feite de controle over Syrië overneemt eens het Assad-regime van het toneel verdwijnt.

Beide senatoren verwelkomden dan ook de zaak van de gebruik van chemische wapens door Assad. Al maandenlang poken ze het vuur op door te beweren dat Obama niet genoeg doet om de Syrische rebellen te helpen. “De geloofwaardigheid van de VS staat op het spel”, verklaarden ze op een gezamenlijke persconferentie.

“Nu is het de hoogste tijd om krachtdadige beslissingen te nemen”, zeiden ze, zoals het gebruik van langeafstandsraketten om Assads luchtmacht uit te schakelen en mogelijke raketaanvallen te voorkomen.

Een andere neocon, senator Robert P. Casey Jr (Democraat), zei dat de Syrische oppositie het risico loopt op een nederlaag als ze niet snel zwaardere wapens ter beschikking krijgt. Maar hij waarschuwde ook dat dit zelfs niet voldoende zou kunnen zijn.

“De VS moet snel het machtsevenwicht op de grond doen kantelen door te overwegen de Syrische luchtmacht definitief aan de grond te houden met stand-offwapens en de bescherming te verzekeren van een veiligheidszone in het noorden van Syrië dankzij de Patriot-raketten die al in Turkije staan”, verklaarde Casey.

Wapenleveringen aan de rebellen: “te weinig en te laat”

Volgens sommige analisten zou Obama al kunnen beginnen met de bewapening en training van de Syrische oppositie in Jordanië zonder zelfs een no-flyzone af te wachten. Dat lijkt volgens andere waarnemers onwaarschijnlijk omdat het Pentagon de Syrische crisis graag wil beëindigen voor het einde van de zomer.

Een waarnemer waarschuwde bovendien dat “we beter op lange termijn werken dan met een bonte mengeling van jihadisten in zee te gaan die we nooit kunnen vertrouwen of op rekenen”.

“De regering-Obama is blijkbaar tot de conclusie gekomen dat door de Syrische oppositie te steunen ze niet de bedoeling kan hebben Iran toe te laten heel Syrië te controleren en Hezbollah Libanon in haar zak te steken.”

Minister van Buitenlandse Zaken Kerry had op 13 mei ontmoetingen met meer dan twee dozijn militaire specialisten. De Washington Post wist na afloop te melden dat Kerry gelooft dat de wapenleveringen aan de rebellen “te weinig zijn en te laat komen om het machtsevenwicht in Syrië alsnog te keren in het voordeel van de rebellen. Eigenlijk zou alleen een gerichte militaire aanval de oplossing kunnen bieden om Assads krijgsmacht te verlammen.”

“De regering-Obama is blijkbaar tot de conclusie gekomen dat door de Syrische oppositie te steunen ze niet de bedoeling kan hebben Iran toe te laten heel Syrië te controleren en Hezbollah Libanon in haar zak te steken”

Een bron in het Pentagon wist te melden dat de VS, Frankrijk en Groot-Brittannië een doorslaggevende beslissing overwegen om Assads momentum te keren en snel de rebellengroepen de macht te geven de klus op de grond te klaren binnen een termijn van maximaal het einde van de zomer 2013.

Kort nadat de vergadering begon, keerde koning Abdullah van Saoedi-Arabië snel terug naar Saoedi-Arabië na een oproep van het hoofd van zijn inlichtingendienst, prins Bandar bin Sultan. Bandar had naar verluidt een vertegenwoordiger in het Witte Huis tijdens de bijeenkomsten met het team-Obama. Koning Abdullah werd naar verluidt getipt door Kerry dat hij zich maar beter kon voorbereiden op een snelle uitbreiding van het regionale conflict rond Syrië.

‘Rode lijn’ overschreden: totale oorlog tegen Assad rechtvaardigen

Wat er zal gebeuren tussen nu en het einde van de zomer zal waarschijnlijk catastrofale gevolgen hebben voor de Syrische bevolking en misschien ook wel voor Libanon. Het overschrijden van de ‘rode lijn’ door de inzet van chemische wapens door Assad wordt niet echt serieus genomen op Capitol Hill (nvdr: het Amerikaanse parlement) om dezelfde reden dan toen dit ‘inclusieve bewijs’ maanden geleden al eens werd opgevoerd om een totale oorlog tegen Assad te rechtvaardigen.

Handenwringen over het verlies van 125 mensenlevens als gevolg van het gebruik van chemische wapens, wie ze ook heeft gebruikt, verbleekt in vergelijking met de meer dan 50.000 extra levens die in de komende maanden zullen worden geofferd. Dit is een cijfer dat de strategen van het Pentagon en het Witte Huis hebben ‘begroot’ als de prijs die de omverwerping van het regime-Assad waard is.

“50.000 extra levens zullen de komende maanden worden geofferd. Dit is een cijfer dat de strategen van het Pentagon en het Witte Huis hebben ‘begroot’ als de prijs die de omverwerping van het regime-Assad waard is”

“We staan voor een snelle escalatie in dit conflict”, mailde een staflid van de Senaatscommissie Buitenlandse Zaken naar mij: “De president heeft de beslissing genomen om eender welke humanitaire hulp te geven, evenals alle politieke en diplomatieke steun aan de Syrische oppositie te verlenen die nodig is. Bijkomende steun aan de Opperste Militaire Raad zal worden verstrekt en die steun omvat ook militaire ondersteuning”. De stafmedewerker citeerde de woorden van de vice-nationaal veiligheidsadviseur Ben Rhodes in de media op 13 mei 2013.

‘Beperkte’ no-flyzone zal snel hele grondgebied omvatten

Een deel van deze ‘humanitaire hulp’ van de VS gaat in de komende weken bestaan uit de invoering van een ‘beperkte, humanitaire no-flyzone’. Die zal zich uitstrekken enkele mijlen vanaf de Jordaanse en de Turkse grens en in enkele militaire terreinen op Syrisch grondgebied.

Ze zal worden gepresenteerd als een beperkt aanbod om het rebellenleger te trainen en uit te rusten en de vluchtelingen te beschermen. Maar in werkelijkheid, zoals we ook zagen in Libië, zal een Syrische no-flyzone zeer waarschijnlijk al snel het hele grondgebied omvatten.

De Libische no-flyzone maakte duidelijk dat er niet zoiets bestaat als een ‘beperkte zone’. Een no-flyzone betekent eigenlijk een totale oorlogsverklaring. Zodra de VS en bondgenoten beginnen met een no-flyzone boven Syrië zullen ze deze uitbreiden en intensiveren als ze militaire acties uitvoeren om de zones te beschermen. Dit zal doorgaan tot de Syrische regering valt. “Het is adembenemend als je bedenkt hoe dit gaat eindigen en hoe Iran en Rusland hierop zullen reageren”, concludeerde een andere bron.

“Dat is de manier waarop het begint”

Het Witte Huis zal er alles aan doen om de enkelingen in het Congres evenals een meerderheid van de Amerikaanse publieke opinie ervan te overtuigen dat de Amerikaanse betrokkenheid beperkt kan blijven tot een no-flyzone en dit niet hoeft te leiden tot de vernietiging van de Syrische luchtafweer. Dit is zonder meer onzin.

Tijdens de no-flyzone boven Libië in de zomer van 2011 was ik er getuige van dat de VS allerlei brandstofbevoorradingskanalen ondersteunde, elektronische communicatie verstoorde, speciale operaties op de grond uitvoerde en tegen half juli was zelfs een fietsend kind niet meer veilig.

De 192 dagen dat de Libische no-flyzone duurde, voerden NAVO-landen 24.682 missies uit, waaronder 9.204 bomaanvallen. De NAVO beweerde steevast dat nooit een aanval zijn doel miste, maar dat was pertinent niet waar. Honderden burgers werden in Libië gedood bij NAVO-bombardementen waarbij vliegtuigen hun doelen misten en hun bommenvoorraad leeggooiden alvorens terug te keren naar de basis.

Ongeveer 48 bombardementen werden per dag uitgevoerd met behulp van een verscheidenheid aan bommen en raketten, waaronder meer dan 350 Tomahawk-raketten.

Tijdens een hoorzitting over Libië in het Congres in 2011, gaf de toenmalige Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates een correct beeld toen hij verklaarde dat “een no-flyzone begint met een gerichte aanval om alle vijandige luchtverdediging te vernietigen … pas dan kun je vliegtuigen veilig laten vliegen over het gehele grondgebied en hoef je je geen zorgen meer te maken dat ‘onze jongens’ zouden worden neergeschoten. Dat is de manier waarop het begint.”

In antwoord op mijn vraag aan een stafmedewerker van het Congres, die over het algemeen langetermijnvisies niet schuwt, over hoe hij het Syrische conflict de komende maanden ziet evolueren, antwoordde hij: “Tenzij iemand alsnog een konijn uit zijn hoge hoed weet te halen om een regelrechte oorlog te stoppen, zie ik eerlijk gezegd weinig andere opties. Vanuit de positie waar ik zit, durf ik wedden dat Syrië zoals wij het hebben gekend, binnenkort niet meer zal bestaan. En misschien een aantal andere landen in de regio ook”.

“Tenzij iemand alsnog een konijn uit zijn hoge hoed weet te halen om een regelrechte oorlog te stoppen, zie ik eerlijk gezegd weinig andere opties”

Franklin Lamb

Franklin Lamb is een Amerikaanse politiek analist die onderzoek doet naar de ontwikkelingen in Syrië en Libanon.

(vertaald uit het Engels door Rob Van Damme, eindredactie: Jan Van Criekinge)

‘The End of Syria as We Know It? Why Obama is Declaring War on Syria’ by Franklin Lamb, Beirut, verscheen op de website van CounterPunch.