Nieuws, Cultuur, Recensie, Cultuur, Cd-recensie, Sigur rós -

Sigur Rós, Kveikur

De IJslandse band transformeert zich op haar nieuwste album tot een rockend en experimenterend trio. Géén doorslagje van vroeger werk dus, maar ook geen onverdeeld succes.

maandag 17 juni 2013 16:47
Spread the love

Sigur Rós heeft zichzelf grondig vernieuwd en dat is niet zonder kleerscheuren gebeurd. Goed is dat de drie heren duchtig aan het experimenteren zijn geslagen, maar het blijkt soms ten koste te gaan van goede songs. In die mate zelfs dat het gebrek aan verstaanbaarheid (vroeger nooit een probleem) nu op de zenuwen gaat werken.

Waar een hakkend, meanderend nummer soms door een magische, meeslepende tekst kan gered worden, moeten we het nu louter met het engelengezang van Jón ‘Jónsi’ Þór Birgisson stellen en die spoeling is vaak iets te dun. Of misschien moeten we gewoon concluderen dat ze donderend aan het experimenteren sloegen om de melodieënarmoede te camoufleren.

Titanenstrijd

Gelukkig zijn er ook wat goede songs. Zo is er de maalstroom van ‘Rafstraumur’, naast ‘Stormur’, een nummer dat nog eens laat horen hoe vroeger Sigur Rós en Mum in hetzelfde vaarwater zaten. Lyrisch en geslaagd. ‘Yfirbord’ is een van de uitzonderingen waar het experiment ondergeschikt wordt aan de song, gelukkig maar.

Een mooie ballad is verder ‘Hrafntinna’. Jonsi’s schitterende zang krijgt hier rugdekking van een wriemelend orkest, maar uit die titanenstrijd komt misschien wel het hoogtepunt van de plaat tevoorschijn. Met dank aan de sublieme zangmelodie.

Makkers, staakt uw wild geraas

Heel wat minder is daarentegen de rest van de plaat met het titelnummer hortend op kop. ‘Kveikur’ ontplooit zich daarna tot potige rock en bij de drums moesten we zowaar aan Led Zeppelin denken, maar nooit wordt het een echte song.

De voorlaatste track ‘Bláprádur’ kan ons al evenmin echt overtuigen en van de opener ‘Brennisteinn’ worden we warm nog koud, wegens teveel effectbejag. ‘Isjaki’ heeft dan weer wel een melodie en werkt met gedurfde klankaccenten, maar is bombastischer dan een Teutoonse opera. Het verleidde ons tot de uitroep: “Makkers, staakt uw wild geraas!”.

Misschien

Misschien heeft toetsenist/gitarist Kjartan Sveinsson wel iets essentieel meegenomen met zijn vertrek. Misschien heeft Sigur Rós deze plaat gewoon te vroeg uitgebracht. Misschien werkt deze opzichtige muziek vooral live.

Sigur Rós was vroeger te stil om live op te treden, we denken maar aan hun passage op Pukkelpop in 2000 waar hun broze schoonheid door het hoofdpodium haast werd overstemd. Nu maken ze zelf veel kabaal en iets zegt ons dat het misschien niet hun ware aard is. Misschien is trouwens een woord dat niet past bij een echt meesterwerk. We hebben het hier al acht keer gebruikt.

Koen De Meester

Nu uit. Stream de volledige plaat hier: http://www.sigur-ros.co.uk/

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!