Fotograaf Taslima Akhter maakte deze foto in de eerste uren na het instorten van het Rana Plaza-gebouw (foto: Counterpunch/Taslima Akhter).
Nieuws, Economie, Politiek, Bangladesh, Textielsector, Rana plaza -

Bangladesh: de foto die niemand onberoerd kan laten

In de nasleep van de verwoestende instorting van een textielfabriek in de buitenwijken van Dhaka, Bangladesh, werden vele krachtige fotos genomen. Eén foto van de Bengaalse fotografe Taslima Akhter is daaruit voortgekomen als de meest hartverscheurende, omdat hij het verdriet van een land in één beeld samenvat. Zelfs de fotograaf krijgt deze foto niet uit haar hoofd.

donderdag 9 mei 2013 16:32
Spread the love

Shahidul Islam, eveneens een Bengaalse fotograaf, schrijver en oprichter van Pathshala, het South East Asian Institute of Photography, zei over deze foto: “Dit zeer verontrustende beeld is tegelijk betoverend mooi. Een omhelzing in de dood, tederheid die over het puin heen reikt om ons te raken daar waar we het meest kwetsbaar zijn. Doordat het zo persoonlijk wordt, weigert dit beeld ons los te laten. Dit is een foto die ons in onze dromen zal achtervolgen. Heel stilletjes zegt het ons ‘Nooit meer’.”

Fotograaf Akhter zelf zegt het volgende over deze foto: “Men heeft me al zoveel vragen gesteld over die foto met dit verstrengelde koppel, dat ik wanhopig op zoek ben gegaan naar aanwijzingen over hen. Ik weet niet wie ze zijn of wat hun relatie is.”

“Ik was de volledige (eerste) dag dat het gebouw instortte ter plaatse, terwijl ik toekeek hoe gekwetste textielarbeiders uit het puin werden gehaald. Ik herinner me de angstige ogen van familieleden – ik was er zowel mentaal als fysiek uitgeput van. Rond 2 uur ‘s nachts vond ik dit paar in elkaars armen onder de brokstukken. Het onderste deel van hun lichamen was begraven onder de beton. Bloed stroomde uit de ogen van de man zoals tranen. Toen ik hen zag kon ik mijn ogen niet geloven. Het voelde alsof ik hen kende zoals ze daar samen lagen in een poging elkaar te redden – om hun geliefde leven te redden.”

“Telkens wanneer ik terugkijk op die foto voel ik me onbehaagelijk – ik word er door behekst. Het is alsof het mij wil zeggen, wij zijn géén nummer – niet alleen maar goedkope arbeiders, goedkope levens. Wij zijn menselijke wezens zoals jij. Ons leven is zo dierbaar als het jouwe, onze dromen zijn ook dierbaar.”

“Zij zijn getuigen van de wrede geschiedenis van arbeiders gedood op het werk. De dodentol staat nu al op 750 (defintief cijfer is 1.129, op maandag 13 mei 2013 werd het laatste lichaam geborgen, nvdr). Wat een wrede situatie toch waar mensen worden behandeld als nummers.”

“Deze foto achtervolgt me voortdurend. Als de mensen die hier voor verantwoordelijk niet de strengste straffen krijgen, dan zullen we dit soort tragedies nog zien. Er zal dan geen verlossing zijn van die gruwelijke gevoelens. Ik voel de laatste twee weken een enorme druk en pijn temidden van al deze dode mensen. Als getuige van deze wreedheid, voel ik de nood om deze pijn met iedereen te delen. Daarom wil ik dat deze foto gezien wordt.”

Taslima Akhter

Taslima Akhter is een Bengaalse fotograaf en activist.

(Vertaling: Lode Vanoost)

PS. De lezer zal opmerken dat DeWereldMorgen.be deze foto reeds eerder heeft geplaatst bij een opiniestuk van Vijay Prashad. Dit was het artikel waarbij de foto van Taslima Akhter het eerst verscheen op de website van Counterpunch. DeWereldMorgen.be is van oordeel dat met beelden van slachtoffers zeer voorzichtig moet worden omgesprongen. Gezien de omvang van de ramp en onze betrokkenheid bij dit leed lijkt het ons verantwoord om deze foto opnieuw te plaatsen. Wij hopen dat deze foto mee kan helpen om deze misdadige uitbuiting van medemensen voorgoed onmogelijk te maken.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!