Want, zo duidde BlablablaLia op objectieve wijze, de Britten geloven dat wie steun trekt eigenlijk een profiteur is. Al die lui kunnen best werken, maar doen het niet. De officiële reactie van Labour die Radio 1 liet horen, pleitte voor een tewerkstellingsbeleid in plaats van besparingen in de sociale sector: “Blablablabla”, zei Lia via de publieke omroep.
Een mail naar de hoofdredactie die vraagtekens plaatste bij dit staaltje gekleurde journalistiek leverde volgend wollig antwoord op vanwege producer Chris Dewitte: “Omdat het een heel vage reactie was, heeft zij die inderdaad afgerond met ‘blablabla, zo gaat het nog wel even verder…’ Daarna heeft zij – zoals van een journalist mag verwacht worden – deze veeleer wollige reactie ook verklaard. De verklaring is dat Labour het in feite eens is met de Tory-minister Osborne. Maar als oppositiepartij hebben ze nu eenmaal ‘the duty to oppose’. Anders gezegd: Labour verschuilt zich achter een weinig verhelderende, nietszeggende verklaring die eigenlijk moet verhullen dat ze het eens zijn met de regering. In onze opvatting heeft een correspondent net de plicht om dit soort politieke boodschappen te ‘ontcijferen’, en hoort dit perfect thuis in een duidingsprogramma zoals ‘Vandaag’.”
Of Labour al dan niet een ‘wollige reactie’ gaf, is uiteraard slechts een slecht geïnformeerde interpretatie van de journaliste in kwestie. Labour reageerde niet ‘wollig’ zoals BlablablaLia vertelde en de Radio1 hoofdredactie bevestigde. Schaduwkanselier Balls zei dat “de armste 10 procent van de gezinnen gemiddeld 127 pond zullen verliezen, terwijl de rijkste 10 procent tien keer dat bedrag zullen winnen, namelijk 1.265 pond.
Families met kinderen worden nog harder getroffen”, zei Balls,” waarbij de armsten onder hen jaarlijks 236 pond zouden verliezen. Het is verschrikkelijk, schokkend en immoreel”, verklaarde hij aan de Daily Mirror. “Op welke planeet leven wij? Ik kan niet geloven dat ze zo hardvochtig zijn.”
Chris Leslie, de Labour schaduwminister van begroting zei dat Osborne maar eens moest verklaren hoe het eerlijk kan zijn dat de hoogste inkomens een belastingsvermindering van 3 miljard pond krijgen, terwijl miljoenen werkende gezinnen de prijs moeten betalen voor deze economische catastrofe. Volgens Leslie stijgt de kost van de sociale zekerheid omdat de economie slabakt, prijzen sneller stijgen dan de lonen en de werkloosheid toeneemt. Wollig? Dat denken we niet.
De regering Cameron hakt in de sociale zekerheid op het moment dat ze ook belastingkortingen geeft voor de Britse superrijken. Een gemiddeld Brits gezin heeft volgens het onafhankelijke Institute for Fiscal Studies sinds de hervormingen van de regering Cameron in 2010 jaarlijks 891 pond minder te besteden. Dat vertelde BlablablaLia er niet bij.
Osbornes aanval op de ‘profiteurs’ kwam er ook één dag nadat zijn collega Iain Duncan Smith beweerde dat hij makkelijk zou kunnen leven van een wekelijkse uitkering van 53 pond. Duncan Smith verdient nu 1.864 euro per week, 30 keer meer dan de mensen die moeten leven met een uitkering.
Nu ja, in zijn 16de eeuwse Tudorwoning in Swanbourne ter waarde van 2 miljoen pond, met zwembad en tennisvelden zal dat wel meevallen. Op Change.org werd meteen een petitie gestart om Duncan Smith uit te nodigen de daad bij het woord te voegen. Ook dat hoorden we niet op Radio 1.
BlablablaLia en Radio 1 surfen mee op een discours dat al een tijdje aan de gang is in de hele EU en dat de slachtoffers van de financiële crisis verantwoordelijk tracht te maken voor die crisis. The Guardian schreef al eerder dat de Britten een vertekend beeld hebben van het zogenaamde profitariaat in de sociale zekerheid. Zo denken de de Britten bijvoorbeeld dat bijna eenderde van het budget voor sociale zekerheid frauduleus wordt opgeëist, terwijl dat volgens overheidscijfers slechts 0,7 procent is.
De Britten denken ook dat bijna de helft van de sociale zekerheid naar werkloosheidsuitkeringen gaat, terwijl dat in werkelijkheid slechts 3 procent is. Fraude in de sociale zekerheid – 1,2 miljard pond van het budget van ruim 150 miljard pond – is in Groot-Brittannië kleiner dan het bedrag dat overheidsdiensten jaarlijks per vergissing uitkeren, namelijk 2,2 miljard pond. Deze fraude is ook kleiner dan het bedrag aan uitkeringen dat Britten die er wél recht op hebben, niet ontvangen, namelijk 1,3 miljard pond.
Belastingontduiking – zo’n 33 miljard pond – ligt in het Verenigd-Koninkrijk echter 25 keer hoger dan fraude in de sociale zekerheid. Vreemd dat de Britse regering daar niet aan denkt, en nog vreemder dat wij dat niet te horen krijgen op onze publieke zender. De VRT werkt zo mee aan een klimaat dat de zwaksten in de samenleving criminaliseert en de schuldigen van de crisis beloont. Helaas vernemen we dat niet bij Radio 1, wat Chris Dewitte daar ook over vertelt.
