Abdoulaye Ba uit Dakar had “grote plannen” met zijn dochters van twaalf, veertien en zeventien. Hij wilde ze alle drie uithuwelijken. Maar nu realiseert hij zich dat dit geen goed idee is.

Hij praat er soms over met zijn imam. “Hoe meer we erover praten en hij argumenten op tafel legt, hoe meer ik begin te begrijpen dat al de argumenten waarmee we onze kinderen op jonge leeftijd willen laten trouwen, geen steek houden.”

Niets met islam te maken

Trouwen voor je achttiende is schering en inslag in Senegal. 16 procent van de meisjes trouwt en krijgt zelfs kinderen voor ze vijftien zijn, staat in een recent rapport van het Nationaal Agentschap voor Statistiek en Demografie.

Volgens een onderzoek naar kinderhuwelijken dat Senegal in 2010 deed met het Amerikaanse ontwikkelingsagentschap Usaid, staat het land op plaats 27 in een rangschikking van 68 landen.

Ibrahima Niasse, Ba’s imam, was lange tijd tegen verandering maar spreekt zich nu uit tegen de praktijk van kinderhuwelijken. “Ik ben er nu van overtuigd dat deze praktijk inderdaad slecht is en niets met de islam te maken heeft. Mijn aanpak is zeer vriendelijk. Het begint met een familiebezoek en een eenvoudig gesprek, en later beginnen we erover te discussiëren.” De mensen reageren er goed op, zegt hij.

Respect voor imams

Het aantal Senegalezen dat oproept tot de afschaffing van het kinderhuwelijk wordt steeds groter, zegt mensenrechtenorganisatie Tostan International. Tot dusver hebben 427 gemeenschappen in het zuiden van het land de praktijk stopgezet.

Maar er zijn nog meer mensen als Niasse nodig, zegt Tostan International. “Imams worden al sterk gerespecteerd in hun gemeenschap”, zegt woordvoerder Amy Fairbairn. “Men vraagt hen advies. Ze zijn daarom goed geplaatst om een positieve verandering teweeg te brengen in hun gemeenschap.”

Niet alleen is het kinderhuwelijk een mensenrechtenschending, het brengt ook het leven van de meisjes in gevaar, zegt een vorig jaar gepubliceerd rapport van het VN-Bevolkingsfonds.

Gevangene

Leela (een fictieve naam) is achttien nu. Twee jaar geleden moest ze trouwen van haar familie. Vorig jaar kreeg ze een kind. Ze kan niet meer naar school. “Ik moet niets hebben van dit zogezegde huwelijk. Maar ik heb geen keus. Mijn ouders hebben me gedwongen om deze oudere man, die de zoon is van mijn tante, te huwen. Ik heb geen formeel onderwijs gekregen en heb daarom geen toekomst. Ik voel me een gevangene.”

Niet iedereen vindt het kinderhuwelijk fout. Aissatou Diakhate (62) was ze vijftien toen ze met haar neef trouwde. “Waarom maakt men zich zo druk over dit zogeheten kinderhuwelijk? Het maakt deel uit van onze traditie en cultuur, het is iets wat we van onze voorouders geërfd hebben.

“Meisjes dragen vandaag korte rokjes en lopen achter de jongens, en voor je het weet vertellen ze hun moeder dat ze zwanger zijn of een afschuwelijke ziekte hebben opgelopen. Het is dan beter om haar uit te huwelijken aan iemand die ouder is, zorg voor haar zal dragen en haar naar de religie zal leiden voor ze haar ouders en familie te schande maakt. Is dat een zonde? We willen met rust gelaten worden.”

Fairbairn zegt dat de afschaffing van het kinderhuwelijk tijd zal kosten omdat het via de gemeenschappen moet. Ook Niasse is realistisch. “De praktijk bestaat al tientallen jaren in ons land. Hij zal niet van de ene dag op de andere verdwijnen. Het zal tijd vergen.”