WikiLeaks hield een persconferentie in de Résidence Palace in Brussel. Aanwezig waren Kristinn Rafnsson en Sveinn Andri Sveinsson,  IJslandse advokaten, die de voorbije twee jaar Wikileaks hebben verdedigd. Julian Assange nam deel via skype vanuit de Ecuadoriaanse ambassade in Londen.

WikiLeaks heeft een voorlopig rapport van de Europese Commissie (EC) in handen gekregen waarin wordt voorgesteld in te gaan tegen de wensen van het Europees Parlement om de financiële blokkade van Wikileaks door de Amerikaanse kredietkaartondernemingen Visa en MasterCard te verbieden.

Wie is de baas, de EU of de VS?

De Europese Commissie is blijkbaar niet van plan een onderzoek te starten naar inbreuken tegen de EU-verdragen door Visa, MasterCard en American Express tegen de vrijheid van onderneming van DataCell, het IJslandse kredietkaartbedrijf dat de schenkingen voor Wikileaks verzamelde tot de blokkade in 2010. Deze beslissing komt er na 15 maanden interne deliberaties. De normale tijd voor dergelijke beslissingen is maximaal vier maanden.

De EC durft deze bedrijven, die 95 procent van alle bankverrrichtingen in de Europese Unie controleren, niet vervolgen en zal zo de facto een officiële basis geven aan hun blokkade van Wikileaks. Die blokkade is een gevolg van politieke druk die werd uitgeoefend vanuit de Republikeinse partij in de VS om Assange en Wikileaks te vervolgen en de activiteiten van Wikileaks onmogelijk te maken.

Visa Europe is officiëel gevestigd in Londen en MasterCard Europe in België, maar de documenten van de EC tonen aan dat hun controle over deze bedrijven een fictie is. Deze documenten tonen ook aan dat het bevel om alle bankverrichtingen van Wikileaks te blokkeren rechtsteeks uit de VS kwam.

Op donderdag 19 november 2012 heeft het Europees Parlement (EP) een resolutie goedgekeurd waarin de EC wordt opgedragen de arbitraire blokkering van organisaties stop te zetten. Deze blokkade werd eerder al veroordeeld door de Speciale Rapporteur voor de Mensenrechten van de VN en in een editoriaal van de Amerikaanse krant New York Times. Deze blokkade is een inbreuk op de verdragen van de EU, een bedreiging voor alle organisaties die van donors afhangen en een zware inbreuk op de persvrijheid.

De EC is dus niet van plan in te gaan tegen de bevelen van Washington en zal de blokkade van Wikileaks in de EU niet ongedaan maken. Binnen vier weken valt de defintieve beslissing. Alleen het Europees Parlement kan nog stokken in de wielen steken.

Wikileaks is echter niet van plan om zich daar bij neer te leggen.

Politieke censuur

Maandag 26 november hebben DataCell en WikiLeaks gedetailleerde tegenargumenten tegen deze beslissing ingediend. Normaal gezien moet de definitieve beslissing vallen binnen vier weken. De EC heeft ondertussen gedreigd met gerechtelijke vervolging als Wikileaks deze preliminaire beslissing al zou publiceren. Wikileaks mag zelfs haar eigen klacht tegen deze voorlopige beslissing niet openbaar maken.

Uit deze documenten blijkt dat Visa en MasterCard hun beslissing baseren op een vroegere verklaring van de Australische eerste minister Julia Gillard. Daarin stelde zij dat de publicatie van documenten door Wikileaks ‘illegaal’ was. Een daarop ingesteld onderzoek door de Australische federale politie toonde echter aan dat WikiLeaks geen enkele Australische wet had gebroken. De Australische senaat heeft begin dit jaar een resolutie goedgekeurd waarin wordt geëist dat de eerste minister haar verklaring intrekt.

Uit de documenten blijkt ook dat MasterCard haar beslissing tot blokkering van de transacties baseert op politieke argumenten. Het feit dat Wikileaks oorlogsmisdaden en wreedheden heeft blootgelegd wordt zo omschreven door MasterCard: “Het is duidelijk dat elke affiliatie met een organisatie die schade toebrengt aan de nationale belangen van meerdere naties betrokken in de oorlogen in Afghanistan en Irak … extreem beschadigend zijn voor de openbare perceptie van MasterCard”.

Wikileaks vecht terug

De rechtbanken in IJsland hebben de blokkade reeds illegaal verklaard. Vorige maand begon WikiLeaks een gelijkaardige rechtszaak tegen het Deense bedrijf Teller A/S (Visa Denemarken).

De Duitse organisatie Wau Holland Stiftung (WHS), die schenkingen aan Wikileaks via PayPal beheerde, was tot voor kort eveneens geblokkeerd. Haar statuut van caritatieve vereniging om belastingsvrije attesten te verlenen aan donors was ingetrokken. Op maandag 26 november werd die belastingsvrijstelling terug toegestaan. Bovendien werd hun belastingsvrije status uitgebreid tot de volledige EU.

Burgers uit alle EU-landen kunnen vanaf nu terug schenkingen doen via deze organisatie op deze weblink.

Poltieke censuur

De financiële blokkade heeft WikiLeaks al ongeveer 50 miljoen euro gekost. Tot voor de blokkade in 2010 ontving de organisatie gemiddeld 120.000 euro per dag. Sindsdien hangt ze volledig af van schenkingen via traditionele, trage en dure banktransfers. Het gemiddelde steunbedrag is ongeveer 20 euro per persoon. Desondanks blijft de organisatie doorgaan.

Dit betekent dat de publicaties van Wikileaks momenteel op slechts 5 procent van de capaciteit zitten omdat de rest van alle middelen gaat naar de rechtszaken tegen de organisatie en tegen Assange. WikiLeaks heeft slechts een beperkte staf die sinds 2010 40 procent van zijn loon inleverde. Assange heeft op dit ogenblik geen inkomen. De organisatie overleeft in feite door de inzet van duizenden vrijwilligers.

Op de persconferentie werd een video getoond met een samenvatting van wat Amerikaanse politici en commentatoren verklaarden over Wikileaks, waaronder minister van buitenlandse zaken Hillary Clinton, vice-president Joe Biden (‘cyberterrorism’), Republikeins congreslid Newt Gingrich (‘enemy combatant’, de omschrijving gebruikt voor de gevangenen van Guantanamo). Commentators stellen voor om de wet te veranderen om hem te kunnen vervolgen. Andere commentaren waren nog duidelijker: “Illegaly shoot the son of a b….”.

Racisten, negationisten … geen probleem

Ondanks die zondvloed aan gratuite beschuldigingen is nog geen enkele rechtbank in geen enkel land ter wereld er in geslaagd een gerechtelijke vervolging te starten tegen WikiLeaks. Ondertussen zien Visa en MasterCard er geen graten in om schenkingen toe te laten aan Sea Shepherd, waarvan de leider in meer dan 50 landen wordt vervolgd voor ‘sabotagedaden’.

Ook de Britse afdeling van de Amerikaanse racistische organisatie Ku Klux Klan kan lustig doorgaan met zijn financiële transacties. Zelfs organisaties die de holocaust ontkennen, vinden bij Visa en MasterCard genade.

Censuur en de massamedia

De persconferentie werd gevolgd door meerdere Europese en Belgische media. Bovendien was ook de Britse pers aanwezig in de Ecuadoriaanse ambassade in Londen. Uit de vragen die werden gesteld, kan afgeleid worden welke richting de berichtgeving zal uitgaan.

De massamedia worden niet graag geconfronteerd met een organisatie die hen wijst op wat ze zelf normaal zouden moeten doen (en al lang niet meer doen), zelf informatie opzoeken en overheden en multinationals daarmee confronteren.

Wat WikiLeaks doet, kan je goed of slecht vinden, het is een vorm van vrije meningsuiting. Wikileaks werd nog op geen enkele wetsovertreding in eender welk land betrapt.  Er is evenmin ook maar één enkel bewijs geleverd dat de onthullingen waar dan ook één persoon zouden in gevaar hebben gebracht.

Tot bewijs van het tegendeel is de financiële blokkade door Visa en MasterCard poltieke censuur, ook al wordt die dan formeel toegepast door privébedrijven en niet door overheden.

Door deze fundamentele inbreuk op de persvrijheid niet massaal te veroordelen, ontmaskeren de massamedia zichzelf voor wat ze zijn: doorgeefluiken van de officiële interpretatie der feiten en producenten van nieuws als entertainment.

Over hoe de berichtgeving in de massamedia over deze persconferentie er uitzag, volgt meer in de komende dagen.

De boycot is het doel, niet het middel

De organisatoren van deze boycot zijn uiteraard niet dom. Zij weten perfect dat wat zij doen illegaal is. Binnen een tiental jaren zal het Europees Hof voor de Rechten van de Mens of een ander internationaal orgaan wel beslissen dat deze acties crimineel waren. Tegen dan hopen de vijanden van Wikileaks dat de organisatie zal hebben opgehouden te bestaan.

Ondertussen is WikiLeaks verplicht zijn beperkte middelen in te zetten voor de verdediging van zijn recht op bestaan en dat is de echte bedoeling van deze boycot. Een tweede doel van deze acties is de aandacht van de media afleiden van de kern van de zaak: de oorlogsmisdaden die in onze naam worden begaan in Afghanistan en Irak. Ook dat tweede doel  lijkt, afgaand op de berichtgeving van de massamedia, aardig te lukken.

WikiLeaks is strijdlustiger dan ooit. De negatieve berichtgeving in de massamedia ten spijt blijft de organisatie populair. Dat valt niet te verwonderen. De geloofwaardigheid van de media is immers nog nooit zo laag geweest.