Foto: Raymond Clement
Nieuws, Samenleving, Racisme, België, Lokaal, Antwerpen -

Nationale betoging tegen discriminatie en racisme

Zaterdag betoogden enkele honderden mensen door de straten van Antwerpen om aandacht te vragen voor de aanpak van discriminatie en racisme op de arbeidsmarkt. De betoging werd georganiseerd door Hand in Hand en ondersteund door verschillende organisaties.

zondag 30 september 2012 16:38
Spread the love

Met slogans ‘jobs ja’, ‘discriminatie nee’, ‘racisme nee’ vertrokken enkele honderden betogers om 14.30 aan het Astridplein richting Groenplaats. Op de betoging liepen naast organisaties ook verschillende kopstukken mee van politieke partijen. De betoging liep gedeeltelijk door het centrum en veel winkelende Antwerpenaren keken verbaast op toen de betoging passeerde. Waarom nu juist een betoging tegen racisme vroegen ze zich waarschijnlijk af.

Signaal van ‘t stad

Volgens Ludo Segers, voorzitter van Hand in Hand, is deze betoging tegen racisme bewust in deze periode georganiseerd naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen omdat er niet alleen een achterstand is in de privé wat betreft het aantal werknemers van een andere origine maar ook bij de gemeentelijke overheidsdiensten.

“Het is nu een uitstekende gelegenheid om de gemeenteraden te wijzen op hun verantwoordelijkheid na de gemeenteraadsverkiezingen. We willen dat er zowel streefcijfers komen als een beleid om van de samenstelling van het stadspersoneel een weerspiegeling te maken van de inwoners van de stad”, stelt Segers. 

“Onze eerste betoging tegen discriminatie en uitsluiting dateert van 1992. We zijn twintig jaar verder, het wordt dus dringend tijd dat er iets verandert. Er werken 150.000 mensen bij de lokale overheden. Als men in alle steden en gemeenten streefcijfers zou hanteren voor de samenstelling van het personeel zou dat een krachtig signaal betekenen voor de privésector om te stoppen met discriminatie”, aldus Segers.

Hopeloos op zoek naar werk

Ilse Dielen van ACV-Antwerpen treedt Segers bij. “Er komen in onze dienstencentra dagelijks honderden mensen langs van ander origine die hopeloos op zoek zijn naar werk en op allerlei barrières stuiten”, zegt Ilse Dielen.

“Je kan dat enorme verschil in werkgelegenheidsgraad van mensen van een andere origine niet enkel verklaren door schoolachterstand en mindere kennis van de Nederlandse taal. Er is discriminatie en we mogen het als vakbond niet onder stoelen of banken steken. Daarom zijn we blij met dit initiatief van Hand in Hand.”

“Vanaf november zal de degresiviteit van de werkloosheidsuitkeringen in werking treden. Er zijn nu al vierduizend à vijfduizend mensen, waarvan het grootste gedeelte mensen van een andere origine, die onder de Europese armoedegrens zullen duiken. Daarom moet er dringend een aanpak komen tegen discriminatie met slimme streefcijfers zowel bij de overheidsdiensten als in de privé”,vindt Ilse Dielen.

“Racisme is subtiel”

Volgens Faisal, een jonge Antwerpse twintiger die ook in de betoging loopt, is racisme een systematisme geworden. Maar tegelijkertijd is het heel subtiel en meestal indirect. “Toen ik werkte, moest ik me bij de baas vaak dubbel bewijzen en werd mijn werk meer gecontroleerd dan dat van de Vlaamse collega’s.”

“Ik solliciteer nu veel en krijg alleen negatieve antwoorden, maar ja, je kan niet bewijzen waaraan het ligt. Aan de crisis of mijn origine. Daarom ben ik grote voorstander van praktijktests. Waarbij iemand van Belgische origine en iemand van andere origine met dezelfde kwaliteiten nagaan op basis van welke argumenten ze al dan niet worden afgewezen. Ik wil eindelijk graag beoordeeld worden op mijn kwaliteiten en niet op mijn afkomst”, zucht Faisal.

“We zijn allemaal mensen”

Dembe knikt heftig als ik hem vraag of hij te maken heeft met discriminatie. Ik heb dagelijks te maken met racisme hier in Antwerpen. Als je naar een interimbureau gaat, word je weggestuurd of je krijgt jobs van één à twee dagen om dringend te depanneren. “Een woning vinden in Antwerpen is al helemaal een ramp”, voegt zijn vriend Mustafa eraan toe. “Als je belt voor een appartement zeggen ze eerst dat het vrij en als je langsgaat en ze zien dat je een Afrikaan bent, is het appartement plots al ingenomen.”

“We vragen meestal een sociale werkster om een afspraak te maken om een appartement te bezoeken omdat we anders vaak aan de telefoon al een nee krijgen als ze ons Afrikaans accent horen. We wonen hier al 25 jaar, ik vind het vreemd dat Vlamingen de vreemdelingen nog altijd niet gewoon zijn. Er is een dringende mentaliteitsverandering nodig. We zijn allemaal mensen en verdienen respect. Europeanen zijn toch ook naar Afrika gegaan. We hebben ze altijd met respect behandeld, zegt Mustafa verontwaardigd.

Nultolerantie tegen racisme

Hugo van Dienderen van Groen ondersteunt de campagne van Hand in Hand. “Er moet inderdaad dringend iets gedaan worden aan de discriminatie op de arbeidsmarkt. Je ziet toch dat jongeren met een andere achtergrond moeilijker aan werk geraken. De overheid moet duidelijke streefcijfers hanteren en als voorbeeld dienen voor de bedrijven. Zowel Antwerpen als andere steden schieten momenteel tekort”, aldus Van Dienderen.

Zohra Othman van de PVDA vindt dat er dringend maatregelen moeten komen tegen discriminatie op de werkvloer, woningmarkt en onderwijs.

“We wonen in een stad met heel veel jongeren maar in sommige districten loopt de jongerenwerkloosheid op tot vijftig procent.  De stad moeten een voorbeeld stellen en dringend quota invoeren voor de samenstelling van haar personeel. Niet enkel aanwervingen bij de Witte Tornado’s (kuisdienst van de stad) maar ook in andere functies. Ook in de haven moeten dringend quota komen. Er werken nog veel te weinig mensen van een andere origine,” vindt Othman.

“We willen een nultolerantie tegen racisme. Elke vorm van discriminatie moet streng aangepakt worden, dat ze daar maar eens GAS-boetes voor uitschrijven”, grinnikt Zohra Othman.

“Traag maar we gaan vooruit”

Naima Lanjri (CD&V) wandelde ook mee in de betoging maar is het het niet helemaal eens met de stelling van Hand in Hand dat er te weinig gedaan wordt.

“Ik zit al achttien jaar in de gemeenteraad en zeventien jaar geleden pleitte ik al voor een streefcijfer van dertien procent. Er werkte toen maar anderhalf procent mensen van vreemde afkomst bij de stad. Ondertussen werken er al elf procent mensen met een andere afkomst bij de stad, dat is toch al een vooruitgang. Maar we zijn er inderdaad nog niet want ondertussen is de samenstelling van de stad ook veranderd. Momenteel heeft bijna dertig procent van de bevolking van Antwerpen een andere origine,” aldus Lanjri.

“Het gaat traag maar we gaan vooruit. Als je vergelijkt met de federale overheid, doen we het goed. De federale overheid heeft 80.000 werknemers waarvan 248 mensen van een andere origine, dat is amper 0,3 procent. Daar moet dringend werk gemaakt worden van streefcijfers”, zegt Lanjri.

“Hoofddoekenverbod slecht signaal”

Ibtisam van Samenlevingsopbouw werkt mee aan een werkgelegenheidsproject met mensen van Marokkaanse origine. Ik solliciteer met ze één keer per week maar ze krijgen amper reactie op hun sollicitatie. We zien o.a. dat er heel hoge eisen gesteld worden voor de Nederlandse taal voor bijvoorbeeld een job in de schoonmaak. Maar ook hoger opgeleide jongeren van de tweede en derde generatie komen voor gesloten deuren  te staan. De cijfers spreken voor zich, 24 procent van de werklozen zijn van allochtone origine.”

“Er is een mentaliteitswijziging nodig en als we blijven zwijgen over racisme en discriminatie zal die verandering er niet komen. Het is een taboe dat dringend doorbroken moet worden. En het beleid moet een voorbeeld geven. Zo vind ik het
hoofddoekenverbod bij de stadsdiensten absoluut geen goede zaak om discriminatie aan te pakken. Integendeel, het praat juist die discriminatie goed en is een slecht signaal van de stad. Het hoofddoekenverbod moet opgeheven worden en de stad moet van haar personeel een weerspiegeling maken van de bevolking van de stad. En dat kan echt wel zonder de lat lager te leggen”, aldus Ibtisam.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!