Opinie, Nieuws, België -

De twee kanten van geweld

Er is opnieuw een voorbeeld van geweld door de politie opgedoken. Dinsdag werd in de buurt van het Montgomeryplein een man in de boeien geslagen. Rond hem kijken zeven politiemensen toe hoe één van hun collega’s gewelddadig tekeer gaat op de man. Als hij naar de politieauto wordt geleid, krijgt hij nog wat slagen op zijn hoofd en nek. Een buurman legde alles vast op beeld en zette het op YouTube.

vrijdag 24 augustus 2012 18:08
Spread the love

Dit is geen alleenstaand voorbeeld. Het is niet gemakkelijk om met bewijzen te komen wat betreft geweld door de politie, want we krijgen altijd maar één kant van het verhaal te horen, namelijk die van de politie. Overigens kunnen we onmogelijk weten wat er in het politiekantoor gebeurt met mensen die worden opgepakt.

We mogen de mensen die feiten toch durven te filmen en het ons mogelijk maken zelf te kunnen zien hoe onze politiemensen vaak te werk gaan, dankbaar zijn. We hebben het afgelopen jaar beelden gezien van onder andere: hoe een jonge Griekse indignado een trap in haar gezicht kreeg van een Brusselse politieman; hoe de politie in Matongé mensen mishandelde; en onlangs hoe een man tijdens een betoging door zes politiemensen gewelddadig werd aangepakt. Er zijn dus voorbeelden genoeg.

Grondig fout bezig

Er is een probleem van geweld en dat moeten we aan de kaak stellen. Het beleid en alle andere actoren moeten hun verantwoordelijkheid opnemen. Op dit moment zijn we grondig fout bezig. Waarom?

Alleen geweld tegen de politie zien we als een probleem. Bovendien maakt men de verkeerde analyse en beslissingen door op de symptomen te focussen en niet ook op de oorzaken van dit geweld. De bevoegde minister en de overheid maken hier een fout door de oorzaken van tafel te vegen.

Ook de media doen dat door telkens weer alleen op de symptomen te concentreren. Dit is het beeld dat ze gecreëerd hebben en propageren. Geen wonder dat veel mensen over dit soort geweld een mening verkondigen die niet verder gaat dan: “de verantwoordelijkheid ligt bij dat crapuul”, “het ligt in hun genen”, “harder straffen”, enzovoort. U zal het vaak genoeg hebben gehoord.

De reactie van de politie is ook te betreuren. Ze vragen meer blauw op straat terwijl ze zelf zouden moeten beseffen dat dat niet de oplossing is. Want zoals ze zelf beweren, is de burger niet alleen het respect voor, maar ook het vertrouwen in de politie kwijt. Men zoekt telkens weer de oorzaak ergens anders, maar bij de politie mag men gerust ook eens de vraag stellen: wat doen wij zelf fout?

Politie en justitie worden in dit land met verantwoordelijkheden opgezadeld waarvoor ze niet geschikt zijn. Ze moeten hun werk kunnen doen en dat is moeilijk. Het zal nog veel moeilijker worden als de socio-economische problemen in onze steden groter worden. Wie hieraan twijfelt, moet maar eens naar de VS, het VK en een aantal van onze buurlanden kijken.

Aan zij die geweld plegen tegen de politie moet duidelijk gemaakt worden dat dat niet wordt getolereerd en daar moet tegen opgetreden worden. Daarover is geen twijfel mogelijk.

De andere kant van het verhaal

Nu de andere kant van het verhaal, die de minister, het beleid en de media blijven negeren. Geweld door de politie.

Waarom heeft niemand het over het geweld door de politie? Zoals hierboven al werd aangehaald, aan voorbeelden ontbreekt het niet. De minister was er als de kippen bij om stoere taal te spreken en veel beloftes te maken wat betreft geweld tegen politie, maar geweld door de politie, daar zweeg ze over. Nochtans is dat een groot probleem. Waarom?

Als mensen geen respect hebben voor de politie, dan komt dat niet uit de lucht gevallen. De Brusselse jongeren ervaren de politie als de voornaamste bron van discriminatie. Een journalistiek onderzoek van John Vandale voor MO*-magazine toont onthutsende getuigenissen van slachtoffers over geweld door de politie.

Dat onderzoek werd genegeerd door de massamedia. Een aantal mensen bij de politie geeft zelf ook toe waar het misloopt: opleiding, stereotypes en vooroordelen. En ja ook racisme. De Molenbeekse commissaris Pierre Collignon liet het zich onlangs ontvallen: “Er zijn mensen die eigenlijk bij de politie gaan om Arabieren te kraken”.

Wil men de relatie tussen burger en politie herstellen? Wil men dat de burger meer respect toont voor de politie? Dan is het dringend tijd om politiemensen die zulk geweld gebruiken de gepaste straf te geven. Nultolerantie voor geweld tegen politie, maar ook nultolerantie voor geweld door de politie.

De politieopleiding moet worden hervormd. Er moet meer aandacht besteed worden aan politiemensen die niet in Brussel wonen zodat zij de stereotypes leren uit te schakelen en leren om te gaan met de negatieve vooroordelen over de jongeren en de stad. Politiemensen zijn geen repressieve robocops. Ze hebben ook een sociale rol te vervullen.

Ook wat de selectie van politiemensen betreft, is er werk aan de winkel. Mensen die racistisch zijn en naar de politie komen om ‘Arabieren te kraken’ horen daar niet thuis.

De rol van de media

Nog een woord over de media, want ze begrijpen nog steeds niet wat ze verkeerd doen. Er is veel stigmatisering die de lezers/luisteraars/kijkers voor waarheid aannemen en die de jongeren overnemen. Daar moet iets aan gedaan worden. Daarom is het zo belangrijk dat de media ook op de oorzaken focussen.

De media zijn vaak te eenzijdig. In het geval van politiegeweld laten ze altijd slechts één kant van het verhaal aan het woord: die van de politie. Hoeveel keer hebt u die andere kant al aan het woord gehoord? Bovendien maakt het niet veel uit wat de jongeren uitspoken tegen de politie, de media hebben het bijna altijd over ‘geweld’. Geweld door de politie noemt men echter ‘agressie’.

In dit recente voorbeeld kopt De Standaard (23/08) bijvoorbeeld: “Politiezone Montgomery onderzoekt agressief gedrag van agenten”. Als je journalisten hierop wijst is de reactie meestal: “Wat doen wij verkeerd?” Veel, maar jullie hebben de kans om het anders te doen, want, willen of niet willen, als media spelen jullie een centrale rol.

Bleri Lleshi

Bleri Lleshi is politiek filosoof. In het voorjaar 2013 verschijnt zijn nieuw boek ‘De neoliberale strafstaat’.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!