Laat me duidelijk stellen dat ik het gedrag van de mannen in de reportage ten stelligste veroordeel. Dit zou vanzelfsprekend moeten zijn voor elke burger. Dergelijk gedrag is onaanvaardbaar, waar dan ook en van wie dan ook.

Ik vind seksisme geen klein probleem en daarom stoor ik me zo aan de wijze waarop het debat wordt gevoerd. Men neemt de zaak niet ernstig. Anders zou men meer en andere vragen stellen. Bovendien ook de juiste mensen aan het woord laten.

De analyse van Kathleen Cools was duidelijk. Het zijn niet gewoon mannen die seksistische opmerkingen maken, het zijn allochtone mannen. Aan de regisseur van Femme de la Rue: “Je geeft een verslag. De feiten zoals ze zijn. Het risico is dat je een hele bevolkingsgroep – het zijn duidelijk allemaal allochtone mannen – dreigt te  viseren”. En Peeters: “Het is gewoon de realiteit, zoals u zegt. In Brussel is het negen keer op tien een man van allochtone afkomst die dergelijke opmerkingen maakt”.

In dezelfde Terzake gaat Bart Somers nog een stap verder. Alhoewel in de reportage met geen woord gerept wordt over de islam, maakt hij toch onmiddellijk een connectie met de moslims. Hij brengt het zogezegd als een nuancering, want hij kent “ook moslims die respect hebben voor vrouwen”. Wat hem betreft is de oorzaak van het probleem dat deze jonge mannen worden opgevoed met “een tweederangs beeld” over vrouwen. En dat komt van de man die “seksisme even erg vindt als racisme”. En hij deed zijn naam alle eer aan door “repressieve maatregelen” en “nultolerantie” te eisen.

Bij die ‘debatten’ heb je ook altijd de stem van zelfverklaarde vertegenwoordigers van de gemeenschap. Als het over homoagressie gaat of problemen met moslims, dan heb je altijd de verlichte elite die graag het woord neemt om de taboes te doorbreken. Yamila Idrissi was gisteren niet ter beschikking voor Terzake, want ze was in Brussel de reportage aan het bespreken. Gelukkig kwam via Facebook reactie van Hicham El Mzairh, ook Sp.a en werkzaam bij stad Antwerpen:“De moslimgemeenschap in Brussel zou zich moeten schamen, op deze ramadannacht, na de reportage van Terzake over vrouwen in Brussel.”

En zo wordt seksisme een ‘allochtonenprobleem’ en een ‘moslimprobleem’.

En dan de oplossing van het beleid: de GAS boetes! Vanaf 1 september kan de Stad Brussel gemeentelijke administratieve sancties uitdelen aan mannen die vrouwen lastigvallen op straat. Denken ze nu echt dat iemand in het politiekantoor gaat herhalen wat hij net op straat zei?

Kunnen we het debat AUB met wat meer ernst voeren?

Koppel het gedrag van deze mannen niet aan religie. Dit heeft niets te maken met de islam. Dergelijk machogedrag vind je helaas bij mannen ongeacht religie, cultuur, of ze leven in een grote stad dan wel in een boerendorp.

Opvoeding speelt hier een centrale rol, maar niet omdat jonge mannen dergelijk gedrag en dergelijke taal van thuis uit meekrijgen. Het belang van opvoeding ligt erin om jongeren sterk te maken zodat ze niet meegaan in dergelijk gedrag van vrienden. Leren omgaan met sociale druk en leren grenzen kennen, zodat ze een voorbeeld kunnen zijn voor anderen en zodat ze het aandurven om diegenen die zich niet weten te gedragen daarop aan te spreken.

Het ging in de reportage over de Anneessenswijk. Ik ken die wijk. Veel jongeren uit deze wijk zijn gefrustreerd en zonder enig perspectief. Er is grote armoede, hoge schooluitval, men woont in slechte omstandigheden. Voor de jongeren is er weinig of niets: een parkje, waar ze hun vrije tijd kunnen doorbrengen. Wil je gedragsproblemen aanpakken, dan ga je ook de sociale en economische problemen van de wijk moeten aanpakken.

Nogmaals: waar blijft dat degelijk onderwijs waar ze leren omgaan met de diversiteit in een multiculturele stad zoals Brussel. Waar blijven die jobs en de kans om te werken in plaats van op straat rond te hangen. Echte recreatiekansen zodat ze niet steeds op de binnenpleintjes en langs de Anspachslaan moeten flaneren. Dat alles zou zeker helpen. Maar daarover hoorden we niets van de politici noch van de ‘vertegenwoordigers’ van de gemeenschap. België scoort nog steeds slecht voor ongelijkheid binnen het onderwijs en op het arbeidsmarkt.

Het gaat hem ook over het vrouwbeeld in onze Westerse samenleving. “Hoe kunnen we als vrouw gerespecteerd worden als we constant afgebeeld worden als een soort opblaaspop,” zegt de studente in haar reportage. Waarom hoor ik niemand hierover klagen? Volgens mij is dat commerciële vrouwbeeld een probleem dat zwaar wordt onderschat. De invloed van die dagelijkse beelden zijn groot. En er zijn geen grenzen. Zoals u in deze krant kon lezen: “Het nieuwe lustobject is een man”.

Kortom: ik wil graag een debat zonder taboes, maar vooral ook zonder clichés en stereotypes en met fundamentele, kritische vragen. Zodat we het seksisme in onze samenleving echt  bestrijden.

Bleri Lleshi is Brussels politiek filosoof en medeauteur van Identiteit en Interculturaliteit. Identiteitsconstructie bij jongeren in Brussel. 2de editie, 3de druk, VUBPress, 2012.