Muziekmartelingen in Guantanamo Bay
Nieuws, Politiek, Tweede Wereldoorlog, Vietnam, Foltering, Barack Obama, Ex-president George Bush, Guantanamo Bay, Metallica, War on terrorism, Muziek als foltering, Heavy metal, Sesamstraat, Christopher Cerf, Songs of War, AC/DC, Nine Inch Nails -

Muziek misbruikt als wapen en foltertuig

Toen de bekende songwriter van Sesamstraat Christopher Cerf ontdekte dat zijn muziek gebruikt werd als foltertuig in de militaire 'kampen' van Guantanamo Bay, Irak en Afghanistan, wilde hij erachter komen waarom zijn kinderliedjes zo gegeerd waren als wapen. Samen met Al Jazeera lanceerde hij de documentaire 'Songs of War' over het gebruik van kindermuziek en heavy metal als foltertuig.

woensdag 6 juni 2012 11:45
Spread the love

Het zijn de liedjes waar we als kind mee opgroeiden en die we doorgaven aan onze kinderen. Maar de liedjes van Sesamstraat worden niet enkel gebruikt om kinderen op een spelende manier te leren rekenen of lezen. Steeds vaker worden ze in combinatie met harde muziek zoals heavy metal ingezet als wapen, meestal om gevangenen te isoleren en te desoriënteren.

Volgens de documentaire Songs of War worden gevangenen in Guantanamo Bay (Gitmo) vastgebonden terwijl loeiharde muziek uit de hoofdtelefoons gonst, uren en zelfs dagen aan een stuk. De kinderliedjes van Sesamstraat worden gemixed met luide muziek van Metallica, AC/DC of Nine Inch Nails zodat de gedetineerde niet meer kan nadenken, niets kan filteren en zich psychologisch volledig afsluit.

Meestal worden de gefolterde gedetineerde geblinddoekt zodat ze alle realiteit met de buitenwereld verliezen en suïcidale gedachten krijgen. De gevangenen worden op deze manier ook gedwongen om niet met elkaar te praten.

De muziek die deze overwegend islamitische gevangenen te horen krijgen, is vaak het eerste contact dat deze mensen met onze westerse cultuur hebben. Bovendien mogen de meeste gevangenen vanuit hun geloofsovertuiging helemaal niet naar dit soort muziek luisteren waardoor er naast de fysieke en mentale martelingen ook sprake is van cultuur en geloofsgerelateerde vernederingen.

Christopher Cerf, componist van de liederen van Sesamstraat, was dan ook geshokeerd over het gebruik van zijn muziek: “Ik had nooit gedacht dat toen ik mijn muziek vrijstelde van royalties, ze op deze manier misbruikt zou worden.” 

Woordvoerder van het Pentagon John Kirby vertelde enkele reporters van de Express Tribune dat het gebruik van muziek enkel dient om de gevangenen te ontmoedigen en dat het zeker geen marteling is: “We laten de muziek niet te luid afspelen, zodat we de gedetineerde zeker menselijk blijven behandelen”, zei Kirby. Verder wilde hij niets kwijt over de manier waarop de muziek werd gebruikt of welke muziek er gedraaid werd. Hij zei ook niet te weten welke playlist de kampen gebruiken en of dit in de toekomst nog zou gebeuren.

De kracht van muziek

Guantanamo Bay werd in 2002 door de regering van George W. Bush jr. ingezet als ‘kamp’ voor Al Qaeda- of Talibanverdachten. Gitmo kwam al enkele keren in opstand door folteringen, seksuele vernederingen en misbruiken, gedwongen drugsgebruik en geloofsvervolging.

De huidige president van de Verenigde Staten, Barack Obama, beloofde om Gitmo te sluiten, maar bijna vier jaar later bestaat het ‘kamp’ nog steeds. De martelingen die de 171 gedetineerden moeten ondergaan zijn fysiek vaak niet zichtbaar, maar psychologisch zeer aftakelend.

De muziekfolteringen in de gevangenissen van Guantanamo Bay, Afghanistan en Irak werden goedgekeurd in september 2003 door luitenant Ricardo Sanchez, een oud-commandant in Irak. Hij wilde er naar eigen zeggen angst mee creëren, gevangen desoriënteren en de schok van de gevangenneming verlengen.

Maar muziekmarteling is geen nieuw fenomeen. Tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog was muziek hét wapen om propaganda te voeren of de teamgeest te ‘versterken’. Hitler hield marsen, waarin politiek getinte liederen gezongen werden, hoog in het vaandel zodat de bevolking zich één kon voelen met het regime en met elkaar.

De Führer was een uitstekend spreker en manipulator. Door de urendurende toespraken vergezeld van muziek slaagde hij er in om een heel volk in extase te brengen en te overtuigen van zijn ideeën. Verder verbood het Derde Rijk alle muziek die als ‘ontaard’ werd omschreven, vaak omdat de componisten ervan van Joodse afkomst waren.

De muziek, die er in slaagde de strijdlust van soldaten naar boven te halen in de Tweede Wereldoorlog, blijkt ook meer recent een uitstekend middel te zijn om het moreel hoog te houden. Soldaten die tijdens ‘The War against Terrorism’ het veld ingestuurd werden, luisterden regelmatig naar metal-muziek om het vechtersbaasje in hen naar boven te halen. Op die manier voelden ze zich strijdlustiger en meer bereid om te vechten. Ze werden als het ware door de muziek opgejaagd vooraleer ze het veld bestormden.

Ook in Vietnam werd een zware psychologische oorlog tussen Vietnamezen en Amerikanen gevoerd. Door middel van muziek die uit grote luidsprekers weergalmde, hoopten de Amerikanen dat de Vietnamezen hun strijd zouden opgeven. De muziek moest namelijk de geesten van de omgekomen Vietnamezen voorstellen die voor eeuwig door de bossen zwierven omdat ze niet vlak bij huis waren omgekomen.

Omdat de Vietnamezen het erg belangrijk vinden in hun gekende omgeving te sterven, dachten de Amerikanen dat de Vietnamezen weer naar huis zouden keren, weg van het oorlogsgebied zodat ze er zeker van zouden zijn dat hun ziel niet doelloos bleef ronddwalen. Soms weerklonken er ook kinderstemmen door de boxen die riepen: ‘Daddy, Daddy, come home’.

Zero dB

Chloe Davies, activiste van de mensenrechtenorganisatie Repreive startte in 2008 de campagne Zero dB op. Artiesten wier muziek regelmatig misbruikt werd als foltermiddel schaarden zich achter het project omdat ze niet wilden dat hun zorgvuldig geschreven teksten in een verkeerde context gebruikt werden. 

Zo was de zanger Trent Reznor van Nine Inch Nails razend toen hij erachter kwam dat zijn nummer March of the Pigs werd ingezet als martelwapen. Ook Tom Morello van Rage Against The Machine kon er niet bij dat zijn Killing in the Name ingezet werd in Guantanamo Bay. Met het project ‘riepen’ de muzikanten in stomme filmpjes op om de muziekmartelingen te stoppen via een petitie en stille protesten.

In januari 2012 demonstreerden maar liefst 15 mensenrechtenorganisaties tegen het bestaan van de ‘kampen’ in Guantanamo Bay. Volgens Amnesty International is het uitstellen van de sluiting een symbool van het systematisch falen van de Amerikaanse overheid bij het respecteren van mensenrechten na de terroristische aanslagen op 11 september 2001.

Het gevangenkamp van Guantanamo Bay ‘viert’ dit jaar zijn 11de verjaardag. Op 11 januari 2001 arriveerde de eerste groep gedetineerden die opgepakt werden in Afghanistan. De daarop volgende jaren zouden 759 verdachten hetzelfde lot ondergaan omdat ze verdacht werden van terrorisme. Tegen de meesten werd echter nooit een aanklacht geformuleerd en ze kregen ook nooit een rechter te zien.

take down
the paywall
steun ons nu!