Recept voor regimewissels van de toekomst,  Syrië eerst
Nieuws, Wereld, Politiek, NAVO, Libië, Syrië, Ivoorkust, Humanitaire militaire interventie, Humanitaire interventie, Analyse, Paul Collier -

Recept voor regimewissels van de toekomst, Syrië eerst

Op basis van de militaire interventies in Libië en Ivoorkust werkt Paul Collier, voormalig topman bij de Wereldbank en voormalig topadviseur van Brits eerste minister Tony Blair, een recept uit voor een regimewissel in Syrië. Dat 'recept' is ontluisterend eerlijk in al zijn brutaliteit en de grote media zijn er een essentieel onderdeel van.

woensdag 25 april 2012 10:50
Spread the love

Eén miljard achterblijvers

Paul Collier is een voormalig topman bij de Wereldbank. Hij is o.a. bekend van zijn bestseller ‘Eén miljard achterblijvers’. Achter deze notoire ontwikkelingseconoom schuilt echter een doorgewinterd militair strateeg. De man is auteur van diverse boeken over gewapende conflicten en hij was ook een topadviseur van Tony Blair. Blair was de Britse eerste minister die in 1999 de nieuwe doctrine van ‘een rechtvaardige oorlog’ lanceerde, de zogenaamde ‘doctrine of the international community’. Eind jaren negentig waren de westerse mogendheden immers op zoek naar een nieuwe legitimering voor wereldwijde militaire interventies.

Dat scheen vlot te lukken, maar toen kwam Irak (2003) en die interventie liet een grote kater na. “Na Irak is het moeilijk om veel steun te krijgen voor militaire interventie” zuchtte Collier.[1] Maar niet getreurd. De militaire interventies van afgelopen jaar in Libië en Ivoorkust hebben ons van het ‘Iraksyndroom’ verlost. Het licht staat nu opnieuw op groen voor de gendarmes van het Westen. Op basis van deze interventies heeft Collier nu een recept uitgewerkt voor een regimewissel in Syrië. Het kan perfect dienen voor toekomstige zogenaamde ‘humanitaire’ (lees militaire) interventies.

Het recept

1. Zorg dat het protest in het betreffende land dusdanige vormen aanneemt dat de regering of het leger een morele grens overschrijdt die voor de publieke opinie in het buitenland ontoelaatbaar is. Zorg er m.a.w. voor dat de oppositie voldoende agressie uitlokt en hoop dat het leger overeenkomstig of nog meer geweld gebruikt.
[Om dat deel van het recept te doen slagen is een ‘voordelige’ verslaggeving van de internationale media onontbeerlijk. Een door het Westen gecontroleerde of geallieerde ‘onafhankelijke’ humanitaire organisatie die over het aantal slachtoffers bericht, is daarbij zeer handig. Nvda.]

2. Leg het land financieel droog zodat legerofficieren niet meer zeker zijn dat ze in de toekomst nog zullen betaald worden.

3. Creëer bij de oppositie een stevig leiderschap. [Voorzie daarvoor voldoende dollars, nvda.] Dat kan sleutelfiguren uit het leger en de regering uitnodigen om over te lopen en na de regimewissel een topfunctie in te nemen.

4. Versterk de militaire capaciteit van de oppositie met wapens, logistieke steun. Ivoorkust en Libië hebben aangetoond dat een rebellenleger dat op papier zwak is, met een beetje steun toch een eindoverwinning kan behalen.
[Wat de man hier vergeet te melden is de rechtstreekse militaire steun van het Westen, die nodig was om het recept uiteindelijk te doen slagen. Het ging om huurlingen en ook speciale grondtroepen die undercover werkten in Libië. Daarnaast waren er ook luchtbombardementen in beide landen. In Syrië zijn speciale grondtroepen en huurlingen al volop actief en wordt eraan gedacht om drones in te zetten. Nvda.]

Collier ziet wel een probleem bij dat vierde punt, met name in de militaristische strategie. Om de publieke opinie te winnen wordt de aanpak van het Westen steevast verpakt in een humanitair discours en worden de zaken voorgesteld als een conflict waarbij onschuldige en ongewapende burgers het slachtoffer zijn van blind geweld door de overheid.

Wanneer je de oppositie begint te bewapenen dan verandert het karakter van het conflict. Het gaat dan niet langer over onschuldige en weerloze burgers. Het conflict zal dan ook gemakkelijk als een banale burgeroorlog aanzien worden, waarbij het Westen een van de strijdende partijen militair ondersteunt. Dit zal “ongetwijfeld op een genante wijze voor verwarring zorgen en huichelachtig overkomen”, aldus Collier.

Noten

[1] Collier P., ‘Één miljard achterblijvers. Waarom de armste landen steeds verder achterop raken en wat wij daaraan kunnen doen, Houten 2009, p. 163.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!