Zopas heeft de Wereldbank een update gemaakt van de armoedecijfers wereldwijd. Een aantal evoluties zijn redelijk verrassend. De Wereldbank maakt onderscheid tussen ‘extreem armen’ ($1,25 per dag) en ‘armen’ ($2 per dag).[1]

Wist je dat voor het eerst sinds de tellingen gebeuren in alle zuidelijke regio’s van de wereld het aantal armen is gedaald? Dat gebeurde tussen 2005 en 2008, dus nog vóór de crisis zich liet voelen, zij het dat die crisis zich (voorlopig) vooral in het Noorden heeft laten voelen.

Als je de lange termijnevoluties bekijkt dan springen de verschillen tussen de regio’s zeer sterk in het oog. Tussen 1981 en 2008 daalde het aantal armen ($2) in China met 557 miljoen terwijl er in de rest van de wereld 464 miljoen bij kwamen, waarvan 239 miljoen in zwart Afrika en alleen al 210 miljoen in India.

In China vertalen de hoge groeicijfers in de economie (zie verder) zich in een forse reductie van de armoede. In India en Afrika is dat blijkbaar niet het geval.

Een zelfde beeld voor de extreem arme mensen ($1,25). Wist je dat tussen 1981 en 2008 China 662 miljoen mensen uit de extreme armoede gehaald heeft, zowat het bevolkingsaantal van Afrika op dat moment? Zo’n gigantische aantal op zo’n korte tijd is nooit gezien in de wereldgeschiedenis. In Afrika is het aantal in die periode daarentegen met 181 miljoen gegroeid en in India met 72 miljoen.

In procenten uitgedrukt ziet dat er zo uit: In China is het aantal extreem armen tussen 1981 en 2008 gedaald van 84% naar 13% van de bevolking. In de rest van de ontwikkelingslanden ging dat van 41% naar 25%, in zwart Afrika van 52% naar 48% en in India van 56% naar 42%.

De cijfers hierboven doen vermoeden dat China bij het begin van de revolutie extreem verarmd was. Dat was ook zo. In 1950 was het bnp per inwoner 20% lager dan India, de helft van zwart Afrika en een zesde van Latijns-Amerika! Het valt bijna niet te geloven. Ondertussen is die situatie drastisch veranderd. Wist je dat het aantal Chinezen dat uit de armoede is geraakt (meer dan $2 per dag) tussen 1981 en 2008 steeg van 2% naar 70% van de bevolking? In de rest van de wereld was dat van 41% naar 53% en in India van 15% naar 31%.[3]

Interessant zijn ook de cijfers van Latijns-Amerika. Wist je dat tijdens de neoliberale periode (1981-2002) het aantal armen er steeg van 43 naar 63 miljoen en dat sinds de linkse golf (2002-2008) dat aantal opnieuw is gedaald tot 37 miljoen?

Tot zover de armoedecijfers, nu de economie. Wist je dat China wellicht tegen 2018 de grootste economie zal zijn als je het bnp uitrekent volgens de wisselkoers en zelfs al in 2016 als je dat berekent volgens de koopkrachtpariteit? Op dat moment zullen de Chinezen nog niet de levenstandaard (bnp per inwoner) van de Belgen bereikt hebben, maar dat zou aan het huidig groeitempo wel het geval zijn binnen twintig à dertig jaar, naargelang je het berekent volgens de wisselkoers of de koopkrachtpariteit.[3]

Wist je dat China qua staalconsumptie de VS reeds in 1999 heeft bijgehaald? Het verbruikt vandaag bijna zeven maal zoveel staal. Op het vlak van gsm’s gebeurde dat twee jaar later. Vandaag zijn er in China driemaal zoveel gsm’s in omloop als in de VS.

In 2010 passeerde China de VS op het vlak van industriële output, energieconsumptie, autoverkoop en verleende patenten.

Op militair vlak heeft het land daarentegen een grote achterstand. Vandaag besteden de VS per inwoner $2.140 aan defensie. Voor Frankrijk is dat $930, voor het Verenigd Koninkrijk $920, voor België $525, voor Rusland $430 en voor China $74. Wist je dat in verhouding België 7 maal en de VS 29 maal zoveel uitgeven als China op het vlak van defensie?

Twee citaten:

– China en de millenniumdoelstellingen
“Globaal genomen heeft China grote vooruitgang geboekt in het bereiken van de millenniumdoelstellingen. De meeste doelstellingen zijn zeven jaar op voorhand bereikt of overschreden. Het gaat over armoede, honger, analfabetisme en kindersterfte. China is ook op weg om de moedersterfte te verlagen en om HIV, aids en tuberculose onder controle te brengen, met goede hoop om de millenniumdoelstellingen tegen 2015 te bereiken.”
VN-rapport van 2008, p. 15.

– China en macro-economie:
“China biedt een aantal lessen op het vlak van macro-beleidsstrategie waar de rest van de wereld aandacht zou moeten aan schenken.”
Stephen Roach, chief economist van Morgan Stanley, een van de grootste investeringsbanken ter wereld.[4]

Leestip:

Jacques Martin, When China Rules the World. The Rise of the Middle Kingdom and the End of the Western World, London, 2009.

In deze rubriek brengt veellezer Marc Vandepitte markante feiten, cijfers of quotes van over heel de wereld die in de andere media weinig of geen aandacht kregen, maar zeker het vermelden waard zijn om de chaotische wereld van vandaag te begrijpen.

Lees ook:

Ontwikkeling in ijltempo. Bespiegelingen bij een reis door het Chinese platteland

Kapitalisme belandt in systeemcrisis

De crisis van het kapitalisme: een andere economie is noodzakelijk én mogelijk

Voetnoten:

[1] Er is ook nog de categorie van uitermate extreme armoede: $1 per dag. Die laten we hier buiten beschouwing. De categorie van $1,25 is het gemiddelde armoedeniveau van de 10-20 armste landen. De categorie $2 is de mediaan van armoedeniveau van alle ontwikkelingslanden. De cijfers worden allemaal uitgedrukt in $PPP.
Het bnp uitgedrukt in $PPP (koopkrachtpariteit) peilt eerder naar de hoeveelheid diensten en goederen die een land jaarlijks voortbrengt, los van de wisselkoers. Eenzelfde product of dienstverlening kan in het ene land veel goedkoper zijn dan in een ander land. Dit cijfer houdt daar rekening mee en drukt daarom beter de reële koopkracht uit van de lokale bevolking in eigen land. Een arm land kan een laag bnp per inwoner hebben, maar omdat de producten en diensten veel goedkoper zijn dan in de rijke landen, kan het zijn dat zijn een bnp per inwoner uitgedrukt in $ppp meerdere malen hoger is. Dat is het geval voor zowat alle landen van de Derde Wereld. Voor België is het precies omgekeerd omdat de prijzen hier relatief duurder zijn dan in de VS (het referentieland).
Alle cijfers zijn afkomstig van de recente update, behalve voor India, waarvoor we op een andere site van de Wereldbank cijfers hebben gezocht.
[2] Maddison A., The World Economy. A Millennial Perspective, OESO 2001, p. 304 en 330.
[3] The Economist, 31december 2011, p. 57. Voor het verschil in berekening (wisselkoers versus koopkrachtpariteit), zie voetnoot 1. Alle andere economische cijfers zijn afkomstig van deze bron.
[4] ‘Beijing teaches a masterclass in macro policy strategy’, Financial Times, 6 maart 2012, p. 24.