Newspeak

De ministeries van Defensie van de NAVO-landen, vooral van de VS, zijn gespecialiseerd in eufemismen. ‘Beperkte kinetische actie’ is een beleefde manier om niet ‘oorlog’ te moeten zeggen en collateral damage klinkt niet zo bot als ‘dode kinderen’.

Morris Davis: “Toen ik hoofdaanklager was voor de militaire commissies in Guantanamo Bay tijdens de regering-Bush, mocht ik niet in het openbaar zeggen dat een gedetineerde geprobeerd had om ‘zelfmoord’ te plegen. De door de overheid goedgekeurde term voor zo’n daad was ‘zelfverwondend gedrag’. Ik kon ook niet zeggen ‘marteling’. In plaats daarvan moest ik zeggen: ‘verscherpte ondervragingstechnieken’.”

Die militairen toch! Nooit verlegen om een propere uitdrukking. ‘Humanitaire missie’ klinkt toch beter dan ‘we bombarderen ze terug naar het stenen tijdperk’, ja toch? En het is voor hun eigen bestwil. Hier nog een tip: in plaats van te zeggen: “er werd een Afghaanse vrouw gedood in een luchtbombardement”, zouden de militairen kunnen overwegen om de volgende uitdrukking te gebruiken: “een vrouw werd gered van de boerka”.

En sinds vorige week heeft de NAVO er een nieuw begrip bij, een waarschuwing zelfs, niet alleen voor de jonge Afghanen, maar voor ieder van ons, nu de wereld steeds meer door drones wordt overspoeld: het is niet toegelaten om te “bewegen op een tactische manier”. Anders schieten de verdedigers van de westerse beschaving je aan flarden.

Want wat lezen we in het The New York Times-artikel ‘De NAVO erkent 8 jonge Afghanen te hebben gedood in een air strike’?

” … nabestaanden van 8 vermoorde Afghanen, Mohammed Tahir Safi, een adviseur van president Hamid Karzai, en de leider van het Afghaanse onderzoeksteam, zeiden dat de slachtoffers jonge jongens waren, die hun schapen en geiten lieten grazen buiten het dorp. Ze hadden het koud en zetten zich ter beschutting onder een steen. Ze staken een vuurtje aan om zich te verwarmen. Daar werden ze getroffen door NAVO-bommen. Safi toonde foto’s van de slachtoffers op een persconferentie deze week: zwaar bebloede jongetjes en enkelen die misschien wat ouder waren. De vader van een van de vermoorde jongens, vertelde dat zijn zoon 12 jaar oud was en dat zijn twee gedode neefjes nog jonger waren. …”

Gevraagd naar zijn reactie, verklaarde brigade-generaal Lewis Boone, de NAVO-woordvoerder: ” … [de jongens] leken wapens te dragen en op weg te zijn naar de nabijgelegen bergen. Ze bewogen zich in open terrein op een tactische manier en hielden duidelijk afstand van elkaar.”

De totale kostprijs van het Afghanistan-avontuur, vanaf de inval tot eind 2011, bedraagt naar schatting minimaal 468 miljard dollar voor de VS. De inzet van één Amerikaanse soldaat in Afghanistan wordt geraamd op meer dan één miljoen dollar per jaar.

Het aantal soldaten in het Belgische contingent van de International Security Assistance Force (ISAF) werd vorig jaar gehalveerd van ongeveer 600 naar 300. Aan de inzet van de F-16’s in Kandahar wordt niet geraakt. Die F-16’s maken wel veel slachtoffers. Maar het is allemaal voor de bescherming van de Afghaanse burgers.

Oh, what a lovely war!

De International Crisis Group (ICG) waarschuwde dat tot 10 procent van de buitenlandse hulp (ook de Belgische!) werd betaald als steekpenningen en in de zakken terechtkomt van de warlords, de Taliban en functionarissen in Kaboel. Een Amerikaanse militaire studie heeft gevonden dat miljoenen dollars van de Amerikaanse belastingbetaler zijn doorgesluisd naar de Taliban opdat die de transporten voor de Amerikaanse troepen niet zouden aanvallen, zodat die hongerige soldaten niet van ontbering zouden omkomen.

Hoe waanzinnig kan oorlog zijn, als we geld geven aan de vijand die we worden verondersteld te bestrijden? Het is natuurlijk de natte droom van elke zichzelf respecterende wapenproducent, die er het allergrootste belang bij heeft om oorlogen zo lang mogelijk te rekken. Maar waar blijft de westerse verontwaardiging?

Voor een goed begrip: de Conventie van Genève

Artikel 55 – Levensmiddelen en geneeskundige benodigdheden
De bezettende Mogendheid is verplicht met alle haar ten dienste staande middelen de voorziening van de bevolking met levensmiddelen en geneeskundige benodigdheden te verzekeren; zij moet in het bijzonder levensmiddelen, geneeskundige voorraden en andere noodzakelijke artikelen invoeren, indien de hulpbronnen van het bezette gebied ontoereikend zijn.

Artikel 56 – Volksgezondheid en hygiëne
De bezettende Mogendheid is verplicht met alle haar ten dienste staande middelen, met medewerking van de nationale en plaatselijke autoriteiten, de ziekeninrichtingen en de geneeskundige diensten in stand te houden, alsmede de volksgezondheid en de algemene hygiëne in het bezette gebied te verzekeren.

Artikel 59 – Hulpverlening
Indien de gehele bevolking van een bezet gebied of een deel daarvan onvoldoende bevoorraad is, zal de bezettende Mogendheid hulpacties ten behoeve van die bevolking toestaan en deze met alle haar ten dienste staande middelen vergemakkelijken.

En artikel 60 verzekert dat zelfs als civiele hulpverlening aan de gang is: “Hulpzendingen ontslaan op geen enkele wijze de bezettende mogendheid van een van haar verantwoordelijkheden krachtens de artikelen 55, 56 en 59.”

Belgen zijn onderdeel van de illegale bezettingsmacht

De buitenlandse troepenmacht in Afghanistan, bereid en in staat om Afghaanse burgers te arresteren en ze met militaire macht gevangen te houden, voldoet duidelijk aan de definitie van een ‘bezettingsmacht’ volgens het internationaal recht.
De NAVO is aldus verantwoordelijk voor de bescherming van de burgers.

De verplichting om de conventies van Genève te respecteren “gaat in zodra de strijdkrachten van een buitenlandse macht zich hebben verzekerd van de effectieve controle over een gebied dat niet hun eigen grondgebied is. Het eindigt wanneer de bezetters afstand hebben gedaan van hun controle over dat gebied.”

Het is overduidelijk dat er geen gebrek is aan ‘beschikbare middelen’ van de NAVO-troepenmacht om haar verantwoordelijkheden na te komen krachtens de artikelen 55 tot en met artikel 60 van de conventies van Genève, in het bijzonder wanneer de getroffen bevolking in het meest veilige deel van het land is gelegen.

Miljoenen tonnen grondstoffen en goederen bestemd voor de Amerikaanse militaire bases passeren regelmatig in en rond Kaboel. VS-parlementslid John Tierney van de subcommissie voor Nationale Veiligheid en Buitenlandse Zaken in het verslag Warlord, Inc onthult de enorme omvang van het volume van goederen, betaald met Amerikaans belastinggeld, die dagelijks het land doorkruisen in 200- en 300-truckkonvooien, bestaande uit het materiaal noodzakelijk om de militaire bezetting in stand te houden.

Sommige mensen beweren, alhoewel niet echt overtuigend, dat in afgelegen gebieden van Afghanistan, waar honger heerst, de NAVO niet de middelen heeft om aan de voedsel- en primaire levensbehoeften van de bezette bevolking tegemoet te komen. Bergpassen zijn er ondergesneeuwd voor een goed deel van het jaar, en de grote hoogte en het slechte weer maken voedseldroppings vanuit de lucht moeilijk. In Ghazni en andere afgelegen provincies is het niet ongebruikelijk om rapporten te lezen over dorpen waar de inwoners verplicht zijn om gras te eten, en er in de loop van de winter veel mensen van honger sterven.

Kinderen vriezen dood onder de hoge bescherming van de NAVO

Maar het is in de vluchtelingenkampen van Kaboel, in de meest beveiligde zone van het land met een constante NAVO-activiteit, waar ten minste 23 kinderen zijn doodgevroren sinds 15 januari 2012, aldus The New York Times, als gevolg van een gebrek aan eenvoudige items zoals dekens, warme kleding, voedsel en brandstof voor het verwarmen van de tenten en lemen hutten die nu worden bewoond door ongeveer 35.000 Afghanen.

De winter die Kaboel nu getroffen heeft, is de koudste in 20 jaar. Tiens, zitten onze jongens ook niet in Kaboel? Moesten ze het vliegveld niet bewaken?

Binnen korte afstand van de vluchtelingenkampen, in Camp Phoenix net buiten Kaboel bijvoorbeeld, zijn er magazijnen die tot de nok zijn gevuld met dekens, slaapzakken, hapklare maaltijden en isolerend materiaal: de normale voorraden voor een bezetting van 100.000 soldaten.

De 2 miljard dollar per week die in de oorlog in Afghanistan wordt gepompt, maakt Afghanistan de duurste oorlog in de Amerikaanse geschiedenis. Camp Phoenix, een van de grootste Amerikaanse bases in Afghanistan, biedt vele voorzieningen, aldus Wikipedia:

“[Camp Phoenix biedt] een selectie aan elektronica, evenals militaire kleding en tactische goederen voor de oorlog tegen het terrorisme. In Camp Phoenix is een Green Bean coffee shop. Er zijn ook een zwembad en pingpongtafels beschikbaar. De Dining Facility (DFAC) biedt een uitgebreid menu, inclusief Amerikaanse versies van Mexicaans voedsel, Chinees eten, en Italiaans voedsel, frisdranken en ijs. Net buiten Camp Phoenix is een Pizza Hut, die op 19 februari 2011 werd geopend. Een Burger King opende ook op 4 juli 2011.”

Criminele nalatigheid. De doodgevroren kinderen in de kampen zijn een oorlogsmisdaad waarvoor de bezettingstroepen verantwoordelijk zijn ingevolge de Conventie van Genève. Dus is het ook een Belgische verantwoordelijkheid.

Afghanistan: slechtste land voor kinderen

NBC News heeft nu definitief gemeld wat hulpverleners en vele anderen al heel lang weten: dat in Afghanistan miljoenen kinderen dreigen te sterven, en miljoenen meer mensen op de rand van de dood staan, zelfs in veilige centra waar weinig last wordt ondervonden van de oorlog.

NBC News rapporteert: ‘Starvation Among Children in Afghanistan Reaches Epidemic Proportions’: “In deze crisis, die de alarmfase heeft bereikt, sterven 30.000 kinderen per jaar ingevolge droogte en armoede. Volgens Save The Children, werkzaam in het hele land, is 60 procent van de kinderen – meer dan 15 miljoen – chronisch ondervoed.”

Een oorlog voor opium

De media en de politici, wapens van massamisleiding, hebben ons altijd verteld dat opium behoort tot de Taliban en dat de NAVO een oorlog voert tegen drugs en terreur. Toch blijft het een merkwaardig feit dat de opiumhandel in Zuid-Azië de afgelopen vijf decennia van oost naar west de oorlogen van de VS heeft gevolgd.

Onder het beleid van de Taliban-regering werd de opiumproductie in Afghanistan afgeremd. In september 1999 vaardigden de Taliban-autoriteiten een decreet uit, waarbij alle opiumtelers in Afghanistan de productie moesten verminderen met een derde. Een tweede decreet, uitgevaardigd in juli 2000, verplichtte de landbouwers om volledig te stoppen met de opiumteelt. Taliban-leider Mullah Omar bestempelde de drugshandel als ‘onislamitisch’.

Als gevolg daarvan was 2001 het slechtste jaar voor de wereldwijde opiumproductie in de periode tussen 1990 en 2007. In de jaren 1990 bedroeg de wereldwijde opiumproductie gemiddeld meer dan 4.000 ton. In 2001 was de opiumproductie gedaald tot minder dan 200 ton. Australië bijvoorbeeld kampte in 2001 met een heroïnetekort als gevolg van de Taliban-beslissing.

Na 2002 steeg de Afghaanse opiumproductie tot ongekende hoogten. In 2007 was de productie van heroïne genoeg om de hele wereld te voorzien. In 2009 beschuldigde Thomas Schweich, coördinator voor drugsbestrijding en justitiële hervormingen in Afghanistan in het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, president Hamid Karzai voor het belemmeren van de oorlog tegen drugs. Schweich beschuldigde ook het Pentagon van verzet tegen pogingen om strijdkrachten te krijgen die zouden helpen met de uitroeiing van opiumteelt.

De meest prominente van de verdachte drugsbaronnen was Ahmed Wali Karzai, de halfbroer van president Hamid Karzai. Ahmed Wali Karzai, werd vermoord op 12 juli 2011. In oktober 2009 onthulde The New York Times relaties tussen de CIA en Ahmed Wali Karzai. Volgens de krant kreeg de halfbroer van de Afghaanse president, die al enige tijd in verband werd gebracht met drugshandel, onder andere geld van de CIA voor de rekrutering van paramilitairen in het zuiden van het land. Ook zou hij opereren als contactpersoon tussen de Taliban en de CIA, en verhuurde hij een aantal huizen aan de dienst.

Enkele jaren geleden circuleerde de grap dat een heroïneproducent de onafhankelijkheid van zijn drugsverdeler had erkend. Het ging over Afghanistan, dat het eerste land was om de onafhankelijkheid van de Servische provincie Kosovo, die zich illegaal had afgescheiden, te erkennen.

Kosovo is inmiddels uitgegroeid tot hét doorvoerland voor drugs die van Azië naar Europa komen. Een Servische militaire analist en een gezaghebbend expert op het gebied van de situatie in Kosovo, Milovan Drecun, verklaarde in 2009 dat volgens Europol en Interpol, de grootste hoeveelheid heroïne die in Europa wordt verspreid uit Afghanistan komt via Kosovo.

Volgens sommige schattingen komt ongeveer 65 procent van alle heroïne in de wereld via de voormalige Servische provincie, terwijl 90 procent van alle drugs die Europa bereiken, wordt verscheept via Kosovo. Begin februari 2010 zijn de laatste Belgische militairen teruggekeerd uit Kosovo na 10 jaar aanwezigheid aldaar. Tiens? Zou er een verband zijn?

60 procent Afghanen heeft psychische stoornissen

“Extreme armoede, onveiligheid, geweld en genderongelijkheid zijn de belangrijkste factoren die bijdragen tot verslechtering van de geestelijke gezondheidszorg in Afghanistan.” De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft bevestigd dat meer dan 60 procent van de Afghanen, voornamelijk vrouwen, last heeft van psychosociale problemen of psychische stoornissen.

De bevolking van Afghanistan wordt geschat op ongeveer 28 miljoen. De WHO zei dat een grote meerderheid van de mensen die lijdt aan deze aandoeningen geen gezondheidszorg ontvangen, omdat slechts een fractie van het budget voor de gezondheidszorg wordt besteed aan geestelijke gezondheid.

“Er zijn slechts 200 bedden voor psychiatrische diensten in het land, met slechts twee psychiaters in het land voor de hele bevolking”, zei WHO-vertegenwoordiger Peter Graaff.

Trouwfeesten en begrafenisplechtigheden bombarderen, drugsproductie doen heropleven, kinderen laten doodvriezen, de toekomst van de kinderen afnemen. Zoveel duizelingwekkende collateral damage werd gedurende de afgelopen 10 jaar toegebracht aan de Afghaanse burgers dat het een criminele daad is om steun te verlenen aan deze illegale oorlog.

En is het dan toch ook niet verwonderlijk dat de hoofdmoot van vluchtelingen afkomstig is uit Afghanistan en Irak, precies die landen die werden vernietigd door het VS-imperium en zijn vazallen.

Laten we het vanaf nu benoemen met zijn echte naam: genocide.

Dirk Adriaensens

Dirk Adriaensens is de coördinator van SOS Iraq en lid van het BRussells Tribunal. Tussen 1992 en 2003 leidde hij verschillende delegaties naar Irak om er de effecten van de sancties te observeren. Hij is ook coördinator van de Global Campaign Against the Assassination of Iraqi Academics.