“Als dat in België 0 procent is, is dat omdat we hier geen winst maken”, reageerde woordvoerster Katelijn Bohez op de kritiek dat Bekaert de voorbije vijf jaar geen eurocent belastingen betaalde op de winsten die in België gemaakt werden.
Dat was een open doelkans voor de PVDA die al een tijdje op diezelfde nagel van de lage belastingen voor multinationals hamert. “Hoezo, geen winst? Volgens de jaarrekeningen die Bekaert aan de Nationale Bank bezorgde, maakte de Belgische nv Bekaert op vijf jaar exact 124.640.172 euro winst. Heeft Bekaert dan vijf jaar lang een valste aangifte ingediend?”, reageerde PVDA-voorzitter Peter Mertens.
Bekaert blunderde in dat persbericht nog meer. Het bedrijf betaalde wel degelijk belastingen, klonk het. Maar liefst 128 miljoen euro aan “roerende voorheffingen op dividenden, onroerende voorheffingen, RSZ en sociale werkgeversbijdragen en nog een reeks andere heffingen en bijdragen”. Bekaert beschouwt de loonkosten (bijdragen voor de sociale zekerheid zijn onderdeel van de loonkosten) dus als een belasting op haar winst.
Dankzij de notionele interestaftrek kon het Belgische coördinatiecentrum van de nv Bekaert in 2010 (cijfers voor 2011 zijn nog niet bekend) rekenen op een belastingsvoordeel van bijna 40 miljoen euro. Dat belastingvoordeel is al genoeg om alle met ontslag bedreigde werknemers royaal te betalen.
Die steun komt bovenop de innovatie- en opleidingssteun van 17,7 miljoen euro waar het bedrijf de voorbije vijf jaar kon op rekenen.
Moeten daar niet wat voorwaarden aan verbonden worden? “Wat baten notionele interestaftrek en innovatiesteun als de onderneming geen tewerkstelling in België wil?”, reageert de christelijke vakbond ACV Metea. Het Vlaams ABVV wil “duidelijke tewerkstellings- en opleidingsvoorwaarden” koppelen aan die steun. Op vraag van SP.A wil de Vlaamse regering onderzoeken hoe die steun kan teruggevorderd worden.
Dividend
Er zijn nog wel meer bedenkingen te maken bij de herstructurering. “Het is ronduit wrang om vast te stellen dat in het vette jaar 2010 de aandeelhouders hun dividend met 70 procent zagen stijgen tot 100 miljoen euro, terwijl 600 Belgische werknemers het gelag mogen betalen voor het magere jaar 2011. De vrije markt laat zich weer eens van haar beste kant zien”, zegt Caroline Copers van het Vlaams ABVV.
Bij het ACV klinkt dan weer kritiek op de strategische keuzes van Bekaert. Het bedrijf zette voor de vestiging in Aalter volop in op de productie van zaagdraad die gebruikt wordt voor de productie van zonnepanelen. Die productie viel de afgelopen maanden bijna volledig stil door de opkomst van nieuwe concurrenten en het stopzetten van de subsidies voor zonnepanelen.
“Stel dat een wagenfabriek één type auto produceert, men stelt vast dat deze minder wordt verkocht, de verkoop valt zelfs volledig stil en ná 6 maanden gaat de directie over tot het sluiten van de onderneming want tja, een ander model is er niet voorhanden, men had nochtans geïnvesteerd in dat ene model”, aldus het ACV. Scherpe kritiek toch voor Bert De Graeve die in 2010 nog manager van het jaar werd en elk jaar 1,3 miljoen euro opstrijkt.
Vanuit de overtuiging dat alleen keiharde besparingen ons uit het moeras van de eurocrisis kunnen halen, schrapten Italië en Duitsland de subsidies voor zonnepanelen. Ook in België is het niet langer mogelijk om de investering in zonnepanelen af te trekken van de belastingen. Maar was het wel zo’n goed idee om bijna de helft van de subsidies bij grote bedrijven te laten terechtkomen die de daken van hun loodsen vol leggen met zonnepanelen?
Als onze respectievelijke regeringen nog een industrie willen overhouden in België zullen ze toch eens een antwoord moeten verzinnen op alle bovenstaande opmerkingen. Van de tv-economen (Noels en co) zullen die antwoorden alvast niet komen. Die wisten donderdag niets beters te verzinnen dan wat geklaag over de hoge loonkosten. Ontluisterend want Bert De Graeve zei zelf op de persconferentie waarin hij de herstructurering toelichtte: “Deze herstructurering heeft niets te maken met de loonkosten in België, noch met de energiekosten of de efficiëntie van Belgische werknemers.”
