Plassen op Afghaanse lijken

“Like a golden shower”, zei een van de Amerikaanse mariniers toen hij samen met drie van zijn collega-officieren op drie dode Afghanen urineerde. De wereld stond de voorbije weken op zijn kop. Plassen op een lijk en er dan foto’s van nemen? Schandelijk!

Niet het vermoorden van de Afghanen baarde de legerleiding, de politici en de media zorgen. Neen, want moorden en bloedvergieten behoort tot de core business van een leger in oorlogstijd. Het schandaal bestaat in het plassen in plaats van het doden zelf. Honderdduizenden Afghaanse burgerslachtoffers sinds de lancering van de War on Terror zijn acceptabel en normaal.

Kill Teams

In maart 2011 publiceerde het Amerikaanse vakblad Rolling Stone een volledig verslag van wreedheden die werden gepleegd door onder andere Jeremy Morlock, Andrew Holmes, Adam Winfield en Michael Wagnon. Deze mannen vormden het Kill Team in de provincie Kandahar. Ze executeerden onschuldige burgers, ze hakten stukjes schedel en vingers af als trofeeën, ze plaatsten de afgehakte hoofden op stokken, en ze juichten als ze luchtaanvallen op burgers uitvoerden.

Het was niet genoeg om deel te nemen aan deze brutaliteiten, het ‘Kill Team’ bekeek steeds opnieuw de foto’s en filmpjes via een USB-apparaat waarop alle bloederige details te zien waren. Journalisten beweerden dat het ‘Kill Team’ vrij en openlijk opereerde met medeweten van de legerleiding.

Racisme en islamofobie

Zowel in Abu Graib als bij deze incidenten vormen bruine lichamen de grondstof waarop Amerikaanse soldaten hun donkerste fantasieën en hun diepste geheimen realiseren. De ontmenselijking van de Irakezen en Afghanen door de islamofobie, die de brandstof is van de War on Terror, maakt zulke wandaden mogelijk.

Amerikaanse soldaten vernederen moslimmannen en demonstreren hun macht over hen. Amerikaanse soldaten kunnen en zullen moslimmannen seksueel vernederen, sodomiseren, vermoorden, op hun lijken urineren, en met de dode lichamen pronken voor de camera. En de wereld zal getuige zijn van deze taferelen van de vestiging van hun mannelijke hiërarchie door de verspreiding van foto’s en filmpjes waarop de folteringen en de folteraars, de lijken en hun moordenaars, uitgebreid te aanschouwen zijn.

De gruwelijkheden in deze oorlogen geven ons een goed beeld hoe Arabieren en moslims tot Untermenschen worden gereduceerd tijdens de oorlog tegen het terrorisme, de straffeloosheid waarmee mannen, vrouwen en kinderen worden gefolterd, verkracht en vermoord in Irak en Afghanistan en hun dode lichamen ontheiligd.

De legerleiding en het Pentagon haastten zich om hun vertrouwen uit te spreken in het uitzonderlijk moedige en clandestiene karakter van de NAVO-troepen. Dit soort acties waren evenwel ‘niet consistent’ met de Amerikaanse waarden, noch “een typisch voorbeeld van het ware karakter van het Amerikaanse leger.”

En alhoewel de legerleiding het urine-incident veroordeelde, waren op chatrooms en op Facebook berichten van mariniers en hun supporters vol lof over deze ontheiliging. Een ex-marinier zei dat hij dacht dat de video ‘pretty awesome’ was. Een ander zei dat hij hoopte dat het vaker zou gebeuren.

Kill Teams, Piss Teams en Rape Teams – allemaal uitzonderlijk, willen Amerikaanse functionarissen ons doen geloven. Het feit dat een op de drie vrouwelijke Amerikaanse soldaten slachtoffer is van seksuele aanranding, terwijl die in VS-uniform rondloopt, zegt iets over de ware aard van de militairen.

En hoeveel van dergelijke oorlogsmisdaden grijpen plaats zonder dat er camera’s aanwezig zijn?

Moorden op coalitietroepen door Afghaanse soldaten in de lift

Amerikaanse en andere coalitietroepen worden in Afghanistan in toenemende mate vermoord door de Afghaanse soldaten die door hen worden getraind en waarmee ze zij aan zij vechten. De aanvallen zijn ingegeven door een diepgewortelde vijandigheid tussen de VS/NAVO-geallieerden en het Afghaanse leger. The New York Times kon de hand leggen op een rapport opgesteld door de Amerikanen in Afghanistan zelf.

Gebaseerd op interviews met 613 Afghaanse veiligheidstroepen, schetst het document een uiterst somber beeld van wederzijdse minachting en onbegrip tussen de twee partijen.

Twee soldaten van het Franse Vreemdelingenlegioen en een Amerikaanse soldaat werden gedood in afzonderlijke incidenten in de afgelopen maand, volgens de verklaringen van de NAVO. Uit voornoemd rapport blijkt dat tussen mei 2007 en mei 2011 op zijn minst 58 westerse militairen werden gedood in 26 afzonderlijke aanvallen van Afghaanse militairen en de nationale politie. De meeste van deze aanvallen hebben plaatsgevonden sinds oktober 2009. Deze tol vertegenwoordigde 6 procent van alle vijandige coalitiesterfgevallen in die periode, aldus het rapport.

Na meer dan 10 jaar oorlog in Afghanistan, maakt dit rapport duidelijk dat deze moorden het meest zichtbare symptoom zijn geworden van een veel diepere kwaal die deze oorlog teistert: de minachting van de ene partij voor de andere. Het wantrouwen tussen burgers en militairen aan beide zijden zit diep en roept vragen op over wat de Verenigde Staten en hun bondgenoten – waaronder ook de Belgen – kunnen verwachten van de toekomstige rol die ze willen spelen in Afghanistan.

Het onderling geweld en de nalatigheid van de bevelhebbers van de coalitietroepen om dit probleem aan te pakken, werpen een fel licht op de tekortkomingen van de NAVO-inspanningen om een functioneel Afghaans leger op te bouwen, een pijler van de strategie van de regering-Obama om de Verenigde Staten uit de oorlog in Afghanistan te kunnen terugtrekken tegen 2014.

Wederzijds wantrouwen en minachting, die vaak grenst aan haat, tussen lokale en buitenlandse troepen in Afghanistan, is een van de belangrijkste redenen waarom steeds meer Afghaanse troepen hun wapens richten tegen hun NAVO-kameraden, aldus The Guardian, er nog aan toevoegend dat “het onderzoek, in opdracht van het Amerikaanse leger, zei dat Amerikaanse soldaten hun Afghaanse collega’s woedend maken met wat het rapport omschrijft als extreme arrogantie, pesten en ‘ruw gedrag”.

Het rapport levert zware kritiek op de NAVO die “diep intellectueel oneerlijk” is omdat de organisatie beweert dat het doden van alliantietroepen door Afghaanse militairen uiterst zeldzaam zou zijn.

Frankrijk dreigt al zijn troepen uit Afghanistan terug te trekken, na de dood van vier Franse militairen de afgelopen week. De militairen kwamen om het leven toen een Afghaanse soldaat op hen begon te schieten.

Het rapport ontkent dat bij dergelijke incidenten Taliban-infiltranten zouden betrokken zijn, en gedragswetenschapper Jeffrey Bordin, medewerker van het rapport, gelooft dat veel incidenten het gevolg zijn van “diepgewortelde vijandigheid, vaak gestimuleerd door sociale en persoonlijke conflicten”.

Haat tegen de VS en de coalitietroepen

Een VS-soldaat werd gedood eerder deze maand toen een Afghaanse soldaat het vuur opende op de Amerikanen tijdens een partijtje volleybal op een basis in de zuidelijke provincie Zabul. De aanvaller werd al snel neergeschoten. Het dodelijkste incident vond plaats in april vorig jaar toen een Afghaanse luchtmachtkolonel, Ahmed Gul, acht nietsvermoedende Amerikaanse officieren en een contractor in het hoofd schoot in hun hoofdkwartier.

In een 436-pagina’s tellend rapport, vrijgegeven de voorbije week, schreven Air Force-onderzoekers dat de eerste verklaring van de coalitie voor de aanval – stress veroorzaakt door financiële problemen – slechts een klein deel was van kolonel Guls motivatie. Zijn primaire motief was haat tegen de Verenigde Staten, en hij was van plan om bij de aanval zo veel mogelijk Amerikanen te doden, aldus de onderzoekers.

Amerikaanse troepen beschouwen hun Afghaanse bondgenoten waarmee ze samen trainen en vechten als ‘onbetrouwbaar’, ‘oneerlijk, incompetent en weerzinwekkend onhygiënisch’.

Van hun kant, worden de Afghanen uitgelokt tot gevechten, en zelfs tot moordpogingen, door gedragingen van VS-soldaten die zelfs de meeste Amerikanen misschien niet ten onrechte als zeer schokkend zouden ervaren. De racistische en islamofobische gedragingen tegenover de Afghaanse soldaten en de Afghaanse bevolking zijn de belangrijkste motor voor de haatgevoelens tegenover de NAVO-soldaten.

Dat geldt eveneens voor “plassen in het openbaar, scheldpartijen, beledigingen en onbeleefd en vulgair gedrag en het onnodig schieten van dieren”.

De factoren die de vijandschap nog versterken, zijn Amerikaanse militaire konvooien die het verkeer onnodig blokkeren, op een schijnbaar willekeurige manier het vuur openen op zogenoemde ‘opstandelingen’ en daardoor het leven van burgers in gevaar brengen, “naïef gebruik van gebrekkige inlichtingenbronnen” en het uitvoeren van willekeurige aanvallen op Afghaanse privéwoningen.

Een andere reden voor bezorgdheid is het feit dat gewapende Afghaanse militairen bijna nooit ingrijpen als een van hun kameraden een poging onderneemt om NAVO-soldaten te doden.

Illegale oorlog

Laten we wel wezen: deze agressieoorlog tegen één van de armste landen ter wereld is volstrekt illegaal. En oorlog is gelijk aan moord, verkrachting, foltering, chaos, ontbering, de totale ontkenning van de menselijke waardigheid. De situatie in Afghanistan laat, net zoals in Irak, zien tot welke gruwelijkheden de VS/NAVO-moordmachine in staat is, mét de medewerking van onze regering en haar minister van Oorlog, Pieter De Crem (CD&V).

Deze oorlog heeft niets humanitairs. Er worden geen vrouwen gered van de boerka. Deze oorlog heeft alles te maken met de bescherming van de opiumproductie (die nog nooit zo bloeiend geweest is als tijdens de NAVO-bezetting en heel Centraal-Azië corrumpeert), met pijpleidingen om gas en olie te vervoeren via Pakistan naar de Indische Oceaan, en met de omsingeling van China: de aartsvijand van de VS.

De verantwoordelijken voor deze oorlog, inclusief allen die aan de Afghaanse killing fields hun medewerking verlenen, dus inclusief onze minister van Oorlog De Crem, kunnen en moeten ingevolge het internationaal humanitair recht én het oorlogsrecht worden vervolgd voor oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide tegen het Afghaanse volk.

De landen die aan de Afghaanse nutteloze oorlog hun medewerking verlenen, dus inclusief onze minister van Oorlog De Crem, kunnen en moeten ingevolge het internationaal humanitair recht herstelbetalingen verrichten aan het land waar zij illegaal aanwezig zijn. History never forgets …

Dirk Adriaensens

Dirk Adriaensens is de coördinator van SOS Iraq en lid van het BRussells Tribunal. Tussen 1992 en 2003 leidde hij verschillende delegaties naar Irak om er de effecten van de sancties te observeren. Hij is ook coördinator van de Global Campaign Against the Assassination of Iraqi Academics.