Nieuws, Wereld, Samenleving, Politiek, Palestina, Israël, Zionisme, Antisemitisme -

Over het misbruik van de term antisemitisme

Verdedigers van Israël hebben de gewoonte om de termen antisemitisme en antizionisme door elkaar te gebruiken, alsof het om één en het zelfde zou gaan. Een verduidelijking door Lucas Catherine.

donderdag 29 december 2011 15:01
Spread the love

Antisemitisme is een irrationele haat tegen alle joden, gewoon omdat ze jood zijn. Zelf kunnen ze niets doen dat deze haat kan verhelpen. Dit soort jodenhaat bestaat al sedert het ontstaan van het christendom en evolueerde van een op godsdienst gestoelde haat naar een vorm van racisme die we nu antisemitisme noemen.

Antizionisme is een reactie op het zionisme. Dit laatste is een politieke beweging die nog maar een eeuw bestaat, meer bepaald sinds het eerste Zionistische Wereldcongres van 1897, genoemd naar Zion, het mythische beloofde land van alle joden. Het is de beweging die daar ontstond die aan de basis ligt van de kolonisatie van het Arabische Palestina en de daaropvolgende oprichting van de staat Israël. Vandaag is het zionisme de leidende ideologie van de staat Israël.

Dat Belgische verdedigers van Israël de twee begrippen verwarren, al dan niet gewild, heeft een verklaring. De joodse gemeenschap in België heeft immers een identiteitsprobleem.

Op een minderheid van hassidim (streng orthodoxen) in Antwerpen na praat niemand nog Jiddisch. Niemand gaat nog naar de sjoel (synagoge), tenzij op grote feestdagen. Kasjroet-regels worden niet meer letterlijk toegepast, de sabbatrust heeft zijn striktheid verloren en een groot deel van de huwelijken is gemengd. Wie terug wil naar zijn roots om een nieuwe identiteit op te bouwen moet terug naar Polen, Roemenië of andere notoir antisemitische landen in Oost-Europa die ooit deel uitmaakten van het Jiddisch Land. Niet echt een optie.

De twee overblijvende opties zijn: opgaan in de bredere Belgische gemeenschap – iets wat vaker gebeurt dan buitenstaanders denken – of zich identificeren met de Joodse staat in Israel en zo het jood zijn bevestigen. Voor deze laatste groep is deel uitmaken van of opkomen voor de staat Israël gelijk aan ‘jood zijn’.

Vanuit die opstelling is iedere persoon die tegen de huidige politieke structuur van de staat Israël is, logischerwijs ook tegen hen als ‘jood’ in België. Dit maakt het zeer moeilijk om met Belgische joden die zich met Israel identificeren een rationeel gesprek te voeren over de kwestie Palestina.

In die context moet een recente uitspraak als die van Karel De Gucht begrepen worden: “Het is dus niet gemakkelijk om zelfs met een gematigde jood een gesprek te hebben over wat zich in het Midden-Oosten afspeelt.”

Zionisme, kritiek op een politieke stroming

Het zionisme, de basisideologie van Israël, is om volgende redenen een te bestrijden politieke stroming.

  1. Het geeft een foute oplossing voor de problemen van de joden in Europa.

Oost-Europa beleefde in de 19de eeuw een zeer gewelddadige opstoot van antisemitisme, met tussen 1881 en 1884 de vervolgingen (pogroms) in Kiev, Warschau en Odessa. Deze golf van antisemitisme verspreidde zich naar West-Europa.

Het zionisme, het idee van een beloofde land ver weg van de onderdrukking in Europa was hier een reactie op. Jammer genoeg gaf het zionisme met die keuze nog meer munitie aan de antisemieten, die immers beweerden dat Joden niet thuis hoorden in Europa en er een ‘onnatuurlijke’ natie waren. Zionistische joden vertrokken om Palestina te koloniseren, wat hun oplossing voor het probleem van de vervolgingen in Europa was.

De negentiende eeuw was ook de eeuw waarin het nationalisme als ideologie werd geboren. In die tijdsgeest beslisten de zionisten toen om zich niet louter als een religieus godsvolk te beschouwen, maar als een aparte nationaliteit, die tweeduizend jaar geleden verloren zou zijn gegaan en nu moest worden heropgebouwd. Ook vanuit die optiek was de oplossing de kolonisatie van Palestina.

  1. Het zionisme creëerde een menselijk drama voor het Palestijnse volk.

Het beloofde Zion was echter geen fictief land maar een reëel bestaande provincie van het Ottomaanse Rijk (en na het ineenstorten van dat imperium een door de Volkenbond – de voorloper van de Verenigde Naties – aangeduid Brits mandaatgebied) met een bestaande bevolking. Voor die bevolking was de komst van de zionisten dus een tragedie:

  1. door de massale landonteigening van de autochtone Palestijnen: binnen de grenzen van 1948 controleert Israel nu 78 procent van historisch Palestina. Daarbij komt nog dat iets meer dan de helft van de Westelijke Jordaanoever in handen is van joodse koloniale nederzettingen. Dit maakt dat er vandaag voor de Palestijnen nog slechts 10 procent van hun oorspronkelijk land overblijft;

  2. door de herleiding van de meerderheid der Palestijnen tot vluchtelingen door hen de nationaliteit van hun land te ontnemen. Er zijn nu 7,6 miljoen Palestijnse vluchtelingen, waarvan 4,6 miljoen geregistreerd door de Verenigde Naties (VN).

  1. Het vernietigde grotendeels de eigen identiteit van grote groepen niet-Europese joden.

Die werden na de verdrijving van de Palestijnen in 1948 (in de aanloop naar de oprichting van de staat Israel een jaar later) binnengehaald als ‘a source of cheap labor that could replace the dispossessed Palestinian fellahin’ (een bron van goedkope arbeid die de onteigende Palestijnse ‘kleine boeren’ kan vervangen – ‘fellahin’ is hier negatief pejoratief bedoeld) is, zoals de auteur Ella Shohat schrijft in haar essay ‘Taboo Memories, Diasporic visions’. Ella Habiba Shohat is een joodse met dubbele Iraakse en Israëlische nationaliteit die nu doceert in New York.

Toen werd een dilemma gecreëerd. Ik citeer opnieuw Shohat: “Sedert het begin van het Europese zionisme werden de joden in moslimlanden verplicht te kiezen, en dat voor de eerste maal in hun lange bestaan, tussen jood zijn of Arabier zijn, omdat de geopolitieke context nu maakte dat je ofwel Arabier, Oriëntaal en moslim was aan de ene kant of Jood, Europeaan en Westerling aan de andere kant.(citaat uit: ‘Sephardim in Israel: Zionism from the standpoint of its Jewish victims’). “Het was cruciaal voor het zionisme om het Arabisch karakter van de Sefardi en Mizrahim joden uit te wissen.”

(Sefardi waren joden afkomstig uit Al Andalus – het huidige Spanje – die na hun verdrijving vooral verspreid leefden in het Ottomaanse Rijk, een klein deel ook in West-Europa. Mizrahim waren Oosterse, vooral Arabische, Berberse, Koerdische, Perzische en andere joden uit moslimlanden)

DeWereldMorgen.be

De in de VS verblijvende Arabisch-joodse artiest Meir Gal, geeft daar in zijn werk ‘Nine out of Four Hundred’ een mooi voorbeeld van. De titel van zijn boek slaat op de slechts negen pagina’s in een Israelitisch schoolhandboek van vierhonderd pagina’s die over de geschiedenis van de Arabische joden handelen.

  1. Een laatste, kwalijk gevolg was de gelijkschakeling “Israël” met “jood”:

De joodse identiteit verschrompelt tot een identificatie met een staat. Niet met de burgers van die staat (twintig procent is Arabisch), maar met het ‘joodse’, etnische karakter van die staat. Alles moet wijken voor de belangen van die staat. Dit element zat van bij het begin in het zionisme ingebakken:

Net na de Kristallnacht verklaarde Ben Goerion, de toekomstige premier van Israël: ‘Als men mij voor de keuze plaatst en zegt dat ik alle kinderen in Duitsland kan redden door ze naar Engeland te laten vertrekken, of dat ik maar de helft kan redden door ze naar Eretz Israël te laten komen, dan kies ik voor de tweede mogelijkheid.’

De toenmalige leider van de Zionistische Wereldorganisatie, Haim Weizman, later president van Israël formuleerde het nog cynischer: ‘Zionisme is het eeuwig leven, en in vergelijking daarmee is het redden van enkele duizenden Joden slechts een uitstel van executie dat niets oplost.’

Daarom dat de zionistische beweging vanaf 1933, toen de Nazi’s in Duitsland aan de macht kwamen, met hen ging samenwerken. Ze zagen daarin een mogelijkheid tot ‘staatsopbouw’. Het zijn de beruchte Ha’avara-akkoorden, waartegen Hannah Arendt zo van leer trekt in haar boek Eichmann in Jerusalem, over kapitaalinvesteringen en immigratie van Joden uit nazi-Duitsland. Door die Ha’avara of Transfert-akkoorden, kon de basis gelegd worden voor de Israëlische industrie: 16.000 joods-Duitse kapitalisten mochten van de Nazi’s naar Palestina vertrekken en daarbij 31,6 miljoen Britse pond, dat is nu 1,16 miljard Euro mee exporteren. Daarnaast was er nog samenwerking met de Nazi’s voor gewone emigratie: in 1936 beheerden de zionisten zo’n veertig Umschülungslager, trainingskampen voor jonge emigranten.

De minderheidsbeweging binnen het zionisme, de zogenaamde Revisionisten (nu Likud en Kadima) schurkten dan weer aan bij het Italiaanse fascisme, nog zo’n ideologie waarbij het staatsbelang boven dat van de burgers gaat.

De Amerikaans-joodse auteur Lenni Brenner heeft hier grondig onderzoek naar gedaan. Maar ook David Yisraeli van de Bar Ilan Universiteit (Israël). Zelfs de Israëlische propaganda was tot in de jaren 1970 fier op deze samenwerking. Ze stond ondermeer uitgebreid te lezen in The Israël Pocket Library-reeks die door Israëlische ambassades gratis werden verspreid, geïllustreerd met foto’s

DeWereldMorgen.be

Nu is dit veranderd, nu verwijt men juist mensen die fundamentele kritiek hebben op het etnische staatsbestel in Israël om met nazi-argumenten te werken en verwijt men ze antisemitisme.

Een frappant voorbeeld.

Andre Gantman schreef zo pas een pamflet ter verdediging van Israël, onder het mom het antisemitisme te bestrijden.? Hij trekt daarbij van leer tegen god en klein pierke. En alle verdraaiingen zijn daarbij toegelaten. Het is een beetje het karakter van de man. Voor wie hem niet kent: een sjoemelende advocaat die een celstraf heeft uitgezeten voor fraude en misbruik van vertrouwen. Iets wat hij blijkbaar nog niet heeft afgeleerd.

Hij valt ondermeer GAL aan. Die heeft indertijd, in 1980 een cover gemaakt voor mijn eerste boek over de Israëllobby, en ook een tekening op de achterflap. In Joods Actueel (november) zegt hij daarover: “Dat is één van de meest rabiate antisemitische prenten van de afgelopen dertig jaar. Daar is geen twijfel over mogelijk…je ziet het spinnenweb in de vorm van een davidster, Joodser kan het echt niet, met een Arabier gevangen in dat ‘Joodse’ web…Dat is je reinste regelrechte antisemitische inspiratie uit de jaren dertig, Der Stürmer, het lijfblad van Hitler, waardig…Dit zegt alles over de ingesteldheid van de tekenaar en de auteur…”

Ging GAL zijn inspiratie zoeken bij ‘Der Stürmer’? Neen, hij laat zich leiden door pagina vijftien van het boek waarin de kolonisatiemethode van de zionisten wordt beschreven, door een van de toen bekendste zionistenleiders, Franz Oppenheimer; Citaat : “We zullen een net van kolonies over het land spannen. Eerst pinnen we haken en sterke draden aan de randen vast en daarna weven we er sterke nerven doorheen om tenslotte het geheel ragfijn op te vullen.”

Niet ‘Der Stürmer’ dus, maar een toespraak op het zesde Zionisten Congres in Bazel (1903) door zionistenleider Oppenheimer met als titel: ‘Een eerste programma voor de Zionistische kolonisatie’.

Maar Israëlverdedigers als Gantman lezen niet wat er staat, luisteren niet naar argumenten want critici van de etnisch-religieuze staat Israël zullen en moeten volgens hen nazisympathieën hebben, want antizionisme is voor hen gelijk aan antisemitisme. Quod non!

Als Gantman zijn eigen lijstje van al wie volgens hem antisemitische Israëlhaters zijn eens zou doornemen moet er toch een belletje bij hem gaan rinkelen: Intal, 11-11-11, Broederlijk Delen, Pax Christi, Vrede vzw, Oxfam, KifKif, het ABVV, Jozef Dewitte van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, Eva Brems van Groen!, Dirk Vandermaelen van de Sp.a… allemaal antisemieten.

Kortom, al wie zich in België inzet tegen racisme en discriminatie, zijn volgens hem antisemieten. Hoe blind is die man? Of is het kwaadwillige domheid?

Lucas Catherine

? Sefardi : joden afkomstig uit Al Andalus en na hun verdrijving vooral verspreid in het Ottomaanse Rijk, een klein deel ook in West-Europa.

Mizrahim: Oosterlingen, term die slaat op Arabische, Berber, Kurdische, Perzische e.a. joden uit moslim landen.

? Het Gespleten Geweten, anti-antisemitisch pamflet.

take down
the paywall
steun ons nu!