Terugtrekking van de laatste Amerikaanse troepen uit Irak (foto: US Army)
Nieuws, Samenleving, Politiek, Irak, Dirk ADRIAENSENS, Joseph Stiglitz, Amerikaanse bezetting, Bagdad, ECAAR, VN hoge commissaris voor de vluchtelingen, Global Campaign Against the Assassination of Iraqi Academics -

Irak: totale vernietiging door invasie en bezetting

"Jullie vertrekken uit dit land tussen de rivieren met grote trots - blijvende trots", sprak de Amerikaanse minister van Defensie, Leon Panetta, zijn soldaten toe tijdens de afscheidsceremonie in Bagdad op 15 december 2011. Panetta, voormalig CIA-chef, zei ook nog dat “de oorlog in Irak de enorm hoge prijs in bloed en geld waard is geweest”. Een overzicht dringt zich op.

dinsdag 20 december 2011 12:05
Spread the love

Tot 31 procent van de naar schatting anderhalf miljoen soldaten die terugkeren uit de oorlog in Irak lijden aan depressie of een posttraumatische stressstoornis, die hun werk, relaties en hun leven thuis zeer nadelig beïnvloeden. Dit blijkt uit een studie door onderzoekers van het Amerikaanse leger. Zowel in 2009 als in 2010 stierven meer Amerikaanse soldaten door zelfmoord dan in gevechten.

De moeite waard?

De ondergang van het VS-imperium

Op 18 maart 2003 schreef ECAAR (EConomics Allied for Arms Reduction) een pamflet tegen een unilaterale oorlog tegen Irak, ondertekend door meer dan tweehonderd Amerikaanse economen, waaronder zeven Nobelprijswinnaars en twee voormalige voorzitters van de Raad van Economische Adviseurs. De tekst van de verklaring vormde de basis voor een advertentie in de Wall Street Journal. Een paar uittreksels:

“Als Amerikaanse economen verzetten wij ons tegen een unilaterale oorlog tegen Irak, die wij zien als onnodig en schadelijk voor de veiligheid en de economie van de Verenigde Staten en de hele wereldgemeenschap.”

(…) “Wij betwijfelen of de oorlog de veiligheid dient en niet het risico verhoogt van toekomstige instabiliteit en terrorisme. We zien duidelijk de onmiddellijke menselijke tragedie en de verwoestingen van de oorlog en wij zien ook ernstige potentiële economische schade voor onze natie en de wereld.”

(…) “Wij geloven niet dat deze oorlog nodig is voor de nationale veiligheid van de Verenigde Staten. Een gezonde economie is noodzakelijk voor de veiligheid van de Verenigde Staten en de vreedzame economische ontwikkeling in de rest van de wereld.”

De oorlog tegen Irak is de oorzaak van de economische crisis

Deze verklaring geeft een pijnlijk nauwkeurig beeld van wat zou volgen: deze oorlog heeft de VS en de rest van de wereld in een economische crisis gestort en duidelijk de grenzen aangetoond van de Amerikaanse macht. Het Iraakse verzet tegen de bezetting is mede verantwoordelijk voor het verval van Amerika, zoals die al voorspeld werd in 2004: “We zullen de bezetter hier in Irak vastpinnen, hun middelen en mankracht uitputten en hun wil breken om te vechten. Wij zullen hen zoveel laten investeren als ze kunnen stelen, zo niet meer. Wij zullen de stroom van onze gestolen olie verstoren en dan stoppen, waardoor hun plannen nutteloos worden.”

Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz berekende de kostprijs van de oorlog

Joseph E. Stiglitz, Nobelprijswinnaar en één van de ondertekenaars van de bovenvermelde verklaring, berekende de kosten van de oorlog in Irak, in zijn in 2008 verschenen boek ‘The Three Trillion Dollar War’. Hij concludeert: “Er bestaat niet zoiets als een gratis lunch, en er is niet zoiets als een gratis oorlog. Het Irak-avontuur heeft de Amerikaanse economie ernstig verzwakt en de ellende gaat veel verder dan de hypotheekcrisis. Je kan geen 3.000 miljard dollar uitgeven – ja, 3.000 miljard dollar – aan een mislukte oorlog in het buitenland en daarvan in het binnenland niet de pijn voelen”.

Stiglitz beschrijft wat je zou kunnen betalen met slechts één van die miljarden dollar: 8 miljoen woningen of 15 miljoen leerkrachten op school, gezondheidszorg voor 530 miljoen kinderen voor een jaar, universiteitsbeurzen voor 43 miljoen studenten. 3.000 miljard dollar zou Amerika’s sociale zekerheidsprobleem voor een halve eeuw kunnen oplossen.

Amerika, zegt Stiglitz, besteedt op dit moment 5 miljard dollar per jaar in Afrika en maakt zich zorgen dat het in Afrika worden overschaduwd door China: “Vijf miljard euro is ongeveer 10 dagen vechten, dat geeft je een idee van de verspilling van middelen.”

Het wordt nog erger

“Nu de Verenigde Staten de oorlog zullen beëindigen in Irak, blijkt dat onze schatting van 3.000 miljard dollar (goed voor zowel de overheidsuitgaven voor de oorlog als de bredere impact op de Amerikaanse economie), veel te laag was. Zo bleken de kosten van de diagnose, behandeling en compensatie van gehandicapte veteranen hoger dan we verwacht hadden”, schreef Joseph Stiglitz op 3 september 2010 in The Washington Post.

Nog dramatischer zijn de gevolgen voor het Midden-Oosten zelf. Een rapport gepubliceerd door de Strategic Foresight Group in India in een boek getiteld ‘De kosten van het conflict in het Midden-Oosten‘, heeft berekend dat de conflicten in het gebied de afgelopen 20 jaar aan de landen en de mensen van de regio 12 biljoen dollar (12 duizend miljard dollar!) heeft gekost. Het Indiase rapport voegt eraan toe dat het Midden-Oosten “een recordbedrag aan militaire uitgaven heeft besteed in de afgelopen 20 jaar en wordt beschouwd als de meest bewapende regio in de wereld.”

Stel je voor dat dit bedrag zou zijn besteed aan de ontwikkeling van het platteland en stedelijke infrastructuur, dammen en reservoirs, ontzilting en irrigatie, bebossing en visserij, industrie en landbouw, de geneeskunde en de volksgezondheid, huisvesting en informatietechnologie, jobs, billijke integratie van de steden en dorpen, en het herstel van de verwoestingen van de oorlog in plaats van wapens die alleen maar vernietiging brengen.

De dramatische gevolgen van de zogenaamde ‘bloeiende democratie’ voor Irak

Het oorlogsgeld van de Amerikaanse belastingbetaler heeft niet alleen de Amerikaanse economie geruïneerd en de rest van de wereld in een economische crisis gestort, het heeft ook een soevereine natie verwoest die geen deel wenste te worden van de ‘New World Order’. De dramatische situatie in Irak staat in schril contrast met de positieve echo’s over ‘vooruitgang in Irak’ in de massamedia.

Voor de controle over de perceptie bij de gewone Amerikaan van de oorlog in Irak betaalde het ministerie van Defensie privé-Amerikaanse aannemers in Irak tot 300 miljoen dollar over de jaren 2009-2011 voor het produceren van nieuwsberichten en amusementsprogramma’s in de Iraakse media in een poging sympathie te genereren bij de lokale bevolking om de Amerikaanse doelstellingen en de Iraakse regering te steunen.

Desinformatie: een strategisch wapen van de oorlog

“Dit jaar bedragen de uitgaven voor de Pentagon Public Relations, voor het ‘winnen van de harten en de geesten’ in binnen-en buitenland, naar verwachting tenminste 4,7 miljard dollar”, meldde de Nieman Foundation for Journalism aan de Harvard University in 2009, zich afvragend waar de grens ligt tussen nieuws en propaganda.

Het publiek wordt niet geacht om de wandaden van de Amerikaanse oorlogsmachine te weten te komen en er wordt op grote schaal desinformatie verspreid die door een bevriend media-apparaat gretig wordt overgenomen.

“Het is essentieel voor het succes van de nieuwe Iraakse regering en de Amerikaanse troepen om zowel effectief te communiceren met ons strategisch publiek (dat wil zeggen het Iraakse, pan-Arabische, internationale en Amerikaanse  publiek) als om brede steun te krijgen voor onze kernthema’s en berichten”, aldus de wervingsadvertentie voor een team van 12 civiele aannemers in Irak.

Een nooit geziene humanitaire ramp

De VN-Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen (UNHCR), António Guterres, heeft geconstateerd dat Irak ‘s werelds bekendste conflict is, maar de minst bekende humanitaire crisis. Laten we daarom eens enkele van de verwoestende ‘resultaten’ bekijken van de Irak-oorlog en bezetting, die de Amerikaanse elite bestempelt als een ‘bloeiende democratie’:

  • 1,45 miljoen slachtoffers. Het aantal is schokkend en ontnuchterend. Het is minstens tien keer groter is dan de meeste schattingen geciteerd in de Amerikaanse media, maar het is gebaseerd op een wetenschappelijke studie van gewelddadige Iraakse doden als gevolg van de VS geleide invasie van maart 2003;
  • Iraakse kindersterfte is toegenomen met 150 procent sinds 1990, toen de VN-sancties voor het eerst werden opgelegd;
  • In 2008 waren slechts 50 procent van de lagere schoolkinderen aanwezig in de klas, tegenover 80 procent in 2005;
  • In 2007 waren er 5 miljoen Iraakse weeskinderen, volgens de officiële statistieken van de regering;
  • Er zijn tussen de 1 en 2 miljoen weduwen in Irak;
  • Volgens cijfers van het VN-vluchtelingenagentschap, zijn er nu 2,7 miljoen ontheemde Irakezen en 2,2 miljoen vluchtelingen, vooral in de buurlanden. Eén op de zes Irakezen is ontheemd. De Iraakse Rode Halve Maan schat dat meer dan 83 procent van de ontheemden in Irak vrouwen en kinderen zijn, en de meerderheid van deze kinderen is jonger dan 12;
  • Meer dan acht miljoen Irakezen hebben humanitaire hulp nodig;
  • 70 procent van de Irakezen hebben geen toegang tot drinkbaar water. De werkloosheid bedraagt officieel 50 procent, 70 procent onofficieel. 43 procent van de Irakezen leeft in bittere armoede. 4 miljoen mensen hebben gebrek aan voedsel. 80 procent van de Irakezen hebben geen toegang tot effectieve sanitaire voorzieningen;
  • Slechts 60 procent van de 4 miljoen mensen die afhankelijk zijn van voedselhulp, hebben toegang tot rantsoenen van het Public Distribution System (PDS) tegenover  96 procent in 2004;
  • Irak heeft geen geld meer voor het betalen van uitkeringen voor weduwen, landbouwgewassen en andere programma’s voor de armen, vertelde de parlementsvoorzitter op 21 november 2010, dit in één van ‘s werelds meest olierijke naties;
  • Verscheidene Iraakse minderheden: Chaldeeërs, Syrisch-orthodoxen, Assyrische en Armeense christenen, Yezidi en Mandean-gemeenschappen lopen het risico uitgeroeid te worden omdat zij geconfronteerd worden met ongekende niveaus van geweld, volgens een rapport van de Minority Rights Group International;
  • Volgens een Oxfam-rapport, kreeg 33 procent van de vrouwen geen humanitaire hulp sinds 2003, 76 procent van de weduwen hadden geen pensioen ontvangen, 52 procent was werkloos, 55 procent was ontheemd sinds 2003, en 55 procent was het slachtoffer van geweld;
  • Jaren van instabiliteit en oorlog hebben geleid tot tussen de een en twee miljoen vrouwelijke gezinshoofden (FHoH) in Irak: weduwe, gescheiden, of zorg dragend voor hun zieke echtgenoot. Slechts 2 procent van deze vrouwelijke gezinshoofden werkten regelmatig, volgens de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM).

Het doden van onschuldige mensen is een onderdeel geworden van het dagelijks leven.

Dirk Adriaensens

Dirk Adriaensens is de coördinator van SOS Iraq en lid van het BRussells Tribunal. Tussen 1992 en 2003 leidde hij verschillende delegaties naar Irak om er de effecten van de sancties te observeren. Hij is ook coördinator van de Global Campaign Against the Assassination of Iraqi Academics.

(Wordt vervolgd)

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!