Zo’n tweehonderd jongeren protesteren permanent op het Cinelândiaplein, een van de belangrijkste pleinen van Rio de Janeiro,  tegen consumentisme, sociale ongelijkheid en het financiële systeem. Ze hebben 125 tenten opgezet tussen het gemeentehuis, het theater en de nationale bibliotheek.

De beweging, die vanuit de “indignados” in Spanje oversloeg naar Wall Street, heeft sinds 22 oktober ook voet aan de grond gekregen in Brazilië. Net als in de andere steden is ook in Rio de groep activisten uiterst divers. Zonder hiërarchie proberen ze overeenstemming te bereiken over allerlei politieke, culturele en economische thema’s.

Werkgroepen

“Iedereen heeft zijn eigen redenen om hier te zijn”, zegt de 18-jarige Eduardo de Oliveira Moraes, die meehelpt in de organisatie van de verschillende werkgroepen op het plein. “We hebben elke dag vergaderingen en groepsactiviteiten. We dachten eerst aan een week, maar hebben nu geen vaste einddatum meer om het plein te verlaten. Het plein is publiek en hoort daarom toe aan ons.”

Net als de andere Occupygroepen debatteren de deelnemers over de financiële crisis. Maar ze bespreken ook nationale thema’s, zoals de controversiële bouw van de dam in Belo Monte. Ze hebben ook contact hebben met groepen in de sloppenwijken die campagne voeren tegen de gedwongen verhuizingen in verband met grote activiteiten, zoals het WK Voetbal in 2014.

Wander Ferreira, een 28-jarige student filosofie, zorgt met de duurzaamheidsgroep voor verwaarloosde bloembedden in het centrum. “Er zijn veel vergeten hoeken in de stad die we mooi maken, of die we veranderen in groentetuinen. Het is heel dankbaar werk, het is een unieke ervaring in mijn leven.”

Consensus

“Zelforganisatie is niet makkelijk”, zegt de 41-jarige Ronald Stresser. “alles wordt met consensus besloten. Door de regen hebben we wat problemen gehad, maar er is geen tekort aan voedsel. Mensen steunen ons erg en hebben ons zeilen en generatoren gegeven.”

Volgens Stresser is het tijd om de wereld bewust te maken van de sociale veranderingen die nodig zijn. “Het probleem komt door onze consumptiemaatschappij, en nu er zeven miljard mensen in de wereld zijn, is de situatie onhoudbaar geworden.” Volgens hem komen er elke dag nieuwe mensen bij op het plein.

De politie, gewend aan demonstraties op het plein, legt de activisten geen strobreed in de weg.