In de nasleep van de massale onvrede met de in maart doorgevoerde Budget Repair Bill, die onder andere ambtenaren-cao’s verbiedt, hebben de Democraten in Wisconsin, fel gesteund door de vakbonden, twee Senaatszetels kunnen heroveren op zetelende Republikeinen. Net een zetel te weinig om een meerderheid in het Hogerhuis in handen te krijgen.

De recall-verkiezingen van 9 augustus vonden plaats tegen Republikeinse senatoren uit zes districten. Ook werden er drie recalls opgezet tegen Democratische senatoren, waarvan de eerst op 12 juli won. Over de laatste twee wordt op 16 augustus in het stemhokje beslist.

Hoewel peilingen aanvankelijk een winst van drie zetels projecteerden voor de Democraten, behouden de Republikeinen een afgeslankte meerderheid van zeventien zitjes tegenover zestien voor de Democraten.

Beide partijen verklaren een overwinning te hebben behaald. De Republikeinen beschouwen de uitslag als een “grote overwinning” voor gouverneur Scott Walker, de ontwerper van de wet, en als steun voor zijn conservatieve agenda.

Hoewel de Democraten er niet in geslaagd zijn een meerderheid in een van de wetgevende kamers te veroveren die beide in handen zijn van de Republikeinen, beschouwen ook zij het feit dat de kiezer twee zittende Republikeinen naar huis heeft gestuurd als een overwinning.

Het lijkt onwaarschijnlijk dat de uitslag van dinsdag het Democratisch enthousiasme zal temperen een poging te ondernemen om gouverneur Walker te onderwerpen aan recall-verkiezingen in januari, wanneer hij ervoor in aanmerking komt. Daarnaast is er volgend jaar ook een volgende lichting senatoren die voor recall-verkiezingen in aanmerking komt. (Nvdr, in Wisconsin moet iemand minstens een jaar gezeteld hebben alvorens men hem kan recallen.)

Peter Barca, Democratisch volksvertegenwoordiger, verklaarde, “ik blijf de mensen eraan herinneren dat het niet de politici zijn die deze recalls zijn gestart. Het waren de mensen van overal uit deze staat die in drommen opdoken en kwaad waren over het beleid dat de klok in Wisconsin probeert terug te draaien: vijftig jaar van collectieve onderhandelingen, veertig jaar van universitaire werking, dertig jaar gezondheidsbeleid voor vrouwen, zeventig jaar van milieubeleid. Dit is een burgerbeweging, geen beweging van politici.”

Kelly Steele, woordvoerder van de arbeiderscoalitie We Are Wisconsin, verklaarde, “het feit dat we in zes maanden zoveel hebben bereikt als wat er bereikt werd sinds de vijfentachtig jaar dat recall-verkiezingen in de grondwet van Wisconsin ingeschreven staan, is een krachtige veroordeling van Walkers extreme aanval op werkende, middenklasse gezinnen.”

De voorzitter van de vakbondsfederatie AFL-CIO in Wisconsin, Phil Neuenfeldt, verklaarde dat er altijd een belangrijke focus is op verkiezingen. Hij geeft toe dat de vakbonden zich enorm hebben ingespannen voor deze verkiezingen. Het resultaat zal echter de focus van de arbeidersbeweging niet verleggen.

“We proberen een economie op te bouwen die werkt voor de werkende gezinnen. Die mensen het recht geeft om collectief te onderhandelen. Die mensen het recht geeft op een eerlijk systeem van gedeelde offers en gedeelde welvaart,” verklaarde hij.

“We zullen ons dus blijven organiseren. We zullen een coalitie blijven opbouwen. Of we nu winnen of verliezen. Het zou gewoon dom zijn de verkiezingen te winnen en te besluiten dat het dan afgelopen is.”

Het blijft dus uitkijken naar hoe de zaken in Wisconsin verder zullen evolueren. Zowel Democraten als vakbonden geven er de strijd niet op. Ondertussen bekampt ook in Ohio een coalitie van vakbonden en verschillende organisaties een gelijkaardige wet die vakbonden limiteert.

Daar wordt door de kiezer op 8 november gestemd of ze een wet, ondertekend door gouverneur John Kasich (Republikeinen), zullen aanvaarden of verwerpen. Die wet beperkt de rechten op collectieve onderhandelingen voor ongeveer driehonderdvijftigduizend politiepersoneel, brandweerpersoneel, leerkrachten en ambtenaren.