En in de toekomst zullen de verdwaalde reizigers nog zeldzamer worden. Wie nog een partijtje wil bowlen zal zich namelijk moeten reppen: Bowling De Meibloem verdwijnt. Samen met de legendarische mosterdfabriek Ferdinand Tierentyn, met zijn metershoge houten azijnvaten, en met meubelwinkel én meubelmaker Van den Berghe-Pauvers verlaten op die manier drie vaste waarden het grondgebied van de Brugse Poort.
Niet alle omwonenden waren altijd even blij met hun inplanting. Wat nachtlawaai, ronkende airco’s, parkeerhinder of een levering van 13.000 liter zuiver alcohol waren standaard. Toch viel het al bij al mee en werd deze wijk geen Enschede bis.
Binnenkort zullen nostalgie, scepticisme en nieuwsgierigheid zich kunnen verstrengelen. De Vlarem-wetgeving is van oordeel dat deze bedrijven binnenkort ‘zonevreemd’ zullen zijn en bijgevolg moeten opkrassen.
Het gebied dat vrijkomt stond reeds ingeschreven als woonzone. Ongepast dus om er nog langer meubelen of mosterd te fabriceren. Daardoor wachten nu een slordige 10.000 m² grond op een herbestemming.
Het Gentse stadsbestuur besliste de gronden niet zelf aan te kopen. Een gemiste kans? Een projectontwikkelaar diende reeds een eerste ontwerp in. Van een privé-initiatief kan men moeilijk verwachten dat ze deze terreinen omtovert tot een park voor de omwonenden. Het lijkt wel een omgekeerde beweging van het project ‘zuurstof voor de Brugse Poort’. Dat voorzag in meer groen en het lichtjes afbouwen van het aantal wooneenheden in deze reeds overbevolkte wijk.
Zolang er geen definitieve stedenbouwkundige vergunning is afgeleverd, kunnen de plannen nog worden bijgestuurd. Enig studiewerk en bevraging bij de omwonenden kunnen leiden tot een project met een meerwaarde voor de hele wijk, waarin zowel projectontwikkelaar als buurtbewoners zich kunnen vinden.
Wil het stadsbestuur zijn rol als bemiddelaar tussen beide partijen hierin alsnog opnemen? Het is ook afwachten hoe duurzaam en ecologisch dit project zal worden. Het stadsbestuur lanceerde in dat verband recentelijk het zeer te waarderen Klimaatverbond, met als doelstelling een koolstofarm of zelfs een koolstofneutraal Gent tegen 2050.
Zeer ambitieus dus, maar om dit doel te bereiken, zullen ook alle te realiseren bouwprojecten deze ambitie in hun plannen moeten integreren. De lijst met recente ‘gemiste kansen’ in de Gentse architectuur is reeds voldoende lang. De huidige EPB-norm halen is verplicht. Meer doen is meer dan wenselijk.
Wat betreft groenvoorziening en circulatie voor voetgangers en fietsers heeft dit terrein heel wat potentieel. Er zijn immers drie aansluitingen met de openbare weg (Meibloemstraat, Sparrestraat en Kastanjestraat). Daar het terrein permanent toegankelijk moet zijn voor hulpdiensten bestaan hier mogelijkheden voor het aanleggen van enkele bypassen voor fietsers en voetgangers.
Afwachten dus welk definitief plan de goedkeuring van het stadsbestuur zal krijgen. Zal de oudste vleugel van de mosterdfabriek, overigens het enige gebouw met karakter op die site, geconserveerd worden? In De Gentenaar van 26 januari konden we alvast vernemen dat Acasa, de projectontwikkelaar, er 40 tot 60 wooneenheden plant.
Momenteel is er dus nog een marge van 20 units. Het zou gaan om een mix van kwaliteitsvolle eengezinswoningen en appartementen, gecombineerd met een ondergrondse parking, openbaar groen en een bijkomende buurtparking. Klinkt allemaal nog redelijk. Zeker als men zich houdt aan de aangekondigde twee of drie bouwlagen en voldoende afstand tot de bestaande woningen voorziet.
Afwachten ook in welke mate het stadsbestuur met de buurt zal communiceren en inspraak zal toelaten. Veel enthousiasme zal er wellicht niet zijn bij de omwonenden om in deze overbevolkte wijk nog meer mensen samen te persen ten koste van een potentieel park. Een decennium of wat geleden was het het stadsbestuur zelf die concludeerde dat deze wijk een zuurstofinjectie nodig had.
Vandaag flirt Gent met de 250.000 inwoners. Alles wijst erop dat de instroom zich nog geruime tijd zal voortzetten. Zullen we tegen 2020 met 270.000 zijn? Een duurzaam woonbeleid impliceert onder meer leren omgaan met die permanente groei en groenzones aanzien als een fundamenteel onderdeel voor een leefbare stad.
Een park creëren temidden van een eivolle wijk zonder ook maar één bewoner te moeten onteigenen: kan iemand een betere electorale voltreffer bedenken?
Stefaan Onghena
Stefaan Onghena maakt deel uit van vzw Ecofolie en woont in de Brugse Poort.
