Het volk is nog niet aan de macht

De nieuw gevormde coalitie die dinsdag 10 mei werd aangekondigd, bestaat uit de Egyptische Socialistische Partij, de Democratische Arbeiderspartij, de Partij van de Democratische Volksalliantie, de Communistische Partij en de Revolutionaire Socialisten.

De noodzaak voor een links alternatief was volgens vele linksen reeds een belangrijke vraag voor 25 januari, het begin van de Egyptische revolutie.

Volgens links activist Gamal Abdel Fattah is dit links front van groot belang “gezien de mensen die de revolutie mogelijk gemaakt hebben (de arbeiders en de armen) nog niet aan de macht zijn en hun belangen nog niet goed worden verdedigd.”

Eerdere pogingen niet succesvol

Fattah herinnert zich, net als vele anderen, echter ook dat eerdere pogingen om een links front te vormen gefaald hebben.

In 2006 trachtten linkse groepen al de Socialistische Alliantie te vormen. Deze alliantie had als doel een links alternatief te creëren om te werken op het terrein tijdens de opkomende nieuwe golf van industriële vakbondsacties.

“We hebben allemaal slechte ervaringen met de pogingen om een verenigd links front te creëren”, zegt Aida Seif, een mensenrechtenactiviste en medeoprichtster van de Democratische Arbeiderspartij.

“Maar het huidige moment verschilt met al het voorgaande wat we al meegemaakt hebben. We zitten in een revolutie en ieder van ons heeft de wil er het beste van te maken.”

Seif is van mening dat de eisen nu duidelijker zijn dan ooit en dat mobilisatie op basis hiervan zal slagen om mensen warm te maken voor een links programma.

Arbeidersklasse helpen mobiliseren

“Alle politieke stromingen spreken over sociale rechtvaardigheid, maar wat telt, is wat voor soort rechtvaardigheid”, verklaart ze.

“De meeste nieuwe partijen en de staatsgecontroleerde vakbonden zijn erop gebrand het Egyptisch kapitalisme te verdedigen.”

“Ik begrijp niet waarom de mensen de vrijemarkteconomie als een gegeven beschouwen na al wat de arbeiders te lijden hebben gehad in de voorbije decennia.”

Voor Seif is de belangrijkste taak voor links momenteel om de arbeidersklasse (zowel arbeiders als bedienden) te helpen mobiliseren om hun rechten te verdedigen.

Andere doelen die tijdens de eerste verklaring van het nieuwe, verenigd socialistisch front naar voren werden gebracht, waren gelijke rechten voor alle burgers en een democratische staat.

Waarom niet gewoon één partij?

Aangezien dat de partijen van de nieuwe coalitie gelijklopende programma’s delen, vragen velen zich af waarom links dan niet gewoon één partij vormt?

“Het idee van de Democratische Volksalliantie is om één partij te creëren”, zegt Yehia Fekry, medestichter van de Partij van de Democratische Volksalliantie.

“Ondanks grote inspanningen om hiertoe te komen”, legt hij uit, “verwelkomden andere partijen het idee niet om samen te smelten. Dus hebben we afgesproken om een entiteit op te bouwen waarin we kunnen coördineren en samenwerken.”

De Socialistische Partij was één van de partijen die een fusie van de partijen niet zag zitten.

Ahmed Bahaa Shaaban, medeoprichter van de Socialistische Partij, denkt dat het te vroeg is voor links om een discussie te beginnen over een verenigd programma.

“Alle partijen moeten eerst een concreet programma uitwerken en dan pas kunnen we beginnen praten over eenheid, maar zolang dat niet is gebeurd, hebben we nood aan een hoge mate van onderlinge coördinatie, want dat is de enige manier om een linkse tegenpool te vormen.”

“Vier of vijf linkse partijen in een land van vijfentachtig miljoen inwoners betekent niet dat links problemen heeft om zijn krachten te bundelen. Kijk maar naar de liberalen, hoeveel partijen hebben zij wel niet?”

Door organisatie naar een diepgewortelde kracht

Links is in Egypte een kracht op het terrein geweest sinds het begin van de twintigste eeuw, maar gedurende decennia waren geaffilieerde organisaties gedwongen om ondergronds te opereren.

Dit wordt geweten aan het feit dat linkse groepen er niet in slagen op grote schaal te rekruteren. Met een arbeidersbeweging die sinds 2006 aan momentum heeft gewonnen en een open politiek terrein voor allerhande groepen om zich te organiseren, is de uitdaging nu groter dan ooit.

“We weten dat spreken over een verenigd links gezien kan worden als iets overroepen, in het bijzonder gezien elk van deze organisaties slechts een ledental heeft van enkele honderden mensen”, zegt Hesham Fouad van de Revolutionaire Socialisten.

“Niettegenstaande bestaat er een grote politieke opportuniteit op het terrein en kunnen we, door echte organisatie, een echte kracht vormen met diepe fundamenten.”

Heel het systeem moet veranderen

Fouad is net als andere socialisten van mening dat de wereldwijde economische crisis die in 2008 uitbrak, verergert en dat de woede over werkloosheid, armoede en corruptie escaleert door de veelvuldig gerapporteerde opzichtige rijkdom van de kleine, heersende elite die gesteund wordt door een politiek systeem dat onverschillig blijft voor de basisnoden van de meerderheid van de bevolking.

“De mensen zijn er nu van overtuigd dat heel het systeem moet veranderen. Wat we als links moeten doen, is de mensen uitleggen waarom dit noodzakelijk is en waar ze naartoe kunnen.”

“Maar uiteindelijk is het hun strijd en links kan deze niet voor hen winnen. Zelfs niet als links alle zetels in het parlement verovert.”

Met een optimistische, ietwat sceptische glimlach verklaart Abel Fattah nog: “Mensen zeggen dat wanneer twee linksen in dezelfde kamer samen zitten ze het uiteindelijk oneens worden over iets wat enkel zij erg belangrijk vinden.”

“We kunnen ons dit niet meer veroorloven.”

* * *

• De Partij van de Democratische Volksalliantie verenigt leden van verschillende linkse organisaties die een linkse partij vormen. Veel van hen zijn voormalige leden van de Tagammu Partij (de enige formele linkse partij in het Egypte onder Moebarak). Zij verlieten Tagammu en kwamen samen met de Volksalliantie na een menigsverschil omtrent de positie van Tagammu naar aanleiding van de parlementsverkiezingen in november.
   
• De Socialistische Partij heeft enkele leden die tot de belangrijkste Egyptische politieke figuren behoren sinds de jaren zeventig.
   
• De Egyptische Communistische Partij organiseerde en mobiliseerde vroeger via de kanalen van de Tagammu Partij aangezien ze illegaal verklaard was onder het Moebarakregime.
   
• De Democratische Arbeiderspartij is de eerste arbeiderspartij in Egypte die door activistische arbeiders en maatschappelijk werkers werd opgericht.
   
• De Revolutionaire Socialisten is een groep van internationale socialisten die jaren werkten onder de paraplu van het Centrum voor Socialistische Studies.

Bron: Ahram online