7 miljard kubieke meter methaangas zou er in de ondergrond van het vroegere Limburgse mijnbekken zitten, genoeg om 20 jaar lang aan 175.000 gezinnen gas te leveren. Dat meldt de Limburgse Reconversiemaatschappij (LRM, grotendeels eigendom van het Vlaams Gewest).
De LRM lanceert nu een industrieel project om het gas uit te baten. De LRM heeft daarvoor samen met Dart Energy uit Australië het nieuwe energiebedrijf Limburg Gas nv opgericht. Limburg Gas begint met een startbudget van 10,3 miljoen euro. Daarvan investeert Dart Energy 8,24 miljoen euro. De LRM brengt 2,06 miljoen euro in. Met dat budget worden proefboringen uitgevoerd en een proefproject voor de winning van het gas in gang gestoken. Volgens de LRM komt Limburg Gas voor 80% in handen van Dart Energy. De LRM bezit de overige 20%.
Methaangas, zo meldt het persbureau Belga, is – in tegenstelling tot aardgas of olie – een onconventionele energiebron. Maar de formule die de LRM nu voor de winning van het gas heeft afgesproken, is erg conventioneel en in het licht van de ontwikkelingen op de energiemarkt achterhaald.
De LRM neemt zijn toevlucht tot een publiek-privaat partnership. In de praktijk zal vooral Dart Energy er voordeel uit halen. De Vlaamse overheid geeft de controle over een aanzienlijk volume aan natuurlijke rijkdom uit handen. En dat op een moment dat in de elektriciteitsector het monopolie van één privé-speler, Electrabel, fel ter discussie staat, en voor energie in het algemeen een omschakeling naar innovatieve publieke projecten weer aan de orde is.
Er zijn nog bitter weinig andere details bekend over het contract van de LRM met Dart Energy. Het is een exclusiviteitscontract dat over een periode van 20 tot 30 jaar kan lopen “afhankelijk van het sukses”.
Vraag is dan : hoe heeft de LRM deze deal onderhandeld ? De LRM zegt in zijn persmededeling : “Door de schaarste aan traditionele energiebronnen wint de ontginning van methaangas uit steenkoollagen (Coalbed Methane, CBM) in de hele wereld aan belang”. En toch schuift de LRM de methaangasvoorraad onderhands door naar een privé-partner. Een aanbesteding lijkt er helemaal niet geweest te zijn. Nochtans, zelfs in Irak worden de contracten voor de uitbating van de olievoorraden via een loting toegekend aan de onderneming met het – voor de staat – interessantste bod.
Bovendien : waarom zou de winning van het methaangas niet gewoon in handen van een zuiver openbare onderneming kunnen blijven, temeer omdat het hier over een nieuw project gaat ? Bolivië, het armste land in Zuid-Amerika, begint dit jaar lithium te produceren, waarmee herlaadbare batterijen worden gemaakt. Ook een nagelnieuw energie-project. Maar de Boliviaanse regering heeft beslist dat project integraal in handen van de openbare sector te houden zodat het land maximaal van deze natuurlijke rijkdom profiteert. Bolivië is ver weg. Maar de LRM kan er van leren.
