Recent werden we getrakteerd op een voorsmaakje van wat een regeerakkoord met de N-VA kan betekenen voor het arbeidsmarktbeleid. Financiële responsabilisering, daar is reeds veel over geschreven, maar nu krijgen deze eerder abstracte begrippen wat meer vorm. Gewesten die efficiënt besturen en een goed beleid voeren zouden daar financieel de vruchten van moeten plukken. Wat dat ‘goed bestuur’ dan zoal inhoudt, wordt met recente krantenberichten duidelijk. Al moet het gezegd worden dat deze geruchten ons niet meteen gerust stellen.
Een schorsingsbonus
Een artikel in De Morgen van 11 april bespreekt de voorstellen die op tafel liggen omtrent de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid en de responsabilisering van de gewesten die de N-VA voor ogen heeft. Wouter Beke’s compromistekst stelt voor dat gewesten die erin slagen meer mensen aan het werk te zetten daar ook financieel beloond voor zullen worden. Wie kan daar tegen zijn? Voor de NVA gaat dit echter niet verder genoeg.
Zij stellen voor om de gewesten ook financieel te belonen per werkloze die uitgesloten wordt van het systeem van werkloosheidsuitkeringen. Het zit zo; werknemers die in de werkloosheid terechtkomen worden door de RVA gecontroleerd of ze wel effectief werk zoeken. Eén van de voorwaarden van een werkloosheidsuitkering is dat de werkloze effectief zoekt naar een nieuwe arbeidsplaats.
Indien dit niet het geval is, kan de RVA de werkloosheidsuitkering van de betrokkene schorsen. Volgens geruchten zijn deze controles in Vlaanderen veel scherper zijn dan in Franstalig België (cijfers van de RVA spreken dat echter tegen), en om deze gewesten aan te zetten tot ‘goed beleid’ moeten zij financieel, aldus de N-VA, gestimuleerd worden om werkzoekenden harder te controleren en ze indien nodig uit te sluiten. Resultaat: de gewesten zouden een bonus krijgen per werknemer die ze uitsluiten… een schorsingsbonus.
Dergelijke bonus zal de gewesten ertoe aanzetten om meer werklozen het recht op een uitkering af te nemen. Dat profitariaat bestraft moet worden, daar bestaat geen discussie over, maar een dergelijk beleid is onwenselijk. Het vergroot het risico dat vele gewone, goed menende burgers hun recht op een uitkering zullen verliezen. En daarbij komt het extra gevaar dat het vooral de sociaal kwetsbaren zullen zijn die hun uitkering geschorst zullen zien.
Uw werkloosheidsuitkering: een nutteloze uitgave
Kijken we vervolgens naar het officiële N-VA standpunt als het gaat over arbeidsmarktbeleid. Op hun website staat een document die de titel draagt “Hoe behalen we budgettair evenwicht in 2015?”. Hierin stelt de partij dat ze een responsabilisering van de arbeidsmarkt nastreven om de volgende redenen:
“Aangezien de deelstaten zelf bevoegd worden voor hun arbeidsmarktbeleid, sociale zekerheid en fiscaliteit, zullen zij automatisch geresponsabiliseerd worden om een hogere werkgelegenheidsgraad na te streven, om een ondernemingsvriendelijk klimaat te creëren, om nutteloze uitgaven te beperken, want daar zal men nu zelf ten volle de vruchten van plukken (of de lasten ervan dragen als men dat niet doet). Op die manier moet Wallonië in staat zijn om de achterstand met Vlaanderen geleidelijk aan weg te werken.”
Kunnen we dan stellen dat de N-VA de werkloosheidsuitkering ziet als een nutteloze uitgave die zoveel mogelijk beperkt moet blijven? “Liever geen akkoord dan een slecht akkoord”, tot voor kort was ik het daar niet noodzakelijk mee eens, maar bij het lezen van dergelijke beleidsvoorstellen kies ik ook voor de optie ‘geen akkoord’.
Stan De Spiegelaere, actief binnen Poliargus
