©Frederik Sadones
Samenleving, Gent, Nsv, Universiteit, Gent, Actief Linkse Studenten -

Linkse studenten verenigd voor democratie en tegen NSV

Met een militante betoging protesteerden de linkse studenten tegen de opname van het NSV in de faculteitsraden van de drie Vlaamse universiteiten. Ze waren met meer dan duizend. Extreemrechts kon daarentegen nauwelijks 250 betogers op de been brengen, ondanks de mobilisatie op tal van obscure websites overal in Europa.

vrijdag 11 maart 2011 20:57
Spread the love

Militant, maar geen noemenswaardige incidenten

De sfeer zat er goed in aan het Sint-Pietersplein. Nog voor de betoging vertrok werden de slogans ingeoefend: “Vlaams Blok, rot op… NSV weg ermee” en “Wij willen jobs”. De betogers kwamen uit gans België en zelfs van over de grens, uit Lille. Met de trein, milieubewust in tegenstelling tot hun extreemrechtse opponenten die kwamen afgezakt met bussen, geëscorteerd door de politie. De betogers kwamen niet alleen uit Gent, maar ook uit Antwerpen, Brussel, Leuven, Luik, Namen, zelfs Rijsel.

De Gentse politie kent de dril  intussen. Met 300 man sterk waren ze paraat. Ook in het Sint-Pieterstation… en daar onderschepten ze vijf betogers die administratief werden aangehouden. Ik vraag me af of dat echt een verschil heeft gemaakt. Hoop en al 30 kwaad uitziende punkers met jeugdpuistjes, die op geen enkele vraag van een journalist wilden antwoorden. Tja, en één van die jongens wou zijn paspoort niet tonen en dat vond de politie niet leuk. Alle organisaties die  wel antwoordden op mijn vragen, spraken zich trouwens uit tegen geweld en tegen confrontaties met het NSV. Voor de rest verliep de betoging zonder incidenten.

“Ik heb geen verklaring af te leggen,” is het devies in sommige anarchistische  middens als ze de flikken tegenkomen. Dat zeggen ze die ook als hun achterlicht niet brandt. Helpt natuurlijk niet, je gaat toch op de bon. Gelukkig waren de overige betogers wel spraakzaam. Meer zelfs, het werd me al gauw duidelijk dat het intellectuele kruim van de linkse studenten naar Gent was afgezakt.  Met uitzondering van de mensen van het Assez, het anarchistisch centrum, was iedereen daar.

Breed links front alhoewel

Over een vraag liepen de meningen nogal uiteen: “Hoe is het in godsnaam mogelijk dat na een embargo van 40 jaar NSV nu toch erkenning krijgt als studentenvereniging?” Iemand weet het aan een algemeen klimaat van verrechtsing. Een ander wees met de vinger naar de media, waar extreemrechts te salonfähig wordt voorgesteld. Ook de VRT kreeg een veeg uit de pan. Niet neutraal, vond een groepje jongeren.  Een studente klaagde erover dat de kleinere linkse partijen nooit aan bod komen op TV. Alleen de grote partijen krijgen media-aandacht. Gewenning, was ook een verklaring. De tolerantie in onze maatschappij tegenover extreemrechts is te groot geworden, vond men. Tenslotte zijn het haatzaaiers, ze propageren openlijk racisme.  Ze zijn een gevaar voor de democratie.

Aan het talrijk opgekomen publiek te zien  zat het hoog bij de studenten. Zelfs Animo, de jongerenorganisatie van de SPa was er met een vlag is me verteld. Ik heb ze niet teruggevonden tussen de zee van vlaggen van ALS, Comac, LSP, Blokbuster… maar hun aanwezigheid is mij door verschillende bronnen bevestigd. ‘Jong Groen!’ wist ik wel te spotten. Hen was het enkel te doen om het feit dat NSV in de faculteitsraad zit. Andere eisen hadden ze niet in gedachte volgens Elsje Verschatse.

Kunnen we stellen dat de diepte en de breedte van het politiek discours omgekeerd evenredig is aan de vertegenwoordiging in het parlement? Dat zou kunnen kloppen. De betoging was er duidelijk één van de buitenparlementaire oppositie, die zich expliciet uitsprak tegen het antidemocratisch gerommel van NSV, voor banen, tegen de afbraak van de sociale zekerheid en tegen de splitsing van België. Een studente was duidelijk het flamingantisme zo beu, dat ze een bord meedroeg met als opschrift: “Ik ben een slechte Vlaming…”. Ze vertelde dat  “ze zich verzette tegen het overheersende nationalistische discours en pleitte voor solidariteit met de Walen… en dat ze daardoor door sommigen een slechte Vlaming werd genoemd.”

Hoewel ze nog opstapten in afzonderlijke blokken, lijken de linkse studenten elkaar steeds meer te vinden in de actie en in hun eisen. Toch bleken vele linkse studenten zich bewust van de verbrokkeling die er nog is aan de linkerzijde. Men verwees naar Wallonië en Brussel waar er wel al een “Front des Gauches” was bij de vorige verkiezingen.

Verrechtsing en crisis

In de vele gesprekken, kwamen telkens verwijzingen naar de crisis terug. De banken hebben de economie om zeep geholpen met hun casinopolitiek, de werkloosheid is fors toegenomen en volgens veel studenten ligt dat ook aan de basis van het succes van rechts. De mensen voelen zich onzeker. Hun job wordt bedreigd. De ontslagen zijn het nieuws niet uit. Sommigen kunnen hun huis niet meer afbetalen. Ook voor de jongeren is de toekomst dikwijls een groot vraagteken. Dat creëert een sfeer van angst en onzekerheid, een ideaal klimaat voor extreemrechtse groepen. Ze teren op die angst  en kunnen zo hun xenofobisch verhaal gemakkelijker aan de grote massa slijten. Extreemrechts propageert een  racistisch programma, terwijl de grote profiteurs, die met hun bonussen, de grote bedrijven, waarvan er velen bijna geen belastingen betalen, door extreemrechts ongemoeid gelaten worden. Daarom kwamen de studenten ook op voor werk en tegen het Kapitaal. 

Op het einde van de betoging hoorde ik nog eens dezelfde verklaring tijdens de speech van de verschillende studentenleiders. Dat was in feite overbodig, maar het hield er de ambiance nog een beetje in. Alhoewel de sprekers luid werden toegejuicht was het toch een jonge antifa uit Luik die de show stal. In het Frans dankte hij de Vlaamse studenten voor hun warm onthaal. Hij sprak met vuur over ‘la ville ardente’ Liège. De antifascistische beweging is er terug opgestart nadat enkele extreemrechtse skinheads met geweld een actie aan het gesloten centrum voor vluchtelingen in Vottem hadden aangevallen. Hij vroeg aan de Vlaamse studenten om een tegenbezoek te brengen. Die solidariteit konden ze in Luik goed gebruken. Iedereen werd uitgenodigd naar de grote antifascistische manifestatie in Luik op 3 april. Luid gejuich en applaus. Er werd nog eens Frans gesproken aan de Zuid. Dat moet lang geleden zijn.

take down
the paywall
steun ons nu!