Hongerstakers, Kartuizerstraat, Brussel
Nieuws, Samenleving, België, Hongerstaking, Vluchtelingen, Brussel, Arbeidsmigratie, Werkvergunning C, Dossier:vluchtelingen -

Ze willen niet worden behandeld als slaven

De arbeidsmigranten uit Pakistan en de Maghreb die een hongerstaking begonnen op 6 december 2010 weigeren om hun hongerstaking te stoppen Ze eisen een een werkvergunning C, maar kregen enkel een oranje kaart B na 26 dagen van staking. Daarmee kunnen ze niet vrij solliciteren. Er zijn nochtans pakken niet ingevulde jobs voor hen.

maandag 7 februari 2011 15:31
Spread the love

25 Maghrebijnse en Pakistaanse hongerstakers in de Karthuizersstraat voeren al bijna 2 maand een bittere strijd om een arbeidskaart C te krijgen. Zij nemen geen genoegen met de modaliteiten van de regularisatie artikel 9bis met arbeidskaart B, waarvan de inschrijvingsperiode onlangs afliep. De regering stelde toen duidelijk: “De verblijfsmachtiging op grond van artikel 9bis van de Verblijfswet (het vroegere “artikel 9, lid 3” Vw) is een gunst, geen recht.”

De hongerstakers van de Kartuizersstraat vechten voor hun rechten, ze smeken niet om gunsten. De met 9bis verbonden arbeidskaart B was al aan strenge voorwaarden verbonden, waardoor vele regularisaties mislukten op basis van werk.

Middeleeeuwse toestanden

Bovendien doet arbeidskaart B eerder denken aan de middeleeuwse toestanden van lijfeigenen dan aan ‘recht op werk’, wat een mensenrecht is. Enkele van de onaanvaardbare modaliteiten zijn:

1) de arbeidskaart is slechts beperkt tot één welbepaalde werkgever, en voor één welbepaalde functie.

2) Zij heeft een geldigheidsduur van maximaal 12 maanden (zij is wel verlengbaar).

3) Wanneer een werkgever een vreemdeling met een arbeidskaart B in dienst wil nemen, moet hij zelf ook een arbeidsvergunning (voor zichzelf) aanvragen.

4) De tewerkstelling mag pas starten op het moment dat de arbeidsvergunning (voor de werkgever) en de arbeidskaart B (voor de werknemer) effectief werden afgeleverd.

Dat wil zeggen dat een werknemer niet van patroon mag veranderen, ook al komt deze zijn contract niet na, pest hij zijn werknemer, of betaalt hij zijn loon niet (volledig) uit. Met arbeidskaart B word je dus gewoon overgeleverd aan de willekeur en chantage van de werkgever. Als werknemer kan je niet van baas veranderen ook al krijg je een beter aanbod.

De eis van de hongerstakers voor het verkrijgen van een Arbeidkaart C, niet aan deze strenge regels gebonden, is dus gewoon een zuivere daad van verzet tegen dat soort willekeur.

“Met die kaart C kunnen de hongerstakers solliciteren zoals u en ik”, zegt pastoor Daniël Alliet die hen al vanaf dag één begeleidt. “Het worden dan vrije mensen die vrij kunnen werken”. Nu hebben de hongerstakers alleen een oranje kaart (tijdelijke verblijfsvergunning die 3 maal voor 3 maand kan verlengd worden en daarna om de maand moet velengd worden door de gemeente), een medische kaart ageleverd door het OCMW en een arbeidskaart B, waarmee je nooit volle kansen krijgt op de arbeidsmarkt. Met die arbeidskaart B kan je eigenlijk geen volwaardig werk vinden. Het gevolg is dat ze uitgebuit worden langs alle kanten. Ze worden behandeld als slaven.

“Ik heb al genoeg verhalen gehoord van deze wantoestanden, onder meer in restaurants,” vervolgt Alliet. “Ik heb weet van mensen zonder papieren die voltijds gewerkt hebben, maar eigenlijk maar halftijds betaald werden. De baas dreigde steeds hen te ontslaan als ze weigerden op alle feestdagen te werken. Het is gewoon niet menselijk meer, want ze willen echt werken en leven zoals wij.”

“Zeker gezien de financiële crisis is het belangrijk om de nodige vergunningen te hebben. De hongerstakers genieten nu gelukkig wel van steun van het OCMW. Ze zeggen me zelf dat ze die OCMW-steun zelfs willen afstaan, als ze maar die arbeidskaart C kunnen krijgen.”

Genoeg werk

Volgens Alliet is er wel degelijk werk genoeg in Brussel en Vlaanderen. “Er zijn in Vlaanderen tienduizenden vacatures die maar niet ingevuld geraken. Ook in Brussel is er een hoge werkloosheidsgraad, maar er zijn daar ook veel jobs die maar niet ingevuld geraken.”

“Er zijn zoveel openstaande vacatures dat ik het echt schandalig vind dat deze mensen zo weinig kansen krijgen. Vandaar dat wij er echt voor pleiten dat ze de nodige vergunningen zouden krijgen om te kunnen werken.”

Volgens Daniel Alliet doen deze mensen echt veel inspanningen om zich in te burgeren. “Daarvoor hebben sommigen al de nodige opleidingen en studies gevolgd. Velen verblijven al tien of twintig jaar in België zonder over de nodige werkvergunningen te beschikken. Al tientallen jaren leven ze in onzekerheid. Het is echt schandalig.”

Volgens hun advocaat Alexis Desoive is de gezondheidstoestand ook heel slecht. “De hongerstakers krijgen op dit ogenblik al problemen met hun organen. Ik vrees echt dat de schade onherstelbaar zal worden. Ik ben heel ongerust. Ik hoop dat er snel een oplossing komt. Verschillende hongerstakers zijn al afgevoerd naar ziekenhuizen. Als er niet snel een oplossing komt, vrees ik dat er doden zullen vallen.”

Acties

Dinsdag 8 februari organiseren verschillende acteurs en theatermakers, in samenwerking met KVS en Kaaitheater, een getheatraliseerde persconferentie in de bezette ruimten van de Kartuizerstraat 43.

In aanwezigheid van ondermeer Reinhilde Decleir, Jolente De Keersmaeker, Lotte Heijtenis, Wouter Hendrickx en Bruno Vanden Broecke worden tijdens dit eerste ‘Gala van de Bureaucratie’ de laureaten bekend gemaakt voor de ‘Gouden Administratiestempel 2010-2011’. Op die manier hopen de initiatiefnemers meer aandacht te genereren voor de complexe, haast absurde arbeidsproblematiek van de hongerstakers en hun lotgenoten.

Naast de galaceremonie zullen de hongerstakers zelf de ontstaansredenen en het verdere verloop van hun acties toelichten.

Via onderstaande blog verstrekken de actievoerders meer informatie. En is er mogelijkheid om via een petitie de actie te ondersteunen.

http://regularisation.canalblog.com/

www.petitions24.net/chartreux

 

take down
the paywall
steun ons nu!