Angela Goldstein en Esti Micenmacher (rechts) - (Foto Han Soete)

 

Interview, Nieuws -

Israëlische activisten over boycot en etnische zuiveringen

De Israëlische mensenrechtenactivisten Esti Micenmacher van 'Who Profits?' en Angela Goldstein van 'Israeli Committee Against House Demolitions' zijn in België voor lezingen. Op woensdag 12 mei nemen ze deel aan acties tegen de financiering van de Israëlische nederzettingen door Dexia. Ze hebben bewijzen dat Dexia nog steeds Israëlische kolonies financiert.

dinsdag 11 mei 2010 12:58
Spread the love

DeWereldMorgen.be interviewde hen over de lucratieve bezettingsindustrie en de etnische zuiveringen (zoals ze dat zelf noemen) in Jerusalem.

Vanwaar het idee om het project ‘Who Profits’ te starten?

Esti Micenmacher: “Vier jaar geleden, bij de start van de BDS (Boycot Divestment and Sanctions) campagne, kwam er een debat op gang over de verschillende aspecten van de boycot. We besloten met een project uit te zoeken wie er echt voordeel haalt uit de bezettingspolitiek. We begonnen met de bedrijven die in de kolonies actief zijn en er produceren.”

“Maar al gauw breidde ons onderzoek uit naar de grotere bedrijven die betrokken zijn bij de uitbouw van de infrastructuur van de kolonies. Naar bedrijven die diensten verlenen en betrokken zijn bij de economische uitbuiting van de Palestijnen en de rijkdommen van Palestina. Vervolgens onderzochten we ook de beveiligingsindustrie. Zowel de checkpoints als het gehele bewakingssysteem om de Palestijnse bevolking te controleren.”

“Ons gevoel is dat de econmische voordelen van de bezetting onvoldoende bestudeerd zijn. We horen altijd het verhaal dat de bezetting weegt op de Israëlische economie. Maar wat we ontdekten, is dat de bezettingspolitiek vooral de publieke middelen uitput. Aan de andere kant zijn er heel wat mensen die er veel geld aan verdienen. En dat willen we aantonen.”

Welke bedrijven profiteren van de bezetting?

Esti Micenmacher: “Ze vertegenwoordigen het bedrijfsleven in de lokale en globale economie. Als je kijkt naar de Israëlische economie dan zie je dat die heel gecentraliseerd is. Er zijn ongeveer 20 grote families die 30 procent van de Israëlische economie controleren. En zij maken winst van de bezetting. Door de globalisering zijn er ook buitenlandse bedrijven bijgekomen. Die zijn ofwel aandeelhouder in Israëlische bedrijven of banken of ze hebben Israëlische bedrijven opgekocht.”

“Een voorbeeld is het Belgisch-Franse Dexia dat aandeelhouder is van een Israëlische bank, die nu meehelpt met de financiering van de kolonies. Een ander voorbeeld is Agrexco, een bedrijf waartegen in Europa een grote campagne wordt gevoerd. Het is de grootste exporteur van Israëlische landbouwproducten. Ze exporteren zowel voedsel als bloemen uit Israël en de kolonies.”

“Een ander voorbeeld is G4S een Deens beveiligingsbedrijf dat voorziet zowel in controle en bewakingsapparatuur als in bewakers. Het kocht het bedrijf Ashmira op dat ook bewakers levert. Het houdt nu toezicht op een aantal geprivatiseerde check points.”

“Ik weet niet of jullie dat hier weten, maar heel wat check points zijn nu geprivatiseerd. De overheid geeft franchise aan privébedrijven waaronder Ashmira. Ashmira doet ook privébewaking in kolones. En bewaking in sommige gebieden die we de Seam Zone noemen. Dat is de zone tussen de apartheidssmuur en de oude grens van wat we vroeger de 1967 Green Line noemden. In die zone zit een grote groep Palestijnen vast: helemaal ingesloten en onder toezicht van privébedrijven zoals Ashmira.”

Wat is u het meest opgevallen bij uw onderzoek?

Esti Micenmacher: “Voor mij was de meest schokkende ontdekking dat privébedrijven overal bij betrokken zijn. Ze hebben een grote macht kunnen verwerven en hebben er baat bij om het vredesproces tegen te houden. Vele bedrijven willen niets liever dan deze winstgevende activiteiten voort te zetten. Een andere opvallende vaststelling is privébedrijven heel kwetsbaar zijn. Ze voelen de consequenties van een economische boycot sneller dan overheden. Economisch activisme zal dus meer impact hebben.”

“Een boycot van producten uit de kolonies is slechts één van de mogelijkheden. Er zijn nog andere manieren. Zo zijn we erin geslaagd om met een campagne het Noorse pensioenfonds aan te zetten zijn investeringen terug te trekken uit Elbit. Dit is een technologiebedrijf dat voorziet in camera’s en andere bewakingsapparatuur langs de muur en in de bezette gebieden.”

Hebben jullie ook research gedaan over de investeringen van Dexia?

Esti Micenmacher: “Inderdaad. We hebben een open website en we nodigen mensen en organisaties uit om ons informatie toe te sturen. Ook de Belgische organisatie Intal stelde ons een vraag over de investeringen van Dexia. We zijn dat gaan onderzoeken en ontdekten dat – ondanks de bewering van Dexia dat het geen kolonies meer financieert, Dexia dat nog steeds doen. We vonden verslagen van de Knesset (nvdr: het Israëlische parlement) waarin de CEO van Dexia-Israël rapporteerde over zijn steun aan de kolonies en de gemeenten in de bezette gebieden. We hebben nadien tijdens ons onderzoek de betrokkenheid van Dexia effectief kunnen staven.”

Kan een bedrijf actief zijn in Israël zonder betrokken te geraken bij het conflict?

Esti Micenmacher: “Het wordt moeilijker en moeilijker. Er zullen wel bedrijven zijn die daar in slagen. Maar het is eigenlijk een politieke vraag. Als je vraagt of we de totale boycot van Israël moeten ondersteunen? Ja, we werken in die richting. The Womens Coalition for Peace heeft besloten om de Palestijnse vraag voor een totale boycot te ondersteunen. Aan mensen die het moeilijk hebben om een totale boycot te aanvaarden, wil ik zeggen er ook in Israël heel wat mensen en groepen zijn die de totale boycot ondersteunen.”

Zijn jullie voorstander van een academische en culturele boycot? Heel wat mensen hebben het er moeilijk mee.

Angela Goldstein: “Ja. Israëlische artiesten, schrijvers en academici moeten worden geboycot. Ook artiesten en schrijvers uit het buitenland moeten niet naar culturele of academische evenementen in Israël komen. Dergelijke events geven een soort credibility aan Israël alsof het een normale staat is. Dat is niet zo is. Israël is nog steeds een neokoloniale, agressieve, militaire, bezettende en landrovende entititeit.”

“Trouwens alle Israëlische artiesten en schrijvers die naar het buitenland gaan, worden gesponsord door de Israëlische ambassade. Als een Israëlische filmmaker wordt uitgenodigd op bijvoorbeeld het filmfestival van Toronto, moet je goed beseffen dat voor Israël het niet alleen gaat om de films. De regering gebruikt cultuur als een politiek instrument om hun normaliteit te benadrukken. Buitenlandse artiesten die gaan optreden in Israël moeten beseffen dat ze meehelpen aan dit valse imago.”

“Op academisch vlak ben ik voor een institutionele boycot. Alle Israëlische universiteiten zijn op één of andere manier betrokken bij de bezetting. Er is ook geen enkele die Palestijnse universiteiten ondersteunt. Maar individuen uit de academische wereld, zoals Illan Papé, die zich kritisch uitlaten tegen de bezetting moeten wel zoveel mogelijk worden ondersteund.”

Zal de verdere privatisering van de bezettingsindustrie geen rem zetten op het vredesproces?

Esti Micenmacher: “Voor de militaire industrie wordt het conflict inderdaad steeds lucratiever en zij zal de conflictsituatie liever willen behouden. Maar als je de geschiedenis bekijkt van de strijd in gelijkaardige conflicten dan zie je dat publieke aandacht ervoor van onderuit begint. Een geïnformeerd publiek kan de overheid pushen in de richting van een militair embargo. Je moet vechten tegen een economische macht en niet een politieke. Dat wil niet zeggen dat politieke akkoorden geen belang meer zouden hebben. Maar wel dat je alle politieke krachten moet bundelen om dit effectief te stoppen.”

Angela Goldstein, u bent actief bij ICAHD (Israeli Committee Against House Demolitions), dat vooral gespecialiseerd is in het probleem van de vernietiging van Palestijnse huizen door het Israëlische leger. De media berichten over tientallen Palestijnen die in Oost-Jerusalem uit hun huizen werden gezet. Hoe is de situatie momenteel?

Angela Goldstein: “Er is momenteel een ‘verjoodsing’ bezig in Oost-Jerusalem. Er zijn plaatsen in Jerusalem die ze letterlijk ‘zuiver Joods’ maken. Vooral in het oude stadsgedeelte zijn er veel nieuwe kolonies ontstaan. Ik maak deel uit van een groep NGO’s die met de VN statistieken opstellen van de Palestijnse uitzettingen. De kolonisten gebruiken bijvoorbeeld archeologische vondsen op een politieke manier. Ze gaan met hun zogenaamde archeologische vondst naar een corrupte rechter om een bewijs te krijgen dat de plek waar nu een Palestijnse familie woont, in feite Joods is. De rechter geeft hen meestal gelijk. Het is één grote fraude.”

“De uitzettingen en vernietigingen van huizen en het inpalmen van land gaat dagelijks door. Onder allerlei voorwendsels, zoals onteigeningen voor zogenaamde archeologische sites, natuurreservaten, … Ook de apartheidsmuur is één grootschalige land- en waterroof. Dit allemaal met als doel om te verhinderen dat de Palestijnen ooit een leefbare staat zullen hebben met Jerusalem als gedeelde hoofdstad.”

Naast het opstellen van statistieken leidt u ook mensen rond in Jerusalem en de Westelijke Jordaanoever. Waarom?

Angela Goldstein:  “Ik werk als gids in Oost-Jerusalem en in de bezette gebieden. We verzetten ons tegen de bezetting in samenwerking met de Palestijnen. Er worden heel veel leugens verteld in Israël. De Palestijnen krijgen altijd de schuld van het falen van het vredesproces. Dit is een mythe, een cover up voor de steeds voortschrijdende etnische zuivering. De kolonies zijn als een kanker. Ze groeien snel. Ondanks de aankondiging van een tijdelijke bevriezing, worden er nog altijd nieuwe kolonies bijgebouwd, zeker in Oost-Jerusalem. Als je ziet hoe strategisch ze liggen, besef je meteen dat het de bedoeling is om te beletten dat Palestijnen ooit een leefbare economie zouden kunnen opbouwen of dat ze ooit toegang krijgen tot hun eigen waterreserves.”

“We tonen de mensen dat wat Israël echt doet, haaks staat op de propaganda. Israël zegt dat het vrede wil, maar geen enkele regeringsdaad wijst op vrede. Integendeel zelfs, de situatie wordt almaar erger. Deze politiek creëert meer radicalen. Het was voor mij als Israëli echt shockerend te zien dat wij de voorwaarden creëerden waarin terrorisme kan gedijen. De Israëlische staat is verantwoordelijk voor de haat en het verzet tegen ons. En we doen ons voor als slachtoffers. Mensen beginnen nu te begrijpen dat Israël een apartheidstaat is in de 21ste eeuw.”

“Maar wat ik de mensen ook vooral wil duidelijk maken, is dat de Europese burgers met hun belastinggeld de bezetting helpen financieren zonder het te weten. Dat gebeurt zowel via investeringen in wapenhandel als via leningen van banken. Met die leningen worden huizen vernield of bulldozers aangekocht om huizen te vernielen.”

“Bulldozers worden in Israël gebruikt als wapens. Caterpillar kan niet zeggen dat het niet weet wat mensen doen met zijn machines, zeker niet in Israël. De bulldozers van Caterpillar worden gebruikt om Palestijnse huizen te vernielen en zelfs om mensen te verwonden. Daarom is BDS effectief om dit onder de publieke aandacht te brengen.”

Dit is het meest gedocumenteerde conflict ter wereld dat al tientallen jaren duurt. En toch lijkt het alsof er weinig of geen vooruitgang zit in de zaak?

Angela Goldstein: “De politici weten dit, maar ze worden nog niet voldoende ondersteund door het brede publiek. Een Israëlische minister zei me ooit: ‘geef ons harde kritiek, ik heb die nodig om in balans te brengen wat ik steeds hoor van de lobbygroepen aan de andere kant’. Met de boycotcampagne hebben we gewone mensen nodig om hun volksvertegenwoordigers onder druk te zetten. Of om de Israëlische overheid onder druk te zetten. En als het om een artiest gaat, om niet naar Israël te komen. Meer en meer mensen doen dat. Ik ben hoopvol.”

“De BDS-campagne zal niet meteen de economie zware schade berokkenen, maar op het vlak van PR weet Israël dat het onder enorme druk staat. Het land heeft een groot imagoprobleem. Israël weet nu dat het niet langer gaat om de Hollocaust of de kampen van Auschwitz. Het gaat nu om de kolonies, de check points en de militaire aanvallen zoals die op Gaza van vorig jaar. Het was een massaslachting van burgers in een openluchtgevangenis waarvan meer dan de helft jonger is dan achtien. Meer en meer mensen zien wat er echt gebeurt. En eens je het hebt gezien, is het moeilijk om het nog te ontkennen.”

Vanuit de internationale gemeenschap is er weinig of geen effectieve druk. Israël kan de VN-resoluties gewoon naast zich neerleggen. Wat vindt u daarvan?

Angela Goldstein: “Ik vind het enorm hypocriet dat de internationale gemeenschap Israël niet ter verantwoording roept voor die wandaden. Maar Israël nog altijd blijft paaien met het opwaarderen van handelsrelaties en door speciale associatieverdragen af te sluiten.”

“We hebben het allemaal al gehoord van Hillary Clinton, president Obama, de EU,… Ze zeggen allemaal dat de uitbreiding van kolonies moet stoppen en de uitzettingen moeten ophouden. Maar het is nog niet voldoende als druk. Iedereen, ook politici, moet nagaan wat zijn of haar principes zijn. We moeten ons de vraag stellen: ‘wat is de waarde van internationaal recht en van mensenrechten voor ons’. Als Israël hiervan misbruik maakt. En als iedereen toelaat om het internationaal recht te herschrijven. En als we Israël toelaten om meer dan 60 VN -resoluties naast zich neer te leggen. Wat is het internationaal recht dan nog waard? Het laat Israël toe om telkens weer straffeloos toe te slaan omdat het weet dat het ermee wegkomt.”

“De internationale gemeenschap moet aan Israël zeggen: stop, dit is niet ok. Dit zijn standaarden van een dictatoriale bananenrepubliek. Dit is niet wat de vrije democratische wereld als standaard heeft.”

U hebt ook kritiek op de toelating van Israël tot de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). Waarom?

Angela Goldstein: “We vinden dat Israël niet mag worden toegelaten tot de OESO. Het is een club voor ontwikkelde economiën met een een zekere standaard, ook op het niveau van de mensenrechten. Israël heeft aan de OESO economische statistieken geleverd waarin het de bezetting compleet negeert. De uitbuiting van Palestijnen, de Palestijnse economie, de enorme werkloosheid in de bezette gebieden werden totaal niet in de statistieken verwerkt. Deze statistieken zijn enkel van toepassing op de Israëlisch-Joodse bevolking. Dit is een valse voorstelling van de echte economie. En daarenboven wordt er ook geen rekening gehouden met het aspect mensenrechten. Nu lijkt het alsof israël een rijk land is. Maar als je de bezetting meetelt, heeft Israël helemaal geen recht om tot deze club te behoren. De OESO negeert dit. Wij vinden dat Israël enkel tot deze club mag behoren nadat de bezetting is beëindigd.”

Hoe ziet u de situatie verder evolueren?

Angela Goldstein: “Het is momenteel echt erg gesteld. We hebben een neofascistische minister van Buitenlandse Zaken. Hij is erin geslaagd om al onze bondgenoten en strategische partners op een vrij ondiplomatische manier te beschamen. Het is nog nooit zo erg geweest.  Maar ik heb hoop. Er komt geleidelijk aan wel verandering. Maar de vraag is of het niet too little too late is.”

“En of we nog tijd hebben om Israël van zichzelf te redden. Er zijn al bijna één miljoen Israëli geëmigreerd naar het buitenland. Meer en meer jongeren weigeren om hun legerdienst te doen. En de demografie werkt tegen Israël. De situatie wordt steeds hopelozer. Het zionisme heeft gefaald. En als Israël niet bereid is om samen te leven met de Palestijnen dan denk ik dat we meer aanvallen zoals die in Gaza mogen verwachten. En in andere gevallen zullen de Palestijnen gedwongen worden om te vertrekken. Of we zullen ze in openluchtgevangenissen steken zoals in Gaza en hen één of twee kantons geven als Palestijnse staat. Een apartheidsstaat met de muur zal volgens mij nooit een leefbare staat worden, maar leiden tot nog meer geweld.”

Wat is jullie boodschap aan de Belgische vredesbeweging?

Esti Micenmacher:  “We hebben jullie nodig om de druk van buitenaf op te voeren. We werken van binnenuit, maar we hebben de druk van buitenaf heel hard nodig. Zonder die druk zal er geen vooruitgang komen in de zaak. Jullie moeten jullie overheden onder druk zetten zodat zij op hun beurt Israël onder druk kunnen zetten om de bezetting te beeïndigen. Israël is nu een hel voor iedereen. Het is niet omdat er mensen in Israël leven die niets zien van het conflict dat het altijd zal blijven duren. Er is momenteel een etnische zuivering bezig in Gaza en de Westelijke Jordaanoever. Als de situatie echt ontploft, zal dat het einde voor Israël betekenen.”

Esti Micenmacher en Angela Goldstein zijn nog in België tot 12 mei en nemen deel aan de volgende activiteiten:

Lezing: Dinsdag 11 mei 2010, 20 u, Pangaea, Vesaliusstraat 34,  3000 Leuven

Dexia actie: Woensdag 12 mei, 15 u, Albertinaplein, Brussel (naast het Centraal Station). Klik hier voor meer info

Bio:
Esti Micenmacher is actief bij ‘Who Profits?’, een project dat de banden onderzoekt tussen de Israëlische bezetting en Israëlische en internationale bedrijven. ‘Who Profits?’ onderzoekt o.m. in welke mate de Belgisch-Franse bank Dexia betrokken is bij het financieren van de illegale Joodse kolonies. ‘Who Profits?’ is een cruciale informatiebron voor het Belgische actieplatform ‘Israël koloniseert – Dexia financiert’. Daarnaast is ‘Who Profits?’ lid van ‘Ta’ayush – Arabisch-Joods partnerschap’ en ‘The Coalition of Women for Peace (CWP)’.


Angela Godfrey-Goldstein
is action advocacy officer bij het ‘Israëli Committee Against House Demolitions’ (ICAHD) en lid van het mediateam van de Free Gaza-beweging. Angela is actief binnen verschillende VN-werkgroepen die zich bezighouden met de rechten van ontheemde mensen. Daarnaast is ze momenteel ook werkzaam voor de EU als coördinator van het project ‘Home Demolitions and the Law’. Ze is gespecialiseerd in het probleem van de vernietiging van Palestijnse huizen door het Israëlische leger (recent nog in Sheikh Jarrah en Silwan, Oost-Jeruzalem) en de situatie van de bedoeïnen in de Negev-woestijn. 

take down
the paywall
steun ons nu!