De activisten van Rising Tide, een internationaal actienetwerk dat de diepere oorzaken van klimaatverandering en klimaatonrechtvaardigheid wil bestrijden, legden op maandag 26 april een blokkade op de spoorlijn tussen de controversiële steenkoolmijn Ffos-y-Fran in de stad Merthyr Tydfil naar de elektriciteitscentrale Aberthaw Power Station.

Ffos-y-Fran is een dagbouwmijn. In tegenstelling tot schachtbouw waarbij gangen in de aarde worden gegraven of geboord, worden bij dagbouw de delfstoffen afgegraven aan de oppervlakte, wat het landschap heel sterk aantast.

Aberthaw Power Station is de grootste vervuiler in Wales. In 2006 had het een uitstoot van 7,4 miljoen ton CO2. Veertig procent van de kolen voor de centrale wordt geleverd door Ffos-Y-Fran. Het Power Station was in 2008 al het doelwit van Bristol en Cardiff Rising Tide.

Voor de rechter

Achttien mensen uit Bristol en Bath moeten op 10 mei voor de rechter komen voor beschuldigingen op basis van de Malicious Damages Act van 1861. Die wet kwam tot stand om de belangen te beschermen van de 19e-eeuwse spoorwegeigenaars. Als de activisten veroordeeld worden, riskeren ze straffen tot levenslang.

De beschuldigden werden meer dan 24 uur vastgehouden en mochten pas de dag nadien contact opnemen met de buitenwereld. Acht politieagenten bestormden het huis van een van de betrokkenen voor een huiszoeking die drie uur in beslag nam.

In reactie op de mogelijkheid van een levenslange gevangenisstraf zei een woordvoerder van de achttien: “We verwachtten die straf niet omdat we veel zorg hebben besteed aan de veiligheid van alle deelnemers. En we hadden ons ervan verzekerd dat de kolentrein de laadplaats niet zou verlaten voordat de lijn werd geblokkeerd.”

“Dit was een zorgvuldig geplande actie, vandaar het succes. We geven toe dat het een drastische actie was, maar dit evenaart nauwelijks de klimaatcrisis waarmee we geconfronteerd worden als er nu niet nog ingrijpendere maatregelen genomen worden.”

“De regen kleurt zwart”

Kim Green van Rising Tide verklaarde:

“Wij protesteren tegen de voortdurende winning en verbranding van fossiele brandstoffen terwijl er een wereldwijde klimatologische noodsituatie heerst.”

“De mislukkingen op de klimaatonderhandelingen te Kopenhagen en het duidelijk ontoereikende beleid van de drie belangrijkste Britse partijen die deelnemen aan de algemene verkiezingen, noodzaakt de mensen om zelf directe actie te ondernemen.”

“Met deze actie steunen we ook de lokale bevolking van Merthyr Tydfil die met hun campagne ‘Residents Against Ffos-y-Fran’ al meer dan zes jaar de mijn bestrijden. Zestien uur per dag veroorzaakt die mijn geluidsoverlast. De wind verspreidt stof en vuil in de stad en de regen kleurt zwart.” 

Quango

Miller Argent, dat eigenaar is van Ffos-Y-Fran, kan de ontginning ten koste van de lokale en globale gemeenschap doorzetten doordat de procedure geen rekening hield met de sociale en milieu-impact ervan, wat het democratisch deficit benadrukt in het planningsproces.

In oktober vorig jaar werd het quango ‘The Infrastructure Planning Commission’ (IPC) opgericht, dat moet beslissen over de aanvragen voor infrastructuurprojecten van nationaal belang.

‘Quango’ betekent een ‘quasi autonome non-gouvernementele organisatie”, een organisatie die taken uitvoert die eigenlijk aan een regering zijn voorbehouden en die voor een groot deel wordt gereguleerd en gefinancierd door de overheid. Ondanks die financiering is een quango zo verzelfstandigd dat de leiding ervan vele kenmerken heeft van die van een particulier bedrijf. 

Gevreesd wordt dus dat het IPC de situatie enkel maar kan verergeren, omdat het elk bezwaar kan negeren in functie van winst. 

Winst boven sociale verantwoordelijkheid

Miller Argent was er snel bij om haar kleine werkmacht onder druk te zetten zich te mobiliseren tegen de lokale belangen. Maar die schijnbare zorg voor de werknemersbelangen is doorprikt. De onderneming wil de mijn immers verkopen omdat er maar half zoveel hoogwaardige steenkool is dan ze aanvankelijk dacht.

In feite maakt Miller Argent, dat eigendom is van de BT Pensions Group, verlies op het project. Beide organisaties gaan prat op hun ethische en duurzame praktijken. Maar in dit geval lijken ze winst boven sociale verantwoordelijkheid te plaatsen.